Sibelciğim, sen lohusasın, annen ailenden birileri sana bakmaya gelsin ya, sen zaten bakıma muhtaçsın. Salona annene yer yaparsın o da gitmek zorunda kalmaz mı? Eşinide anlamak mümkün değil, sen ona bebiş doğrup vermişsin, hiç çocuğunu düşünmüyor. Kaynın yarın birgün evlensin, kendi karısını baş tacı yapar. Senin eşinde artık boşanırda eğer onların yanında kalır. Kim bakacak tabi. Ama kaynın eşini abisi için üzmez. Olan size olur. Şu eşinin kafasını çalıştıracak bişey yokmu.
Ya evet başka kimsenin aklına gelmedi sormak, gerçekten de hamileliğinin sonlarında ve doğum yaptığında senin yanına kim geldi yardımcı olmak için? Annen gelmedi mi? Ne bileyim ben olsam annemi çağırırdım, o lüzumsuz da kendine başka bir yer arardı kalmak için. Rest çekmek istemiyorsan bir hastalık bahanesi yap, iyi değilim birinin yardımcı olması gerek de anneni çağır hatta baban da gelsin bir iki ay kalsınlar sizde. En azından yardımı dokunur annenin. O süre zarfında kaynın diğer abisinde kalsa bile o kadar uzun bir süre kalamayacağı için bir çare ararlar. Yani bir fikir işe yaramayabilir ama denemeye değer. Gerçi senin yerinde kim olsa çoktan çekip gitmişti. Bir de çocuk yapmaya nasıl karar verdiniz bu halde. Ya ben de misafir sevmez bir insan görünümü çizdim ama kimse kimseyi bu derece rahatsız etmemeli. Benim annem de yıllarca çekmiş, birkaç sene öncesine kadar haftada 2-3 gece mutlaka yatılı misafirimiz olurdu, memleketten hastaneye gelen, gezmeye gelen bizde kalırdı. Annemin bu akşam şu dizi var inşallah misafir gelmez dediğini ve birkaç saat sonra birkaç kişi geldiğini bilirim. Ben bunalmıştım, önceleri pek farketmiyorsun alıştığın için ama ben ünide tek başıma kaldığım ve rahatlığa alıştığım için üst üste birkaç gün misafir geldiğinde boğulacak gibi oluyordum. Şöyle akşam ailecek çay içemiyorduk keyfimizce. Bazen birkaç hafta kaldıklarını biliyorum. Şimdi onların da çocukları evlendi artık geldiklerinde onlarda kalıyorlar. Bu arada bahsettiğim yatılı misafir yoksa birkaç saat oturmaya gelen misafirden kimse rahatsız olmaz, aksine mutlu olur. Ayrıca normalde ne varsa yersin, yemek yoksa kahvaltı, aparatif falan yersin ama misafir olunca yemeği, salatası, çorbası, pilavı vs yapman gerekiyor, arkasından çay kuru kuru verilmiyor tatlı, pasta olacak yanında, meyve yoksa gidip alacaksın, yataklarını hazırlayacaksın, sabah toplayacaksın. Zor ya, tamam arada gelir kalır akraban sonuçta ama çok sık olunca zor geliyor.
bence boşan kurtul degişmez.. kalıcı huylar bunlar asla degişmez... seı çok iyi anlıyorum..
ben bekarken teyzemler ailece bıze gelır uzun sure çoluk çocuk kalırlardı.. bızım ev 3+1 di ama 2 +1 e benzıyordu.. odanın bırı solana dahıldı çunku.. odanın bırı yatak odası annemler kalıyor, bır oda erkek kardeşlerime tahsıs edılmişti ben hep salonda yada orta antrede yatıyordum.. teyzemler bıze geldi. onlarada mısafır odasını verınce bana yatacak yer kalmadı.. annemle ,teyzm bana orta antrede yat enişten bır tuvalete kalkar ama sana bakmaz, evlı adam nıye baksın dediler. kavga çıkardım sonunda.. sonunda kucuk kardeşimi zorla ikna edıp abimle aynı odada kalmak zorunda kaldım.. annem bana tavır aldı, sen onları rahatsız ettın, huzursuz ettın diye.. sabah ben evden işe dıye çıkmıştım.. ögeleye dogru enişte kalkıyor ve balkona çıkıp geriniyor. o sırada aşşagıdakı dukkana eşim tesadufen gelıyor bır bakıyor balkonda enişte tatıl sıtesındeymş gibi rahat ve gevşek hareket edıyor.. hemen babamın yanına gıdıyor ve babama başlyor kızmaya.. sen ne kadar dengesızsın, evde genç kızın varken sen nasıl evde atletle bırının dolaşmasna izin verirsin.. senın eşinde var.. sayıyor babama.. babam o mısafır deyıp aldırmıyor tabıkı.. bunu annelemle paylaşınca annem eşime karşı da tavır almaya başladı.. benım evıme kardeşşimin gelmesını çok göruyor diye.. ama bana hıç kımse sen rahatmı yatıyorsun dıye sormadı.. o evde
Ya aynen benim de bekarken ablam eniştem gelirlerdi her akşam gerçi kalmazlardı, tvde eniştem maç izler, başka birşey izleyemezsin, her zaman bir kalabalık, rahat giyinemezsin, oturamazsın, uzanamazsın. Onlar gelmek istemese babam zorla çağırırdı. Sonra ben ve kızkardeşim isyan ettik, bu ne ya diye. Kendi evimizde hergün misafir gibi, bazen başka misafir geldiğinde yemin ederim oturacak bir yer olmazdı başka odaya otursan misafire ayıp. Sonra anneme söyledik olmuyor böyle, babama söyle çağırmasın herkesin evi var. Tamam gelirler arada ama hergün değil. Rahat edemiyoruz, babam çok isterse kendisi otursun biz odamızda oturcaz diye. Sonra babam da anladı birşey demedi. Ablama da dedik bak annem akşama kadar yoruluyor bebeğine bakıyor akşam çocuğu al evine git. Bir de bu durum vardı annem çocuk bakıyor akşama kadar akşam da onlara hizmet ediyordu. İşten geç çıkıyordum eve gitmek istemiyordum o zamanlar. Bazen çıkıyordum cafeye falan gidiyordum kahve içiyordum keyif yapmak için. Evimde o kadar rahat edemiyordum yani.