- 24 Nisan 2012
- 966
- 341
- 73
- Konu Sahibi mutsuzperi
-
- #1
Çok zor bir durum seni anlayabiliyorum. Kötü insan olmasalarda kafa yapınız farklı olduğu için kendini boğuluyor gibi hissediyorsun ama artık evlisin ve buna alışmaya çalışmalısın tabi alışmak derken onlara benze demiyorum kabullenmen lazım yoksa çok mutsuz olursun sonuçta her aile kendi ailemiz gibi olmuyor sana tavsiyem o insanların iyi yönlerini görmeye çalış. Eşine de ailesini sakın kötüleme ama alttan alttan kendi düşüncelerini iyi bir dille anlat. Zaten üniversiteye gidiyorsan yoğunsundur ders çalışma bahanesiyle gitme çok sık ailesine. Hem haftanın belirli günleri git. Eşini sen tanıyorsun sonuçta onun zayıf noktalarına göre davran. Ailesine çok mu düşkün? Bir de sık sık annemlere gidelim mi diyor yoksa onlar mı çağırıyor gelin diye? Yakın mı oturuyorsunuz?
Peki bu ortam eşinizi açıyor mu? Kendisi de o kafadan değilse harem+selam oturulan bir yerde o da sıkılmıyor mu?
Evlenmeden önce hiç bu konudan bahsettiniz mi? Bir de ne sıklıkla gittiğiniz de önemli derim, mesela her hafta sonu gidiyorsanız , ikinizin özel hayatı baltalanıyorsa bu bir dert. Öte yandan ayda bir kere gidiyorsanız bence katlanmalısınız, sonuçta onun ailesi. Sizin aileniz de aynı şehirde mi, onlarla ne sıklıkta görüşüyorsunuz?
Kızlar merhaba,
Ben 6 aylık evliyim.Sorunum eşimin ailesi ve yaşama biçimleri.Ben 23 yaşında gayet modern bi hayatı olan üniversite son sınıf öğrencisi biriyim.Ailemle arkadaş gibi büyüdüm babam ve annemle aramda çok az yaş farkı var ve bütün ailem gayet açık modern insanlar.Herkesin birbirine saygı duydugu ama özgür düşüncelerini dile getirebildiği bi ortamdan sonra bunun tamamen zıttı olan bir aile ile karşı karşıyayım.
Eşim 6 kardeşin en küçüğü 29 yaşında ailesine göre çok farklı yurt dısında okumus kendi işi olan birisi.Eşimin babası ve annesi benim babanem ve dedem yaşlarında.Büyük ne derse o olur bir aile.40 yaşındaki abisi bile babasının izni olmadan hiçbişey yapamıyo.Evlenene kadar oturcagımz eve bile kendisi karar vermek istediği için eşim iki arada bi derede kaldı ama ben dusuncelerımı soyledım ve bi şekilde istediğim yerde oturmayı basardım.Çok kalabalık yaklasık 1000 kişilik bi sülaleleri var ve hepsi kapalı.Düşüncelerimiz kesinlikle uyumusyo saygısızlık etmemek için susuyorum ama benim hiç haz etmediğim ve katılmadıgım bir kafa yapısı var.Eşim ailesine çok düşkün oldugu için sık gitmek istiyo ama ben en fazla 1 saat dayanabiliyorum.Kendi yaşıtım olan ve kafa yapımın uydugu kimse yok ve kendimi uzaylı gibi hissediyorum.Bazı olaylardan örnek vermek gerekirse;çekirdek aile 30 kişi bi yemek yense masalar yetmiyo kadınlar erkekler ayrı oturuyo,babası gelince herkes ayaga kalkıyo önünü ilikliyo,her konusma dini olaylara bağlanıyo ne sevap ne günah bunlar konuşuluyo.vs...
1 gün onlarla geçirsem kendimi yavaş yavaş o hayata adapte oluyo gbi hiissedip geriliyorum,nasıl sıkılıdıgımı anlatamam kelimelerle,hiç alısmadıgım ve bana cok garip gelen bi hayat oldugu için.Ama eşimle çok iyi anlaşıyoruz onu kırmak istemiyorum aynı şeylerden konusup aynı fikirleri paylaşabiliyoruz,başbaşayken herşey çok güzel ama bu kadar yakın olmak istemiyorum.Bunu onu kırmadan nasıl anlatabilirim?bu yüzden kavga edip tartısmak ıstemiyorum çünkü ben ne istersem yapan ve asla kötülüğü hak etmeyen bir dediğimi iki etmeyen bir insanla evliyim.
Lütfen yardım edin fikir verin,şimdiden teşekkürler.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?