- 2 Mart 2012
- 24.007
- 55.972
- 798
- Konu Sahibi Yalnizbiranne
-
- #41
Elbette başarırsınız.Evet doğru yazmışsınız o tarz insanlar da tanıyorum umursamaz ve kadın arkadaşlarıyla görüşüp şen şakrak davranabilen..çok guzel olurdu ama ben o duruma gelebilir miyim bilmiyorum
Bence de oyle yapin siz rahatlasin biraz.Galiba öyle yapcam eşim bu akşam gelsin yarın beni anneme göndersin kendisi annesiyle kalsin artik adını sayiklayip ağlıyor deyince sinir sistemim felç oldu dün değil evelki gün gördü oğlunu daha.alsın koynunda yatirsin
Tek suçlu kayınvalideniz değil ki, annesini hayatınıza bu kadar dahil eden eşiniz baş suçlu asıl.Okumak zorunda değilsiniz.ben eşimle mutlu olmak için evlendim annesiyle değil ona da başta sevgim saygim vardı kendisi mahvetti her şeyi.ne kadar zor bi insan olduğunu yaşamayan bilemez bizi rahat bıraksa eşimle her şey güzel olabilirdi artık sıkıntıdan sağlıklı düşünemiyorum buraya rahatlamak için yaziyorum ama daha da moralim bozuluyor olumsuz yorumlardan
Haklısınız.burda bu akşam yazan hanımlardan cesaret aldım bi de artık dayanacak durumum kalmadı ben olsam resti çekerim diyenler var ben de öyle yapcam artık ne uğruna sabrediyorum ki madalya mi takiyolarTek suçlu kayınvalideniz değil ki, annesini hayatınıza bu kadar dahil eden eşiniz baş suçlu asıl.
Eşiniz annesine dur demedikce gerçekten mutlu olma ihtimaliniz yok ne yazık ki.
Arkadaşlarınızla paylaşmak işe yaramıyormuş da burada yazılanları yapmayıp, eşiniz de araya mesafe koymadıkca hicbirsey değişmeyecek.
Siz hala eşim hakkında kötü düşünür diye hassasiyet gösterin bu ömür böyle ahlana vahlana kayinvalide elinde geçer gider.
Harikasiniz çok sağolun tekrar tekrar okucam.ben eşimi sıkmamaya çalıştım en başından beri sağlıklı bi ilişkimiz düzgün bi evliliğimiz olsun istemiştim.o da diyor annemin huyları tuhaf hatta tüm ailesine öyle sabret onlari da üzmek istemiyorum diyor.o şekilde büyüdüğü için anormallikleri rahatsız etmiyor onu.benim sıkıntıya ugramam da çok umrunda değil malesefKaynananız doğurmuş ama, halen göbek bağını kesememiş eşinizin. Bu aşırı bağımlılık, eşinizde de var mı? Yoksa, sadece annesi mi bu kadar oğluna bağımlı. İkisi de sıkıntı verecek bir durum gerçide, bence eşinizin bağımlı olması durumu daha sıkıntılı olur. Eşiniz annesinin bu hallerine birşey diyemiyor mu? Yoksa, demek istemiyor, normal mi karşılıyor? Siz her iki durumda da sıkıntı yaşarsınız. Fakat, sessiz kaldıkça abartırlar. Bırakın, sizi biraz kötü bilsinler. Tepkinizi gösterin. Rahatsızlığınız dile getirin. Mesafeyi onlar bilmiyorsa, siz tavır, davranış ve sözlerinizle bildireceksiniz. Zaten vara yoka ağlayan kaynananız, dozunu biraz artırıp, oğluna duygu sömürüsünü artıracaktır. Eşiniz,annesinin laflarından etkilenip, sizin üstünüze gelmeye başlarsa, onada biraz çemkireceksiniz. Hep sizin canınız sıkılacağına, birazda onlarınki sıkılsında, kendilerine bir ayar versinler bir zahmet.
Sizin yaşadığınız sıkıntıları, inanın birçok kişi yaşayabiliyor.Kendinizi strese sokmayın.Eşiniz durumu yönetmeli. Ama, bunu başaramıyor veya umursamaz davranıyorsa, ona da tepkinizi koymalısınız. En başta, siz sınırlarınızı belirleyin.Kırılmak istemiyorlarsa, biraz kendi yaklaşımlarını düzeltecekler. Siz iyi olmaya, sessiz kalmaya çalıştıkça, bunu bilmezler.Harikasiniz çok sağolun tekrar tekrar okucam.ben eşimi sıkmamaya çalıştım en başından beri sağlıklı bi ilişkimiz düzgün bi evliliğimiz olsun istemiştim.o da diyor annemin huyları tuhaf hatta tüm ailesine öyle sabret onlari da üzmek istemiyorum diyor.o şekilde büyüdüğü için anormallikleri rahatsız etmiyor onu.benim sıkıntıya ugramam da çok umrunda değil malesef
Benzer şeyler yaşamışız.ben 1.5 yılda ne hale geldim neşeli sıcakkanlı biriydim bu insanlardan buz gibi soğudum soğuk suratsiz birine döndüm..sizden neler götürmüştür15yıl...Ben de 15 yil sabrettim yakininda oturdum hayatimi zindana cevirdi surekli kapris ogluna aglanmalar herseye karismalar,hatta ben evde yokken evime gelip evdeki herseyimin yerini degistirmeye calismalar,esime beni sikayet etmeler daha neler neler.Depresyona soktu beni mutsuz asosyal bir insan olmustum yillarca esimi ikna edemedim tasinmaya Sonra bi firsat cikti cook uzaklara geldim kus gibi hafifledim.Ancak olumsuzluklar pesimizi hic birakmiyor mutlulugumuzda gözu mu kaldi artik bilmiyorum saglik olsun yeter ama diyecegim o ki cekmeyin caninizi yolda mi buldunuz dert sahibi olursunuz boyle giderse
Hangi birini anlatsam ki..uzaktayim simdi ama ne fayda omrumden yillar gitti etrafimda dostum kalmadi umutsuz depresif biri haline geldim.Simdi de oh olsun benim yanimdan gittiniz de basiniza gelmeyen kalmadi modunda.Maddi manevi ciddi kayiplarimiz oldu ondan kurtulayim derken aldigimiz kararlar bana pahaliya patladi yillarin birikimi ve is huzurum gitti.Orda huzur verseydi ben sehir degistirirmiydim hic kurulu duzenimi bozup yillarin birikimi gul gibi evimi satip kacarcasina uzaklasirmiydim o guzelim sehirden.Benzer şeyler yaşamışız.ben 1.5 yılda ne hale geldim neşeli sıcakkanlı biriydim bu insanlardan buz gibi soğudum soğuk suratsiz birine döndüm..sizden neler götürmüştür15yıl...
Merhaba hanımlar bunu şu anki sinirimi kimseyle paylaşmak istemedigim için buraya yazıp belki biraz rahatlarim diye yazıyorum.ben izmirden istanbula gelin geldim geçen yıl mayıs ta eşimin ailesiyle yürüme mesafesindeyiz böyle olacağını bilsem asla yakın oturmazdim iyi niyetle düşündüm annesine bi evlat bi arkadaş olurum diye.ama annesi o kadar düşüncesiz çıktı ki beni çok sıkıntıya soktu düğünde ağladı düğünden sonra onların evine gittik evimize giderken pis ters bi şekilde hani birini kovarsin ya öyle en iyi oğlumu verdim sana hadi hadi dedi yallah der gibi.elini öptüm hatta güldüm başlarda anlam veremedim ama bizi 1 gün bile baş başa bırakmadı ramazan ayı diye tatile gitmedik pişman olduk.3.günden bizle kalmaya başladı ve çok aşırı sinir bozucu bi insan ben çok ağladım annemi bırakıp gelmistim olanlara bak diye.sürekli plan yapti müsait misiniz demek filan da yok şuraya gitcez bize gelin yarın sizdeyiz ben bu akşam burda kalcam.yani asla bizim rizamiz var mi umrunda olmadı.eşime dedim ben söylersem yanlış anlar sen evladisin sana kirilmaz.bu kadar sık gorusmeyelim ben gene yanına giderim dedim.o da teyzesine anlatmış teyzesi daha ilk zamanlardan beri benim yanımda gelinler kaynanalarini istemiyo kaynana bütün gün kenarda otursa geline batiyo deyip durdu.ne kadar mesafe koymaya çalışsam da nispeten yapabildik eşim çok pasif kaldı ve artık stresten şiddetli baş agrisi çekiyorum diyor ona hiç bi şey demek istemiyorum.ne kadar uzak olsam benim için o kadar iyi ama yine de haftada 1 filan gidiyorum bebek var torunlarını görsünler diye. kendisi de bana sormadan gelip kalıyor kabus gibi sıkıntı içinde geçiyor yanımdayken.asla sınır bilmez rahatsızlık vermek umrunda değil tüm evi cekmeceleri kurcalar eşyalarımı ister her seyi sorar.biraz anlayışı olsaydi yuzumden konusmamdan anlardı ama sabrediyorum yarın bir gün ölse vicdan azabı çekerim eşimin de hep aklında kalır zaten annemden rahatsız oluyordu diye düşünür.bu akşam eşim telefonu evde unutmuş kp mesaj atiyor annen agliyor senin adını sayıklıyor diye.kaynanam aradı sinirlerim iyice bozuldu bi rahat vermiyorlar her gün çağırır mı insan bıktım evliliğimi yaşatmadı bana düşen sabretmek
Canım benim diyesim geldi tanımadanİnsan buraya konu açıyorsa, nedeni acısını hafifletmek için oluyordur çoğu insan dinlemiyor,
Samimi derdine dinleyende yok etrafta ve çoğu insanın bu durumu çok hafiften ve dert olarak görmüyor, buda insanı daha da dertli ve duygusal çoğunluk çöküş içinde hissetmesini sağlıyor, bir bakıyorsun yeni evlenmiş onun derdi saçı, kıyafeti veya iyi yemek pişirememesi yani senin derdinin zerresi onda yok, tabi bu durumda onunla paylaşamıyorsun
Merhaba hanımlar bunu şu anki sinirimi kimseyle paylaşmak istemedigim için buraya yazıp belki biraz rahatlarim diye yazıyorum.ben izmirden istanbula gelin geldim geçen yıl mayıs ta eşimin ailesiyle yürüme mesafesindeyiz böyle olacağını bilsem asla yakın oturmazdim iyi niyetle düşündüm annesine bi evlat bi arkadaş olurum diye.ama annesi o kadar düşüncesiz çıktı ki beni çok sıkıntıya soktu düğünde ağladı düğünden sonra onların evine gittik evimize giderken pis ters bi şekilde hani birini kovarsin ya öyle en iyi oğlumu verdim sana hadi hadi dedi yallah der gibi.elini öptüm hatta güldüm başlarda anlam veremedim ama bizi 1 gün bile baş başa bırakmadı ramazan ayı diye tatile gitmedik pişman olduk.3.günden bizle kalmaya başladı ve çok aşırı sinir bozucu bi insan ben çok ağladım annemi bırakıp gelmistim olanlara bak diye.sürekli plan yapti müsait misiniz demek filan da yok şuraya gitcez bize gelin yarın sizdeyiz ben bu akşam burda kalcam.yani asla bizim rizamiz var mi umrunda olmadı.eşime dedim ben söylersem yanlış anlar sen evladisin sana kirilmaz.bu kadar sık gorusmeyelim ben gene yanına giderim dedim.o da teyzesine anlatmış teyzesi daha ilk zamanlardan beri benim yanımda gelinler kaynanalarini istemiyo kaynana bütün gün kenarda otursa geline batiyo deyip durdu.ne kadar mesafe koymaya çalışsam da nispeten yapabildik eşim çok pasif kaldı ve artık stresten şiddetli baş agrisi çekiyorum diyor ona hiç bi şey demek istemiyorum.ne kadar uzak olsam benim için o kadar iyi ama yine de haftada 1 filan gidiyorum bebek var torunlarını görsünler diye. kendisi de bana sormadan gelip kalıyor kabus gibi sıkıntı içinde geçiyor yanımdayken.asla sınır bilmez rahatsızlık vermek umrunda değil tüm evi cekmeceleri kurcalar eşyalarımı ister her seyi sorar.biraz anlayışı olsaydi yuzumden konusmamdan anlardı ama sabrediyorum yarın bir gün ölse vicdan azabı çekerim eşimin de hep aklında kalır zaten annemden rahatsız oluyordu diye düşünür.bu akşam eşim telefonu evde unutmuş kp mesaj atiyor annen agliyor senin adını sayıklıyor diye.kaynanam aradı sinirlerim iyice bozuldu bi rahat vermiyorlar her gün çağırır mı insan bıktım evliliğimi yaşatmadı bana düşen sabretmek
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?