- 25 Ocak 2018
- 170
- 296
- 53
- Konu Sahibi Hellohappiness
-
- #21
Kızlar eşimin ailesiyle yaşadığımız birtakım şeyler yüzünden onlardan çok soğudum.Eşim bir kısmını ve hissettiklerimi biliyor. Tamamını anlatamıyorum. Aylardır görüşmüyoruz zaten, öyle sürekli gidelim gibi bir baskısı yok. Bu haftasonu gidelim dedi cevap vermedim. Hiç istemiyorum. İnsanları sevmediğimi belli edemiyorum, rol yapamıyorum. Gidersem çok tatsız olacak. Gitmesem de eşim de ailesini özledi. Cocukları da görsünler özlediler diyor. Esim icin katlanmali miyim?
Eşin alsın çocukları gitsin. Kimse kimse için bir şeye katlanmak durumunda değil, sevmek zorunda da değil bence.Kızlar eşimin ailesiyle yaşadığımız birtakım şeyler yüzünden onlardan çok soğudum.Eşim bir kısmını ve hissettiklerimi biliyor. Tamamını anlatamıyorum. Aylardır görüşmüyoruz zaten, öyle sürekli gidelim gibi bir baskısı yok. Bu haftasonu gidelim dedi cevap vermedim. Hiç istemiyorum. İnsanları sevmediğimi belli edemiyorum, rol yapamıyorum. Gidersem çok tatsız olacak. Gitmesem de eşim de ailesini özledi. Cocukları da görsünler özlediler diyor. Esim icin katlanmali miyim?
Bende şu aralar gitmiyorum ama eşim gidelim derse onun hatrina giderim.Bence yalnız gitmeyin ama eşinizi yalnız da göndermeyin.Simdi tamam canım der sonra ki zamanlar lafını yapar.Kızlar eşimin ailesiyle yaşadığımız birtakım şeyler yüzünden onlardan çok soğudum.Eşim bir kısmını ve hissettiklerimi biliyor. Tamamını anlatamıyorum. Aylardır görüşmüyoruz zaten, öyle sürekli gidelim gibi bir baskısı yok. Bu haftasonu gidelim dedi cevap vermedim. Hiç istemiyorum. İnsanları sevmediğimi belli edemiyorum, rol yapamıyorum. Gidersem çok tatsız olacak. Gitmesem de eşim de ailesini özledi. Cocukları da görsünler özlediler diyor. Esim icin katlanmali miyim?
Ben de birkaç aydır eşimin ailesiyle görüşmüyorum aynı sizin durumunuz gibi huzurumuzu bozmak için ottan b.ktan sorun çıkardılar, eşim de bağıra bağıra hatalarını söylemesine rağmen hiç utanmadıkları için özür falan beklediler bir de bizden düşünün, tabi eşim bir tek annesinin gönlünü aldı(o bile değmez ama). Ben gidip gitmeme konusunda çok kararsızdım en son kesin bir şekilde gitmemeye karar verdim sadece senede 1 defa bayramda giderim diye düşündüm eşim de zorlamadı zaten sağolsun. Yine de bu durumu bir aile terapistiyle görüştüm sırf bu durum için randevu aldım. Terapist bana ne olursa olsun eşimle beraber gitmemi söyledi, "siz kv kp ya da görümce için gitmiyorsunuz eşiniz için gidiyorsunuz, eşiniz ve siz bir ailesiniz, dolayısıyla eş ailesine giderek onlara bu mesajı verirsiniz bir nevi gözdağı vermek" demişti. Ve ben de hala gidip gitmemeye kararsızım, bir de hamileyim gitsem hamile falan demeyip huzurumu bozmak için her şeyi yaparlar çünkü gerçekten hayatımda onlar kadar kötü insanlar görmedim, hepsini Allah'a havale ediyorum.Şu anda aynı durumdayız sanırım. Eşimin ailesiyle görüşmüyorum uzun zamandır, eşim kendisi görüşüyor. Huzurumuzu bozmak için elinden geleni yaptılar . Hatalarını eşim söylediği halde üstüne kat kat daha yapıp ne bir özür , ne de telafi etme çabası hiçbir şey olmadı. Şimdi de ben kinci bir insanmışım onlara göre , sünger çekecekmişimHaftaya davet ettiler eşime gitmeyeceğim dedim çünkü kimsenin hatasını göz ardı etmek zorunda değilim daha önce yaptım büyüklük bende kalsın diye ama anlayan olmadı. Bu durumda eşime üzülüyorum çok ama bu insanlarla anlaşabileceğim tek yol mesafe.
Canım bende çocuk yok ama bende bazen gitmemekle yanayım hepKızlar eşimin ailesiyle yaşadığımız birtakım şeyler yüzünden onlardan çok soğudum.Eşim bir kısmını ve hissettiklerimi biliyor. Tamamını anlatamıyorum. Aylardır görüşmüyoruz zaten, öyle sürekli gidelim gibi bir baskısı yok. Bu haftasonu gidelim dedi cevap vermedim. Hiç istemiyorum. İnsanları sevmediğimi belli edemiyorum, rol yapamıyorum. Gidersem çok tatsız olacak. Gitmesem de eşim de ailesini özledi. Cocukları da görsünler özlediler diyor. Esim icin katlanmali miyim?
Sorun ne bilmiyorum ama ciddi bir durumsa çocukları eşinizle gönderin.. Ama hafif şeylerse inanın öyle hayat geçmiyor çünkü ister istemez onlarda sizin aileniz oldu tamamen kopma şansınız yok.. O yüzden eşinizle gidin yavaş yavaş geçer kırgınlığınız belki..Kızlar eşimin ailesiyle yaşadığımız birtakım şeyler yüzünden onlardan çok soğudum.Eşim bir kısmını ve hissettiklerimi biliyor. Tamamını anlatamıyorum. Aylardır görüşmüyoruz zaten, öyle sürekli gidelim gibi bir baskısı yok. Bu haftasonu gidelim dedi cevap vermedim. Hiç istemiyorum. İnsanları sevmediğimi belli edemiyorum, rol yapamıyorum. Gidersem çok tatsız olacak. Gitmesem de eşim de ailesini özledi. Cocukları da görsünler özlediler diyor. Esim icin katlanmali miyim?
Maalesef bazı insanlar değişmiyor . Hatalarıyla yüzsüzleşiyorlarBen de birkaç aydır eşimin ailesiyle görüşmüyorum aynı sizin durumunuz gibi huzurumuzu bozmak için ottan b.ktan sorun çıkardılar, eşim de bağıra bağıra hatalarını söylemesine rağmen hiç utanmadıkları için özür falan beklediler bir de bizden düşünün, tabi eşim bir tek annesinin gönlünü aldı(o bile değmez ama). Ben gidip gitmeme konusunda çok kararsızdım en son kesin bir şekilde gitmemeye karar verdim sadece senede 1 defa bayramda giderim diye düşündüm eşim de zorlamadı zaten sağolsun. Yine de bu durumu bir aile terapistiyle görüştüm sırf bu durum için randevu aldım. Terapist bana ne olursa olsun eşimle beraber gitmemi söyledi, "siz kv kp ya da görümce için gitmiyorsunuz eşiniz için gidiyorsunuz, eşiniz ve siz bir ailesiniz, dolayısıyla eş ailesine giderek onlara bu mesajı verirsiniz bir nevi gözdağı vermek" demişti. Ve ben de hala gidip gitmemeye kararsızım, bir de hamileyim gitsem hamile falan demeyip huzurumu bozmak için her şeyi yaparlar çünkü gerçekten hayatımda onlar kadar kötü insanlar görmedim, hepsini Allah'a havale ediyorum.
Şu muhabbeti gerçekten hiç anlamıyorum hayatınız boyunca sevmediğiniz insanlarla aynı ortama hiç mi girmediniz? Sınıf arkadaşlarınızı, İş arkadaşlarınızı, akrabalarınızı hepsini çok mu seviyorsunuz? Saygı sınırını aşmadan herkes herkesle bir araya gelebilmeli. Bu rol yapmak değil bence olması gereken. Canım cicime gerek yok ama resmi bir çerçevede gayette görüşülebilir. Olayları bilmiyorum eğer size çok büyük bir yanlış yapıldıysa eşiniz alsın çocukları tek gitsin ama mesele sadece sevmiyorum, anlaşamıyorumsa eşinizin hatrı için zaten 40 yılda bir görüşüyorsunuz katalanabilirsiniz bence.
Evet benim de gerçekten psikolojimi mahvettiler ben de bireysel terapiye gidiyorum bir süredir sizi çok iyi anlıyorum, ben de yaklaşık 1 sene alttan aldım eşim üzülmesin huzurumuz bozulmasın diye ama keşke yapmasaydım zerre iyilik hak etmiyor o insanlar, ama Allah ın adaletine çok güveniyorum eminim huzur bozmaya çalıştıkları için onların da huzuru olmayacak, en son eşim annesinin gönlünü almaya gitmişti, annesi; eşime bana hatta doğmamış çocuğuma beddualar etmiş, normalde kv beni çok severdi ben de onu öyle ama görümceler onu öyle bir doldurmuş ki doğmamış çocuğa bile beddua etmiş kadın, Allah'ından bulsun hepsi de artık zerre kadar düşünmüyorum onları iyilik yapmıyorum birine bişey olunca vicdanım sızlamıyor, kalbim onlara karşı taş kesildi, tabi bu onların eseri, ne halleri varsa görsünler artıkMaalesef bazı insanlar değişmiyor . Hatalarıyla yüzsüzleşiyorlarBende çok düşündüm gidip gitmemeyi ama biliyorum ki bir kere gidersem sürekli görüşmek isteyecekler zaten lafında da öyle söylüyorlar. Yine aynı şeye getirmeye çalışıyorlar. Bende eşime dedim bugüne kadar alttan aldım , senin için çoğu şeyi görmezden gelmeye çalıştım sen ailenle kötü olma diye ama beni düşünen olmadı. Ben stresten gastrit oldum çok kilo verdim , her gün de sakinleştirici hap alıyorum sabah akşam ve eşim bunu görüyor o yüzden zorlamıyor. Onlar istediklerini desinler bundan sonra ben kendimi düşünmek zorundayım. İçinizden gelmiyorsa gitmeyin ben içimden gelmediği bir şeyi yapınca hep pişman olmuşumdur
Eşimin ailesinden gorusmedigim sadece gorumcelerimden biri var. O varsa ben gitmiyorum kaynanama. Hatta eşim gidecegimiz yeri onceden arayip soruyor gorumcem orda mi diye. O derece ayni yerde bulunmuyoruz uzun zamandir. Cunku en son kavga ettik ve o kavgada sesler de yukseldi cok saygisizlasildi.
Onunla bile koronadan once eşimin yakin akrabasinin nikahindan dolayi ayni ortamda ve evde bulunmuş olduk.Sonucta evlenen ve eşi benim de sevdigim insanlardi. Yani bazen yapacak birsey olmuyor.
Benim de eşimin hiç hoşlanmadığım bir kuzeni var, olabildiğince aynı ortalama girmemeye çalışıyorum ama denk gelirsekte ne yapayım belli bir düzeyde muhabbet etmek zorundayım. Gerçekten de bazen yapacak bir şey olmuyor
Yazık gerçekten doğmamış bebekten ne istedi acaba hiç mi vicdan yokEvet benim de gerçekten psikolojimi mahvettiler ben de bireysel terapiye gidiyorum bir süredir sizi çok iyi anlıyorum, ben de yaklaşık 1 sene alttan aldım eşim üzülmesin huzurumuz bozulmasın diye ama keşke yapmasaydım zerre iyilik hak etmiyor o insanlar, ama Allah ın adaletine çok güveniyorum eminim huzur bozmaya çalıştıkları için onların da huzuru olmayacak, en son eşim annesinin gönlünü almaya gitmişti, annesi; eşime bana hatta doğmamış çocuğuma beddualar etmiş, normalde kv beni çok severdi ben de onu öyle ama görümceler onu öyle bir doldurmuş ki doğmamış çocuğa bile beddua etmiş kadın, Allah'ından bulsun hepsi de artık zerre kadar düşünmüyorum onları iyilik yapmıyorum birine bişey olunca vicdanım sızlamıyor, kalbim onlara karşı taş kesildi, tabi bu onların eseri, ne halleri varsa görsünler artık
Kusura bakmayın bu konuda çok doluyum yazsam roman olur o kadar yani
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?