2 aylık evliyim, eşim annesine hiç hayır diyemiyo. Her gittiğimizde dönüşte bir kavga bir görültü. Annesi sürekli laf sokma peşinde. Nişanlı iken bu kadar değildi. Eşimle bu konuyu çok konuştuk. Ben yanındayım, kimseye laf ettirmem, kimse sana bişey diyemez gibi çok sözler verdi. Aynı zamanda uyguladı da o zamanlar. Gördüm yani benim yanımda olduğunu ona karşı. Bunu görünce zaten evlenmeye karar verdik. Şimdilerde annesine hiz ağzını açmıyo. Kavga ediyoruz dönüşlerde ozaman biliyorum farkındayım konuşcam çözcem diyo. Mesela annesi gözleme yapmış, senin için yaptım oğlum diye 40 kez söyledi bir iki kez söylese neyse dicem ama bile bile sinir etmek için diyo. . Sanki bi o yemege davet edilmiş gibi. Eşimde demiyorki karımda burda anne diye. Şuan çok örnek veremiyorum tanıdık birileri var sitede diye ama bi kezde üçümüzün arabaya binmesi gerekti, o yokken dedim ki eşime ben oturacağım öne, arkaya oturttur, annemin huyu bu kim sürerse sürsün öne oturur dedi. Çıldırdım ver dedim o zaman ben süreceğim. Aldım ben sürdüm. Annesine diyemedi anne arkaya otur önecektik orada rahat vs diye. İnanın problem öne arkaya oturmak değil, onun bu tip şeylere müdahale etmiyo olması, sonrasında çözcem halletcem diyo ama konuşuyo mu onu da bilmiyorum. Ne olursa olsun bana söyle onlara tamam de geçiştir dedi, bende hep öyle yaptım. Çok yoruldum iki ayda. Yol gösterin?
hiçbir gelin kaynana ilişkisi dört dörtlük değil ki.. çevremdeki hemen hemen herkesin az çok sorunu oluyor. ben açık konuşuyorum, anlattıklarınız kayda değer şeyler değil.. ufak sinir bozuklukları yaşamışsınız, beklentiyi çok yüksek tutmuşsunuz. ego savaşlarına da girmeyin.. benim kayınvalide en baştan öne beni oturttu, ama oturana kadar aramızda resmen kavga vardı; sen otur sen otur.. arkaya yerleşirdi, ama aynı anda gelsek de ben ısrar ederdim öne sen otur diye..
