Merhaba arkadaşlar eşimle iki senedir evliyiz.Benim ilk onun ise 2. Evliliği.. ilk evliliğinden bir kızı var. Masallah çok tatlı 2 senedir mutlaka 2 haftada bir bulunduğu şehire gidip görüşüyoruz.Annesi ile yasiyor.Aramiz çok iyi elhamdülillah gerçekten onu seviyorum.
Sorun şu ki son görüşmemizde tam onu annesine teslim edecegimiz sirada bana "Sen kapıya gelme annem seni görmek istemiyor, kızmasın " dedi.Minicik kiz çocuğu
Sanki büyükler çocuk olmuş, cocukcagiz da yetişkin olmuş. Sırf kavga gürültü olmasin evde diye düşündüğü şeye bak.. zaten daha öncesinden babasını uyarmıştı."beni arama, sen arayınca evde kavga cikiyo.. Anneannem çok bağırıyor. Ama anneme de X anneannesinden etkileniyo deme bak, söz mü?" demişti. Ya bu çocuk daha 6 yaşında... Omzunda ki yüke bak!!!
Ben ise bu güne kadar 1 kere bile eşimin eski karısıyla yüz yüze gelmedim.Cocugu alırken yada teslim ederken hep cafelerde yada uzakta araba da bekledim.Tabiri caiz se köşe bucak kaçtım. Evlendikten sonra biraz kilo almamla beraber hepten kaçar oldum. Kendimi beğenmedim belki de ozguvensizlik..
bir kaç haftaya tekrar onların bulunduğu şehire çocuğu görmeye gidecegiz ama artık saklanmak istemiyorum. En azından bahçe kapısında bekleyeceğim. Ama kalbim.cok hızlı çarpıyor. Ne yapacağımı bilmiyorum,galiba korkuyorum .Siz ne önerir siniz?
Sorun şu ki son görüşmemizde tam onu annesine teslim edecegimiz sirada bana "Sen kapıya gelme annem seni görmek istemiyor, kızmasın " dedi.Minicik kiz çocuğu
Sanki büyükler çocuk olmuş, cocukcagiz da yetişkin olmuş. Sırf kavga gürültü olmasin evde diye düşündüğü şeye bak.. zaten daha öncesinden babasını uyarmıştı."beni arama, sen arayınca evde kavga cikiyo.. Anneannem çok bağırıyor. Ama anneme de X anneannesinden etkileniyo deme bak, söz mü?" demişti. Ya bu çocuk daha 6 yaşında... Omzunda ki yüke bak!!! Ben ise bu güne kadar 1 kere bile eşimin eski karısıyla yüz yüze gelmedim.Cocugu alırken yada teslim ederken hep cafelerde yada uzakta araba da bekledim.Tabiri caiz se köşe bucak kaçtım. Evlendikten sonra biraz kilo almamla beraber hepten kaçar oldum. Kendimi beğenmedim belki de ozguvensizlik..
bir kaç haftaya tekrar onların bulunduğu şehire çocuğu görmeye gidecegiz ama artık saklanmak istemiyorum. En azından bahçe kapısında bekleyeceğim. Ama kalbim.cok hızlı çarpıyor. Ne yapacağımı bilmiyorum,galiba korkuyorum .Siz ne önerir siniz?
