Ben de bugün konu açsam mı saydırıp rahatlasam mı diye düşünmüştüm. Aynı konu, tıpatıp aynı düşünceler
biz de 5.5 senedir evliyiz. Çalışıyorum, 17 aylık oğlum var, ilk 1 yıl eh işte yapardı her işi. Sonra benim über zekam yüzünden (aman o yorulmasın diye düşünüp her bku üstlenince, bi de şehir dışında çalışıyorum her hafta 1000km yol yapıyorum falan) tüm iş bana kaldı. Bugün de ev baya kirliydi (evde kedimiz de var), oğlum uyuyorken süpüreyim alt katı dedim. Eşim de tuvalete çıkmış, baktım sesi çıkmıyor. İçimden de geçiriyorum inşallah puzzle yapmaya geçmemiştir. Gittim baktım puzzle’ın başında. Ben bi tarafımı yırtıyorum resmen aşağıda, oysa yukarıda keyif çatıyormuş. Kapıyı açtığım gibi kapattım, tek kelime söylemedim. Arkamdan aşağıya geldi, noldu vs. Dedim sen devam et, ben temizlik yaparken sen puzzle yap vs. Neymiş ben ona ortalığı süpüreceğim demişim, temizlik yapacağım dememişim, bana mesaj atmış, sen de işini bitirince gel demiş (2saat sonra bitti) falan filan. Bir de üste çıktı bir güzel. Ben de zaten ev süpürürken dakika başı telefona bakarım ya mesajını görürüm diye düşünmüş herhalde beyefendi. Öyle böyle sinirlendi mutfağa geçti etrafı toplamaya. Bir de ben orada sen ben söyleyince iş yapıyorsun dedim, ona da iyice sinirlendi :) yani ben söylemeden yapar da onda da mutlaka ben başka şey yapıyor olurum, ben otururken hayatta kendiliğinden kalkıp iş yapmışlığı yoktur. Daha yeni yeni yüzüme bakıyor da konuşuyor benle (olay 12 civarı oldu). Gene hakkını yemeyeyim yemek yapar, makine yerleştirirken gelir yardım eder, söylersem eğer evi süpürür, çamaşırı asar (ama söyledikten saatler sonra falan anca).
Ne yaparsa yapsın, isterse ağzıyla kuş tutsun kalkıp da ‘ya bu çamaşırlar kendi kendine yıkanmıyor, bu hafta da ben yıkayayım’ diyip de çamaşır atmadıkça içimdeki o kırgınlık da kızgınlık da geçmez. Evi bk götürsün kalkıp da süpüreyim demez, tezgahın üstü dağ gibi bulaşık olsun bit kadar yerde iş yapar gene de toplamaz, tuvalet banyo kirli olsun umrunda olmaz, çarşafı değiştirmesem kirlendi değiştireyim demez. Ben düşünmesem ya bu çocuk acıktı yemek yedireyim bile demez, bana sorar bu çocuk bir şey yemeyecek mi diye.
Ay çok uzun oldu ama yıllardır en dertli olduğum nokta. Eline liste bile verdim görev paylaşımı yapalım diye. Ama klasik hareketler: hemen ses yükseltmeler, saçmalamalar, söylersen yaparım zatenler. Evet söylersem yapar, ama bana her gün her gün biri mi söylüyor da ben yapıyorum?
Bu arada, eşim diğer erkeklere göre çok çok iyidir. Beni el üstünde tutar, bir dediğimi iki etmez (evin rutin işleri olan bu anlattıklarım haricinde), ne desem anında yapar, arada hediye alır, öper koklar vs. Ama gel gelelim iş ev işlerine gelince yok. Haftasonlarından nefret eder hale geldim artık yahu. Ev işlerinden gerçek anlamda nefret ettiğimi de, yorulduğumu da, yapmak istemediğimi de biliyor. Ama gene de üç maymunu oynuyor. Yakın da ben de onun varlığına üç maymunu oynayacağım da haberi yok.
