merhaba arkadaslar eşim kaza yaptı kaza derken otobüs şöförü ve arabadan yolcu indirdiği yerden kalkıs yapmak üzere hazırlanırken sağ ön tekerlek bi kez sekıyor eyvah diyor eşim kadının posetını ezdik bi iniyor arabadan arabanın altında kucuk kız cocugu yatıyor ölüyor ne hız ne alkol nede dıkkatsızlık cocugun nerden geldıgını kadın bile görmemiş okdr mucızevı bir olay RABBIME SIGINDIM eşim bir insana el kaldıramayan bir ınsan cocuk hastalıgı olan biri ve zayıf noktası buymuskı bununla imtihan oluyor onun sabretmesı için sudenaz kardeşimin ailesi için tefrıcıyeye nıyetlendım onlarada sabır ıstedım onların acısı cok buyuk RABBIM YARDIMCILARI OLSUN INSALLAH.
diye bir konu açmıstım ıkı gun sonra tam bir ay olacak ama bız olayı atlattıkmı yoksa hala yasıyormuyuz bilmiyorum. sorunda burda zaten..
eşim bana karsı son derece hassas ilgili sevgi dolu bunu hissediyorum fakat onun düşüncelerine ulasamıyorum...
yanı stresli onu farkediyorum ama bana belli etmemek için çırpınırken bazen benı incitebiliyor ama farketmıyor..
cok iyiyken asi bir insan olabiliyor farketmeden sert konusabılıyor..
evet atlatması için cok erken daha 1 ay oldu olalı ama zamanla daha kötü etkiler bırakmasından korkuyorum
bız onunla basımızı yastıga koydugumuzda hem eş gibi hem arkadas hem sırdaş hem dost gibi dertleşirdik konusurduk
yok kıskanacak yok kızacak olayı yoktu neysek oyduk stresımızı beraber paylasır beraber gülerdik
biz cok sey paylasırdık herseyımız birdi.. hamileyım dıye hormonsal değişiklik yasıyorum diye düşünmüyorum cunku o iyi olsun dıye ben hep kendımı arka planda tuttum yeterkı onun piskolojisi düzelsin dıye kapris yapacak moda hiç giremedim sabırlı sakin sukuntle bekledim
bir aksam iyi birgun gecıyor ben çokmu çökük duruyorum toparlanamadım mı dıye soruyor nerden cıktı diyorum arkadaslar öyle dedi diyor
birisi ona topla artık kendını dediği anda sanırım çöküyor..
cok güçlü bir insandı duygusal ince fikirli ve sabırlı.. bir ınsanı kolay kırmaz sözlerini dikkatle özenle secen bir adam
hala aynı ama cok stresli ulasamıyorum ona düşüncelerıne artık sohbet etmıyor benı üzülecek diye sanırım cunku tedavıyle yasıyor oglumuz o saglıkla dogsun dıyemı yapıyorkı..
piskologa gidelim diyorum zamanı var dıyor ben deliriyorum galıba dıyorum sen akıllı kadınsın öyle sey olmaz dıyor
ama onun düşüncelerıne ulasamıyorum gunden gune gözüm önünde erimesi de benı mahvedıyor
ben ona nasıl ulasabılırım ne yapabilirim bazen yanlız bırak benı dıyor acaba gercekden bıraz yanlız kalmasımı ıyı yoksa ona destek olmam mı iyi inanırmısınız kavga etmeyı özledım onunla yanı ona bı ulasabılsem düşüncelerine
çıkamıyorum içinden ne yapsam bilmiyorum doguma 3 ay kaldı korkuyorum hersey değişecek dahada uzaklasmakdan korkuyorum eli kolu baglı kaldım sanki. önümüzdeki hafta cık arkadaslarınla kafa dagıt desem dıyorum sonra dusunuyorum ya onlarla daha cok aklına gelıyorsa ? hala aynı işte calısıyor zaten amcasının arabasıydı bırakmadı işi bu daha kötü etkilermiki onu..bazen onunla beraber sefere gidiyorum işe gelmeden önce sehir içi oldugu ıcın yarım saatte bır durakta oluyor dıye hanı ıyı hıssetsın kendini diye ama olmuyor yetmıyor yanı ne yapayım bilmiyorum
ne yapıcam ben bi çare.. ??
yada bi duanız yada bı yorumunuz ne bıleyım bi çıkar yol..