Biliyorum hemen hemen herkeste var bu dert ama çok doldum artık yazmam lazım. Ben eşimin ailesiyle hep iyi geçinmeye çalıştım hatta kendi ailemle çok anlaşamadığım için kayınvalidemle sıkıfıkı olmayı bile hayal etmiştim evlenmeden önce ayy ne salakmışım. Neyse konuya gireyim bunlar eşimi hiç sevmiyorlar kız kardeşleri var evli onları seviyo ve maddi olarak çok destekliyorlar. Eşim babasının dükyanında çalışıyor ama sadece zorunlu ihtiyaçlarımızı karşılıyorlar sabit bir maaşımız yok kiramızı veriyor ve kıt kanaat geçindiriyorlar bizi. Bu durum tabiki herzaman zoruma gitti ama şimdiye kadar tek laf etmedim aramız bozulmasın diye sonuçta kendi ailesi sonra araları düzelir ben kötü olmayım diye. Şimdi biz dedik biraz birikmişimiz var düğünden falan peşinat verelim borca girip ev alalım kira ödemektense. Kıyamet koptu tabi ne paragözlüğüm kaldı ne kötü gelinliğim. Halbuki yüzüme karşı çok iyilerdir babası her gördüğünde zorla para sıkıştırır elime şimdi diyormuş ki sürekli geliyo benden para sızdırmaya çalışıyo falan. Allahım neler duyuyorum şoktayım tabi yine yüzüme söylemediler eşime saydırmışlar bunları o kadına ev falan vermeyiz ailesine para mı yedireceğiz diye. Ne kadar üzüldüm anlatamam benim ailem o dükyandan alışveriş yapmaz oldu da yaptılarsa parasını fazla fazla verirler duysalar kahrolurlar. Neyse çok uzattım sizce ev almaktan vazgeçmelimiyim yoksa onlara yenilmeyip evimizi almak için uğraşıyım mı? Eşim onların lafından kavga gürültüsünden bıktı bu yüzden bana bıraktı çok istiyorsan alalım ama bence gönülleri olana kadar bekleyelim dedi sizce ne yapıyım?