tam yazamadım kusura bakmayın, yani demek istiyorum ki zaten aramız çok fazla iyi değil..
buna rağmen oğlumu çok seviyorlar ve bende bakmalarını istiyorum.Onlarda zaten çok hevesliler,ilk torun çünkü.Bizim aramızda olan problemler yüzünden çocuğuma bakmasınlar gibi bir yaklaşımım olmadı.Ama yine birşeyler olmuyor.O an çocuğa bağırması ona değilde sanki banaydı.
Bu durumda nasıl davranmalıyım ben.Hiç baktırmayıp iletişimi koparsam bu sefer daha kötü olacak..Bakınca da bunun gibi benzer problemler oluyor..
Güler yüz,uygun bir üslup ve ben diliyle iletişim sürdürerek çözebilirsiniz.
-Dedesi biliyorum torununu çok seviyorsunuz ve ona annemle birlikte çok da güzel bakıyorsunuz. ama o henüz çok küçük, doğruyu,yanlışı bilmiyor ve ona biz,hep birlikte öğreteceğiz bunları.
Torununuz yanlış davrandığında sakince söylerseniz sevinirim.
Evde biz de öyle yapmaya çalışıyoruz.
Bu konuda okuduğum kitaplar da çocuklara sakin ve kızıp bağırmadan yaklaşın diyor,
vb şekilde anlatın.
Bunları sizin şahsi fikrinizmiş gibi değil de doğrusu buymuş,ben de okuyup öğrendim diye yansıtırsanız daha kolay kabullenirler.
Kimseyi kırıp dökmeden bu işi çözmenin yolu konuşmaktan geçiyor.
Yaşlı insanlara dert anlatıp onları ikna etmek kolay değildir sakin,anlayışlı ve sabırlı olmalısınız.
Onlardan alıp bakıcıya verdiniz diyelim bu süreç de farklı bir sabır ve efor isteyecek.
Çoçuğunuzun alışması zaman alacak.
Kısacası elinizdeki imkanlardan daha efektif faydalanın derim ben naçizane...
