depresif ve stresli olduklarini soylemissin canim onlar bunlardan besleniyo yani farkli bi durum degildir onlar icin.
Sanirim haklisin biliyomusun. Dertsiz gunleri gectiginde nasil oluyorsa hep bir hastalik cikiyor birinden birinde. Bi tuhaflik var yani.
Böyle durumlarda erkek aileleri biraz arabulucu konumunda olmalılar sorun onlardan kaynaklı değilse eğer ..
Eşiniz de burnu düşse dönüp almayacak cinsten bir adam galiba ..
Allah sabır versin size ..
Taş olsa çatlar bu şekilde .
Ogullarinin inadi ve sertligi sonuc olarak benimde artik saglam zeminimin tamamen sallanmasina sebebiyet vermesi sebebiyle dondum eve. Biriken bircok sey. Damlayi tasiran olay tabikide evi terk etmek icin yeterli sebeb degil, ama konu zaten onca zamandir benim icimde biriken seyler. Ailesi dibimde diyorumya, en yakindan herseyi izleyen bilen onlar zaten. Ablasiyla ablamla dertlesmedigim gibi dertlestim, hep bana 'haklisin gulum, sabir gulum, duzelecek tatlim' diyen kisi oydu. Aynen, burnu dusse donup almaz. Hadi ozaman, gorelim bakalim ne olacak bu gururunun sonu.
Sen insanlığını yapmışssın kendine yakışanı, eğer haberleri var ama yinede ilgilenmiyor oralı olmuyorlarsa onlarda kendilerine yakışanı yapıyor şu anda.
Elbette haberleri var. Kayinvalideme ve gorumceme eve donmeyecegimi soylemistim o olay yasanirken.
Ben de aynı durumdayım arkadaşım.. bir haftadır baba evindeyim bir Allahın kulu ne oldu neden gittin diye aramadı sormadı,var böyle insanlar işte düşmüşüz bunların içine..
off kiyamam sana. Ailesiyle aran nasildi senin?
Siz gelinsiniz diğeri oğlu. Ne kadar kötü olsa bile oğlu. Ne kadar kötü bile olsa onu bırakıp senin yanında olmazlar. Yani insan evladı, yuva yıkılmasın diye uğraşır ama ben kendimden biliyorum, eşimle kavga etsem en çok ailesi sevinir.
Kimseye kendi öz ailenmiş gibi fedakarlık yapmaya gelmez. Burnun havada olucak, ben ona dokunamam ben onu yapamam ay may diyeceksin ki, değerli gelin olasın. Etrafımdaki değerli gelinlerin çoğu ya böyle, ya da eşine karşı ailesine karşı kendini hiçe sayıp susan insanlar...
Kimse kimseyi birakmasin, ama adil olsun. Haklisin. Kiymet bu sekilde bildirilmiyormus. Ozaman oyleyse, simdide boyle. Herkes kendi yuzunu artik gosterdi. Ne diyeyimki baska.
Bahsedilen kayınvalideyle kayınpederin durumlardan ne kadar haberi var? Konu sahibi derdini anlatmış da yüzüne mi bakmamışlar acaba? İşimize gelince evliliklerden aman uzak dursunlar, işimize gelince niye kocamla benim aramı yapmıyorlar, niye aramıyorlar, niye ilgilenmiyorlar? Yok öyle dünya. Kimse kimsenin karı-koca ilişkisine burnunu sokmaya meraklı değil, mecbur da değil. Kaynanayla kayınpeder görevini yanlış anlamışsınız siz. Gelini evden kaçırmamak veya yürümeyen evlilikte ara bulmak zorunda değiller.
Sebebi ne olursa olsun, o evden terkederek ayrılan bir kişi bir daha aranmayı beklemesin yani. Yakıp yıkarak çıkmak o kadar kolay olmuyormuş demek ki değil mi? gittiğin yerde niye aramıyorlar diye düşünüp duruyormuşsunuz...
Kaçmışsınız, gitmişsiniz. Geri dönülmez hareketler bunlar. Kapıları kapatan sizsiniz. Bundan sonra da yolunuza bakın. Bu insanları arkanızda bırakmışsınız çoktan zaten. Şimdi iletişime geçmiyorlar diye dertlenmek anlamsız.
Senin bakis acin gercekten cok entersan. Eminim esimin ve ailesinin bakis acisi su anda senin tam burada yazdigin sekildedir.
Kayinvalide ile kayinpeder durumun pekala farkinda. Yaptigim fedakarliklarinda, alttan alislariminda, ilgimden alakamdanda. Evliligimizin ilk aylarinda iki defa onlara problemlerimizi actim, esim birdaha onlari dahil etmemem icin uyardi beni (aramizda cozmemiz lazim, karistirma onlari babinda). Lakin ailesi okadar kadinin dert cekmesine, ezilmesine, kadina deger verilmemesine, alttan almasina aliskin bir aile ki. Ozelliklede babasi (karisina davrandigi sekilden bahsediyorum, kizlari cokkk degerlidir mesela, ama hanimlari pek adam yerine konulmaz). Kayinvalidem heppp aklin sira ogutlerinde 'alttan al, sen yapici ol, gormezden gel, sabirli ol' derdi bana. Ogluyla konusmaya kalktiginda oglu cokta konusturmazdi zaten annesini. Ogullarini bu pozisyona bu karaktere bu pohpohlamalara alistiran kisi kendileri. Yani EVET, onlarin gorevi nasil ogullarin simarttilarsa, birazda ayaklarinin artik yere basmasini, ailesine yuvasina sahip cikmasi gerektigini anlatmaktir benim gozumde. Bir sene ve dort ay oldu evleneli, evet yillar suren bir mucadele degil benimkisi. Ama artik saglam bir zeminim yok arkadasim, cok ama cok yorgun ve bitkinim. Hep ver ver ver ver...piskolojimin tamamen bozulmasini bekleyemem. Tamamen kafayi yiyecek duruma gelemem. Benim birtek canim var, izin verirsen az biraz kiymetini bileyim. Ve ettigim fedakarliklar karsisindada izin ver, birazda karsilik bekleyeyim ailesinden (ve ondan).
Kayinvalide iki koskocaman sene pesimde kostu ogluyla tanistirabilmek icin beni. Simdi ise ne ses ne soluk.
Bi yandanda vicdanim gunahlarina girme, belki fenalasti hastanelere dustu diyor (hakikaten cok cabuk fenalasip hastalaniyor cunku stres ve uzuntu yuzunden). Herneysede, yine zoruma gidiyor yine zoruma gidiyor.