Arkadaşlar ben yorulduğumu tükendiğimi hissediyorum artık.Bir türlü ailesinden kurtulamıyorum.Ben bunlara iyi davrandıkça bunlar dahada beter oluyor,bana karşı iyi olmaya çalışıyorlar ama her lafları iğneleyici,nişnlandık bana çok iyilerdi ne zaman düğün oldu bunlar değişti.Görümcem zaten hiç sevmiyor önceden aramızda ufak bir tatsızlık yaşanmıştı geçti şimdi iyiyiz geziyoruz falan ama beni kıskanmasını gözlerinden anlıyorum belli ediyor ne olsada,kayınvalide deseniz aynı bir bakıyorum melekler bir bakıyorum şeytanlar anlamadım.Eşim için sabrediyorum birbirimizi çok seviyoruz ama onlar arada olunca çok huzursuzuz çok defa ayrılma kararı aldım, eşim her defasında sen ne istersen yapacam diyor ama bir türlü beceremiyor.Uzakta olmamıza rağmen her şeye karışmaya çalışıyorlar eşime söyleme onlara dedikçe e onlarda fikirlerini söylerler daha iyi olur diyor sanki bizimkinin aklı çalışmıyor.Ben ayrılmak istiyorum senden dedim gece saat 2:30 hemen ailesini aradaı beni bırakıyor diye aklı çalışmıyor bir türlü işi mesleği yerinde yaşıda yerinde ama bu insan bu kadar kafası çalışmaz olurmu.Annesi beni istedi telefona konuştum anne bu satte sizi arayıp niye söylüyor sabahı bekleyemedimi dedim eee kızım bizle dertleşmeyecekte kimle dertleşecek diyor.1 saat sonra gönlümü aldı bizimki barıştım ama bu tarz şeylerde hemen aileyi arayan erkeğe ne diyeyim ben.Demiyorki annesi benimkine ğolum eşler arasında kavga olur hemen herkese anlatılmaz demiyor,anlatacak tabiki demesi çıldırttı ben neden ailemden kimseye bir şey söyleniyorum.Birde ailesinin yanında çok şımarıyor yaşı olmuş 35 çocuk gibi onların yanında sadece bir surat yapayım allahhhhhh kıyametleri koparıyor demiyor bunların yanında kavga etmeyim diye her şeyi onlara anlatması bıktırdı.Ben yoruldum yaaaa hep idare eden benim şansını çok zorluyor bazen sevmesem çoktan bitmişti.Sizce ne yapmam lazım artık benim beynimde döndü döndürdüler.turkbayragi