Merhaba herkese,
2 buçuk yıllık evliyim, evliliğimin ilk bir senesi çalışıyordum. Sonra iş yerinde anlaşmazlik yaşadığım için çıktım. Eşim özel bir şirkette çalışıyor 7 aylık bebeğim var. İşten çıktıktan sonra 4-5 ay kadar eşimin kurduğu farklı bir işi yürüttüm, sonra ekonomik kriz derken o işi kapatmak zorunda kaldık. Bu sırada hamile kaldım ve takdir edersiniz ki özel sektörler hamile bir kadını işe almaz.
Kendi annem çalışıyor, kayınvalidem başka şehirde. Yani bebeğimi onlara bırakıp da ise başlayacak durumum yok. Bakıcı düşündüm ama en iyi ihtimalle günlük 11 saat çalışacağım. Alacağım da asgari ücret. Kimse bu kadar uzun saate gelmiyor ki gelse hem ücreti çok istiyorlar hem benim gönlüm el vermiyor kızımı o kadar uzun saatler bakıcıya bırakmaya. Çünkü beslenme problemi olan bir bebek benden başkası baş edemez. Eşime gelince o kızımı biraz daha büyütmem taraftarı o da istemiyor bakıcıya bırakmamızı. Şimdilik onun maaşı yetiyor bize.
Gel gelelim asıl soruna;
Benim 3 tane görümcem var. Bunlardan en büyüğü sürekli çalışmam konusunda baskı yapıyor ama sürekli. En son iki hafta önce arayıp kızımı kreşe vermemi söyledi ( 6 buçuk aylık bebekten bahsediyor) her ne kadar saatlerimin çok uzun olduğunu öyle bir kreşin olmadığını söylesem de kadın asla anlamıyor. Diğer aile fertleri de sürekli iş bulmam konusunu açıyor ama görümcem kadar baskıcı değiller. Ben bu konudan çok bunalmış vaziyetteyim ama onları da kırmak tartışmak istemiyorum.
Birsuru detay var da yorumlarda belirtiyim konu çok uzun olmasın. Onlar konuyu açtıkça nasıl bir üslup ile cevap vermeliyim ne demeliyim bana bir yol gösterin ne olur
2 buçuk yıllık evliyim, evliliğimin ilk bir senesi çalışıyordum. Sonra iş yerinde anlaşmazlik yaşadığım için çıktım. Eşim özel bir şirkette çalışıyor 7 aylık bebeğim var. İşten çıktıktan sonra 4-5 ay kadar eşimin kurduğu farklı bir işi yürüttüm, sonra ekonomik kriz derken o işi kapatmak zorunda kaldık. Bu sırada hamile kaldım ve takdir edersiniz ki özel sektörler hamile bir kadını işe almaz.
Kendi annem çalışıyor, kayınvalidem başka şehirde. Yani bebeğimi onlara bırakıp da ise başlayacak durumum yok. Bakıcı düşündüm ama en iyi ihtimalle günlük 11 saat çalışacağım. Alacağım da asgari ücret. Kimse bu kadar uzun saate gelmiyor ki gelse hem ücreti çok istiyorlar hem benim gönlüm el vermiyor kızımı o kadar uzun saatler bakıcıya bırakmaya. Çünkü beslenme problemi olan bir bebek benden başkası baş edemez. Eşime gelince o kızımı biraz daha büyütmem taraftarı o da istemiyor bakıcıya bırakmamızı. Şimdilik onun maaşı yetiyor bize.
Gel gelelim asıl soruna;
Benim 3 tane görümcem var. Bunlardan en büyüğü sürekli çalışmam konusunda baskı yapıyor ama sürekli. En son iki hafta önce arayıp kızımı kreşe vermemi söyledi ( 6 buçuk aylık bebekten bahsediyor) her ne kadar saatlerimin çok uzun olduğunu öyle bir kreşin olmadığını söylesem de kadın asla anlamıyor. Diğer aile fertleri de sürekli iş bulmam konusunu açıyor ama görümcem kadar baskıcı değiller. Ben bu konudan çok bunalmış vaziyetteyim ama onları da kırmak tartışmak istemiyorum.
Birsuru detay var da yorumlarda belirtiyim konu çok uzun olmasın. Onlar konuyu açtıkça nasıl bir üslup ile cevap vermeliyim ne demeliyim bana bir yol gösterin ne olur
kendisi öğretmen. Sabah 8 öğlen 12 çalışıyor. Diyorum ben çalışsam 11 saat evde yokum. Olsun diyor herkes aynı durumda.
