Eşim bu akşam bi arkadaşının ona yalan söylediğini söyledi. Gözümde bitti dedi. Zaten bi insan bana yalan söyleyince gözümde değeri kalmıyor dedi. Ben söyledim mi dedim ama der demez pişman oldum bu soruyu sorduğuma. Yanii dedi olumsuz bi şekilde. Ne söyledim dedim. Sen söyledin mi dedi ben hatırlamıyorum dedim. Zaten söylenenler hatırlanmaz dedi.ne söyledim diye bi kaç sefer sordum söylemedi. Yine bütün tadımı kaçırıyorsun zaten sıkıntılıyım dedim. Kendi eksikliğini görmezsin bi de beni beğenmezsin dedim kendimi hep değersiz hissettiriyorsun dedim.
önce alıntıladığım yere yorum yapayım sonra genel konuya
eşin aslında bana çok ilgisiz gelmedi
adam gelmiş derdini anlatmış, aslında sizinle sohbet vs ediyor
burada adam yalan söyleyen gözümde biter deyince ben söyledim mi diye sorulur mu
adam da evet dese sen de gözümde bittin demiş olacak hayır dese gerçek olmayacak
zira herkes ufak tefek yalan söyler ya da bahane bulur
bana bu tartışmayı uzatan sizsiniz gibi geldi
şimdi konunun geneline gelirsek
biri memede biri biberonla süt içme aşamasında iki bebek
kaç yaşında bunlar
bir tanesi ile bile bunalırken herkes iki tanesi ile bunalmanız olağan
üstüne eve kapanmak zaten zihinsel olarak yoruyor
anladığım evde size ait bir saniye boş zaman dahi yok
şimdi bir gün özeti yapın
şu saatte kalktık şu saatte alt temizledik şu saatte yedik şunu yaptık şeklinde
mesela aç durulmaz, çocuklar da var yemek yapılmalı ama her gün tuvalet ovmazsanız hayatınızdan bir şey eksilmez
bu tarz çıkarılabilecek şeyler bulmaya çalışalım gününüzden
maddi durumunuzu bilmiyorum ama pratik ve protein ağırlıklı bir beslenme planlayalım
mesela bugün pilav yapın iki günlük bir öğün yanına tavuk bir öğün köfte vs şeklinde değişimli öğünler oluşturun bir gün marul bir gün havuç salata vs
çocuklara çorba yapılacak mesela her öğünde ayrı ayrı değil de öğlen onlar yesin akşam siz yiyin gibi
Kolay değil ama bir başlarsan gerisi gelir. Spor yapmak gibi. Başta zordur, hemen tembelliğe kaçarsın, ama alışınca da bu sefer bırakmak stres eder
gidip uyandırdım çünkü çocuklar kendi başına uyuyamıyor onları sallayıp uyutuyprum birini emzirip birine biberonla süt veriyorum onları yapıp altını değiştirmem lazım sıkıntıdan yapacak dermanı bulamadım kendimde gidip eşime dedim ben ne yalan söyledim inan ki yok dedi artık uyuyor mu bilinçli mi dedi bilmiyorum. Bu konu neyse de genel olarak gerçekten kendimi çok değersiz hissettiriyor, ailesine Allah beni affetsin adeta tapıyor onlar ne derse, ne yaparsa normal, benim ailesine karşı yaptığım yapmadığım şeylerden hiç memnun değil benle iyi olmak istiyorsan onlarla iyi olmak zorundasın annemi sevmek zorundasın demişti. Değilim dedim sen de annen de soğuttunuz dedim daha önce. Ben de fark ediyorum da çokpk negatif konuşmuşum. Artık sinirlerim aşırı yıprandı evlendikten hemen sonra. Cicim ayları yaşamak isterken kendimi savaşın içinde buldum. Binlerce kez pişman oldum dönmek istedim. Ama hem hemen çocuk yapma aptallığı yaptım hem de pes etmek istemedim belki düzeliriz dedim 
