• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eşimin ilk evliliğinden olan çocuklarıyla benim çocuklarım arasındaki sorun...

Şimdi Eva kardeşim...
Hassas bir dönemdesin ve ergen çocuklarla,hem de 3 tanesiyle birden anlaşmaya çalışıyorsun.
Evet zor bir durum.Ama aşılmaz değil.
Ben de çocuklara evi benimsetmek fikrine katılıyorum.

Aslında tek olsa belki etkilemek kolay olurdu ama birbirlerini dolduruşa getirebilirler.
Benim tavsiyem,onları "çocuklar" diye bütün olarak görmeyip,tek tek ilgilenmen yönünde.
Örneğin kızla ayrı bir paylaşımınız olabilir.Hatta abla olarak nasihat edebilirsin.
"Bak canım artık gençkız sayılırsın,çamaşırlarına dikkat etmen lazım" vs...
Ama bunu yalnızken ve tatlı dille,annece yapmak gerekir.

O evin annesi sensin.Çocukların kaynaşması senin elinde.
Diğerleri de bilsinler ki,o eve geldikleri zaman,üvey de olsa anne sensin.
Çocuklarını odaya saklamana gerek yok.Bırak birlikte zaman geçirsinler.

Örneğin süt dökme konusunda,oğluna sakar dediği zaman cevap verebilirdin.
"A-aa sakar olur mu hiç,kaza oldu ablası" gibi...

Kalplerini kırmama konusunda o kadar titizleniyorsun ki hiç müdahale etmiyorsun hissine kapıldım.
Bu da sanki biraz onları yoksaymak gibi görünüyor.
Halbuki tatlı dille söyledikten sonra,onları çekip çevirebilirsin.
 
Canim onlar beni cok seviyor zaten,bende onlari,benim cocuklarim haftanin bes gunu kendi babalari ile ama esimin cocuklari benim cocuklarima tahammul edemiyor,benim cocuklarim adim atsa problem evde,uvey cocuklarim oglen 2 ye kadar uyuyor,benim cocuklarim sabahin 8 inde ayakta,durmadan cocuklarimi uyariyorum sessiz olun ses yapmayin die,ama Sabah kalktigimda heryerde bardaklar patates cipsleri,ters donmus donlar bulmak beni kizdiriyor,tabiki ben cocuklarimin yayintisini toplarken onlari ayirmiyorum bende toparliyorum onlarinkinide,ama o kadar ilgi ve sevgime karsin onlar hala benim cocuklarimi etrafta istemiyor,ben 8.5 aylik hamileyim yoruluyorum.Benim cocuklarim 6 ve 7 yasinda,odalarindan bile cikmiyorlar,konustum ben cocuklarimla,peki boyle mi olacak her tatile geldiklerinde,dengeyi bulamadim,kendilerine tatli dille uyarsamda dinlemiyorlar belki cok yumusak yzuluyum bunu kullaniyorlar.Benim ve cocuklarimin kalbi kirildi.Onlar bizi benimsemedi benim oglum onlara sarilip size cok seviyorum dediginde oglumu yere iktirdiler,sen bizim kardesimiz degilsin dediler.Ben hep affettim,tekrar sevgi verdim.Gocunmadim,Ama benim cocuklarim odasindan disari cikmiyor sirf onlar rahatsiz olmasin die.Acimasizca elstiriliyorum,kalbim cok kirildi,acikcasi.
hiç boşuna kırılma. çocukların kalbini kazanmaya çalış. ama hiç bi şekilde sana saygı duymuyolarsa ve diğer çocuklara kötü davranmaya devam ediyolarsa babalarıyla konuş. en azından babaları yaşadıkları ikilemin ya da boşanmasının suçlusunun sen olmadığını sakin ve düzgün bi dille anlatabilir belki. babadan olan çocuklar cansa seninkiler de can sonuçta onların suçu ne. hele hamilesin hiç stres yapmaman lazım. bi kere karnındakinin hiç suçu yok oniye stres çeksin şu dönemde.
 
yorum yapmak başka bişey aynı yerden sakız gibi aaaaaaaaaa tribiyle öyle mi dedin ama onlar boşanmış anne çocuğu diye demogoji yapmak başka bişey
herkesin çocuğu kendine kıymetli. eşinin çocuklarını alıp da yerdenyere vursun diyenyok. ama kendi çocuklarının da bu şekilde sürekli azarlanıp bi nevi oda hapsinde tutulmasına her anne tepki göstrir. göstermeyen varsa beri gelsin. bana bunun dışı söylenen herşey demogoji geliyo. bu da benim yorumum nokta

Anlaşılan size birtek sizin çocuğunuz kıymetli.
Bizde diyoruz ki bütün çocuklar kıymetli, öz, üvey farketmez , sokak çocuğu olsun yine farketmez.
Hiç bir çocuk annesinin karnından kıskanç veya kötü çıkmaz.
Hayat şartları, çevre onu bu hale getirir.
Size göre elalemin çocuğuna empati yaparak yaklaşmak demogoji olabilir,bana göre vicdan dır.
 
Canim onlar beni cok seviyor zaten,bende onlari,benim cocuklarim haftanin bes gunu kendi babalari ile ama esimin cocuklari benim cocuklarima tahammul edemiyor,benim cocuklarim adim atsa problem evde,uvey cocuklarim oglen 2 ye kadar uyuyor,benim cocuklarim sabahin 8 inde ayakta,durmadan cocuklarimi uyariyorum sessiz olun ses yapmayin die,ama Sabah kalktigimda heryerde bardaklar patates cipsleri,ters donmus donlar bulmak beni kizdiriyor,tabiki ben cocuklarimin yayintisini toplarken onlari ayirmiyorum bende toparliyorum onlarinkinide,ama o kadar ilgi ve sevgime karsin onlar hala benim cocuklarimi etrafta istemiyor,ben 8.5 aylik hamileyim yoruluyorum.Benim cocuklarim 6 ve 7 yasinda,odalarindan bile cikmiyorlar,konustum ben cocuklarimla,peki boyle mi olacak her tatile geldiklerinde,dengeyi bulamadim,kendilerine tatli dille uyarsamda dinlemiyorlar belki cok yumusak yzuluyum bunu kullaniyorlar.Benim ve cocuklarimin kalbi kirildi.Onlar bizi benimsemedi benim oglum onlara sarilip size cok seviyorum dediginde oglumu yere iktirdiler,sen bizim kardesimiz degilsin dediler.Ben hep affettim,tekrar sevgi verdim.Gocunmadim,Ama benim cocuklarim odasindan disari cikmiyor sirf onlar rahatsiz olmasin die.Acimasizca elstiriliyorum,kalbim cok kirildi,acikcasi.

o zamn tabıkı haklısın buna dıcek sözum yok kusura bakma yanlıs anlamısım o zman eşine soyle o uyarsın tabıkı onlarında sızın cocuklarınızı benımsemesı lazım
 
o dengeyi eşiniz kurmalı. siz deseniz kötü olursunuz ve onlar da gurur yapabilir. öncelik olarak uyarma öz anne babanın görevidir. daha ufak konularda üvey müdahale edebilir bence. ama sorun üvey kardeş mevzusuysa burada sorun yaratan çocukların ebeveyni müdahale etmeli. eşiniz tepkisiz mi kalıyor çocuklarının size ve çocuklarınıza kötü davranmasına??[/QUOTE

Esim,bana ve cocuklarima haksizlik yapildiginin farkinda,bir kac kere uyardi,ama cocuklari dinlemiyor,bende tamam birsey soyleme artik iki ayligina geldiler kalplerini kirma dedim,ben cocuklarimla konustum odalarindan cikmiyorlar,sirf onlar rhat etsin diye,esimin eski esi,ben hamileyim su an,okadinin cocuklari sizin kardesiniz degil demis,hatta karnindaki bile eminim,o kadinin eski esinindir demis cocuklara,ben hala ilgiliyim onlara sevgi dolu,ben arada kaldim,kendi cocuklarim ve onlarin arasinda.Esim sana rezil oldum diyip duruyor,gercekten benim ve cocuklarimin yaptigi bir kotu birsey yok.Zaten o yuzden buraya yazdim sasirdim kaldim,ben uvey annelik yapamam zaten,oyle kalpsiz biri degilim cok yumusak kalpliyimdir.
 
Anlaşılan size birtek sizin çocuğunuz kıymetli.
Bizde diyoruz ki bütün çocuklar kıymetli, öz, üvey farketmez , sokak çocuğu olsun yine farketmez.
Hiç bir çocuk annesinin karnından kıskanç veya kötü çıkmaz.
Hayat şartları, çevre onu bu hale getirir.
Size göre elalemin çocuğuna empati yaparak yaklaşmak demogoji olabilir,bana göre vicdan dır.

siz empatiden önce okuduğunuz anlamaya çalışın ben kimsenin çocuğuna kötü davranılsın gibi bişey yazmadım. herkesin çocuğu kıymetli. konu sahibinin çocukları sürekli azarlanıp odalarından çıkamazhale geliyo ama bakıyorum kimse onlara acıyıp onların açısından düşünmüyo. diğer çocuklarboşanan anne çocuğuysa onlar da boşanan anne çocuğu. suçları nedir bu muameleyemaruz kalmak için ne yaptılar? burda diğer çocukların incitip üzmeden babaları tarafından uyarılması gerekiyo bana göre. konu sahibi zaten kalplerini kırmamak için takla atmadığı kalmış ağzını açamıyo. neden ezilmek durumda yeni eş ve çocukları ben bunu anlamıyorum.
 
o dengeyi eşiniz kurmalı. siz deseniz kötü olursunuz ve onlar da gurur yapabilir. öncelik olarak uyarma öz anne babanın görevidir. daha ufak konularda üvey müdahale edebilir bence. ama sorun üvey kardeş mevzusuysa burada sorun yaratan çocukların ebeveyni müdahale etmeli. eşiniz tepkisiz mi kalıyor çocuklarının size ve çocuklarınıza kötü davranmasına??[/QUOTE

Esim,bana ve cocuklarima haksizlik yapildiginin farkinda,bir kac kere uyardi,ama cocuklari dinlemiyor,bende tamam birsey soyleme artik iki ayligina geldiler kalplerini kirma dedim,ben cocuklarimla konustum odalarindan cikmiyorlar,sirf onlar rhat etsin diye,esimin eski esi,ben hamileyim su an,okadinin cocuklari sizin kardesiniz degil demis,hatta karnindaki bile eminim,o kadinin eski esinindir demis cocuklara,ben hala ilgiliyim onlara sevgi dolu,ben arada kaldim,kendi cocuklarim ve onlarin arasinda.Esim sana rezil oldum diyip duruyor,gercekten benim ve cocuklarimin yaptigi bir kotu birsey yok.Zaten o yuzden buraya yazdim sasirdim kaldim,ben uvey annelik yapamam zaten,oyle kalpsiz biri degilim cok yumusak kalpliyimdir.

bu çocuklar yılda 2 ayda olsa bırlıkte yaşamayı öğrenmeliler nıye surekli kendı çocuklarınızı odaya kapatıyorsunuzki eşinizin çocuklarına buda bı tepki gibi gelebılır doğru bişi değiilki bu annesı ne derse desın sizin onlara yaklaşımınızı görduklerınde emın olunki sizi annelerıne savunurlar ama bence sız anlattığınız kadar yumuşak olamıyorsunuz tabı şimdi hamılesınız ev çocuk yuvası gıbı zorr bı dönem bence bu yıl herşeyı oluruna bırakın nekadar istesınızde istediğiniz ilişkiyi kuramıycaksınız seneye daha farklı yaklaşın bu yılkı hataları gözden geçirirp
 
Konu sahibi arkadaşım inanın o 5 çocuk da sizin çocuğunuz olsaydı
evdeki durum bundan farklı olmayacaktı :)

Sadece öz evladınız olacakları için tahammül seviyeniz artacaktı...

Yeri geliyor öz kardeşler bile aynı evin içinde sürekli birbirleriyle didişirken,
o çocukların bunları yapması çok normal.

Yalnız bu konuda dikkat etmeniz gereken şey,
Evin kurallarını siz koyacaksınız bu kendi çocuklarınız için de geçerli olacak.
Madde madde yazın.
Odalarına veya buzdolabına magnetle bile tutuşturabilirsiniz.
Kuralların karşısına ödül de koyun.
Kural ihlali yapan ödülü kazanamasın.
Ödül de hep beraber yapılacak bir piknik, hayvanat bahçesi gezisi gibi etkinlik ödüllerinden olursa daha etkili olur.
Bunu mutlaka deneyin :D

Fakat kural ihlalini öz çocuklarınız dahi yapsa caymak yok, kazanamayacak :)

Ancak böyle böyle bu çocukları birbirleriyle kaynaştırırsınız,
dahası diğer çocuklara ayrım yapmadığınızı göstermiş olursunuz...
 
siz empatiden önce okuduğunuz anlamaya çalışın ben kimsenin çocuğuna kötü davranılsın gibi bişey yazmadım. herkesin çocuğu kıymetli. konu sahibinin çocukları sürekli azarlanıp odalarından çıkamazhale geliyo ama bakıyorum kimse onlara acıyıp onların açısından düşünmüyo. diğer çocuklarboşanan anne çocuğuysa onlar da boşanan anne çocuğu. suçları nedir bu muameleyemaruz kalmak için ne yaptılar? burda diğer çocukların incitip üzmeden babaları tarafından uyarılması gerekiyo bana göre. konu sahibi zaten kalplerini kırmamak için takla atmadığı kalmış ağzını açamıyo. neden ezilmek durumda yeni eş ve çocukları ben bunu anlamıyorum.

Cok tesekkurler Accessdenied.Esimin cocuklari beni seviyor zaten,benden hic kotu soz duymadilar,nede cocuklarimdan kotuluk gorduler.Anlamadigim neden benim cocuklarima bu kadar acimasizlar.Banada saygisiz.Biz onlari benimsedik aile Kabul ettik ama onlar bizi etmedi.Bende anneyim benim oglum onlara sarilip size cok seviyorum dediginde oglumu iktirip sen bizim kardesimiz degilsin dediler,ben cok sinirlendim,oglumla konustum,kalbi kirilmisti,acikladim babalarini kiskaniyorlar annem ,sen anlayisli ol dedim,benim 7 yasindaki oglum bunu anladi odasindan cikmiyor,ama ben bana ve cocuklarima yapilanlari kendime yediremiyorum,Benim cocuklarimda uvey evlat,onlarda can,saf sabi.Kalbim kirildi.Biz nasil aile olucagiz peki?ben hala sabirliyim hala sevgi dolu.Bir yanda cok sevdigim esim,bir yanda onun cocuklari bir yanda benim cocuklarim.
 
siz empatiden önce okuduğunuz anlamaya çalışın ben kimsenin çocuğuna kötü davranılsın gibi bişey yazmadım. herkesin çocuğu kıymetli. konu sahibinin çocukları sürekli azarlanıp odalarından çıkamazhale geliyo ama bakıyorum kimse onlara acıyıp onların açısından düşünmüyo. diğer çocuklarboşanan anne çocuğuysa onlar da boşanan anne çocuğu. suçları nedir bu muameleyemaruz kalmak için ne yaptılar? burda diğer çocukların incitip üzmeden babaları tarafından uyarılması gerekiyo bana göre. konu sahibi zaten kalplerini kırmamak için takla atmadığı kalmış ağzını açamıyo. neden ezilmek durumda yeni eş ve çocukları ben bunu anlamıyorum.

Haklısınız anlaşamıyoruz.
Baktığımız ve anladıklarımız çok farklı, yardımcı olmak istiyorsanız konu sahibine yol gösterin yorum yapanlara değil.

Konu sahibi arkadaşım, muhtemelen eşinizin çocukları sizin hakkınızda çok önyargılı.
Onlarla güzel nir konuşma yapın" bu ev sizinde eviniz, burası sizin odanız , sizi babanızdan ayırmak gibi bir düşüncem yok ...vs " cümlelerle kendinizi anlatıp çocuklarınıza kötü davranmalarını da kesinlikle kabul etmeyeceğinizide kesin bir dille söyleyin.
Birlikte planlar yapın, örneğin önümüzdeki yıl geldiklerinde ne yapmak istediklerini sorun.
Dediğim gibi işiniz kolay değil, ama kesinlikle imkansız da değil.
 
Esimin ilk evliliginden 3 tane ergenlik caginda (12,14,16)cocuklari var,benimde ilk evliligimden 2 tane 6 ve 7 yasinda cocuklarim var.Esim ve ben birbirimizi cok seviyoruz ben su an 8.5 aylik hamileyim.Esimin cocuklari yaz tatili icn ilk defa iki ayligina bizi ziyarete geldiler,geldikleri ilk 4 gun icinde benim cocuklarim hakkinda sizlanmaya konusmaya basladilar,bir kiskanclik aldi basini gidiyor,cocuklarima imali bakmalar her yaptiklari hareketleri elstirmeler,esimle ilk zamanlar kavga ettik bu konuda,zamanla esim kendi cocuklarinin ne kadar anlayissiz ve kiskanc olduklarinin farkina vardi fakat ben onlarin terbiyesizliklerini cocuklarima verdikleri huzursuzluklari yediremiyorum ne zaman cocuklarim evde (benim cocuklarim haftanin 5 gunu benim ile,5 gunu ilk esim yani babalari ile.)bir stress alip basini gidiyor,Oglum ile konustum cocuk odasinda disari cikmiyor ,hep sabir diyorum,nasil olsa gidecekler 2 haftaya,ama cok geriliyorum.Benim cocuklarim resmen problem evde otursalar rahatsizlik veriyorlar kalksalar problem,hep sabir diyorum ama nereye kadar,bunlar hep boyle tatillerde gelip benim huzurumumu kaciracaklar?Hem cok daginiklar her yer pislik icinde
ne tabak kullaniyorlar birsey yerken ne ellerini yikiyorlar,12 yasindaki kizin kilotlari yerlerde ters donmus sekilde.Hep susuyorum esimede cene yapip uzmek istemiyorum surekli.Cok stresliyim arkadaslar.:(

ben çok üzüldüm sizin çocuklarınızın durumuna haftada 7 gün var kaç günü sizde kaç günü babada anlamadım ama her iki açıdanda bakarsak kötü 2 gün sizde diyelim çocuklarınız sizinle olan o iki günüde odadamı geçirecekler 5 gün sizde diyelim bu seferde yazık değil mi çocuklarınız küçükler onları odaya hapsetmek ne kadar doğru iki aylığınada olsa bu her sene yaşanacaksa bence haksızlık zaten hamilesiniz o çocuklarda küçük değiller en azından o konuda eşiniz uyarsın daha dikkatli olsunlar ben boşanmış aile çocukları diye çocukların şımartılmasının onlar açısından daha zararlı olduğunu düşünüyorum çevremde böyle akrabalarımın çocukları var bu şekilde her istediklerini yaparak şımartıyorlar çocukları acıdıkları için.öte yandan çocukların yerinde olsam bende öz kardeşlerim varken üvey kardeşlerimi benimsiyemezdim sanırım ama bu şekilde davranmalarınıda haklı çıkarmıyor bu büyük ihtimal anneleri dolduruyordur siz ne kadar iyi davranırsanız davranın suistimal ediliyorsa çocuklarınızı ezdirmeyin sahipsiz sanmasınlar onların babasının eviyse sizinkilerinde annesinin evi sizinkilerde boşanmış aile çocuğu bir anne olarak diğer çocukları kırmadan kendi çocuklarınızı da korumalısınız.
 
Cok tesekkurler Accessdenied.Esimin cocuklari beni seviyor zaten,benden hic kotu soz duymadilar,nede cocuklarimdan kotuluk gorduler.Anlamadigim neden benim cocuklarima bu kadar acimasizlar.Banada saygisiz.Biz onlari benimsedik aile Kabul ettik ama onlar bizi etmedi.Bende anneyim benim oglum onlara sarilip size cok seviyorum dediginde oglumu iktirip sen bizim kardesimiz degilsin dediler,ben cok sinirlendim,oglumla konustum,kalbi kirilmisti,acikladim babalarini kiskaniyorlar annem ,sen anlayisli ol dedim,benim 7 yasindaki oglum bunu anladi odasindan cikmiyor,ama ben bana ve cocuklarima yapilanlari kendime yediremiyorum,Benim cocuklarimda uvey evlat,onlarda can,saf sabi.Kalbim kirildi.Biz nasil aile olucagiz peki?ben hala sabirliyim hala sevgi dolu.Bir yanda cok sevdigim esim,bir yanda onun cocuklari bir yanda benim cocuklarim.
belki yılda 2 ay yeerine her hafta sonu 2 gün gelseler daha çok benimserlerdi sizleri. ama 10 ay uzakta oldukları için yabancılaşıyolar doğal olarak. sizin çocuklarınız onların babasıyla sürekli bi arada oldukları için muhtemelen kıskançlıkta var. bi de ergenlik psikoloji de üstüne binince iyice çıkılmaz hale geliyodur. yaşları biraz daha yakın olsa grup olarak oyunlar eğlenceler piknikler organize edip kaynaştırmak daha kolay olurdu.keşke yaşları daha yakın olsaydı. yani babalarının alıp karşılarına güzellikle konuşup sizin ve küçüklerin çok üzüldüğünü incindiğini uygun bi dille anlatmasından başkayol gelmiyo aklıma. kötü kalpli çocuklar olmadıklarına eminim. zamanla farkediekler yanlış yaptıklarını sizden iyilik gördükçe.
bu siteye üye olduğumdan beri gördüğüm şey bu.konu sahibine topluca saldırmak. üstünüze alınmayın. umarımherşey yoluna girer ailecek hepinşz için.
 
Haklısınız anlaşamıyoruz.
Baktığımız ve anladıklarımız çok farklı, yardımcı olmak istiyorsanız konu sahibine yol gösterin yorum yapanlara değil.

Konu sahibi arkadaşım, muhtemelen eşinizin çocukları sizin hakkınızda çok önyargılı.
Onlarla güzel nir konuşma yapın" bu ev sizinde eviniz, burası sizin odanız , sizi babanızdan ayırmak gibi bir düşüncem yok ...vs " cümlelerle kendinizi anlatıp çocuklarınıza kötü davranmalarını da kesinlikle kabul etmeyeceğinizide kesin bir dille söyleyin.
Birlikte planlar yapın, örneğin önümüzdeki yıl geldiklerinde ne yapmak istediklerini sorun.
Dediğim gibi işiniz kolay değil, ama kesinlikle imkansız da değil.
başüstüne paşam bi daha öyle yaparım
 
Konu sahibi arkadaşım inanın o 5 çocuk da sizin çocuğunuz olsaydı
evdeki durum bundan farklı olmayacaktı :)

Sadece öz evladınız olacakları için tahammül seviyeniz artacaktı...

Yeri geliyor öz kardeşler bile aynı evin içinde sürekli birbirleriyle didişirken,
o çocukların bunları yapması çok normal.

Yalnız bu konuda dikkat etmeniz gereken şey,
Evin kurallarını siz koyacaksınız bu kendi çocuklarınız için de geçerli olacak.
Madde madde yazın.
Odalarına veya buzdolabına magnetle bile tutuşturabilirsiniz.
Kuralların karşısına ödül de koyun.
Kural ihlali yapan ödülü kazanamasın.
Ödül de hep beraber yapılacak bir piknik, hayvanat bahçesi gezisi gibi etkinlik ödüllerinden olursa daha etkili olur.
Bunu mutlaka deneyin :D

Fakat kural ihlalini öz çocuklarınız dahi yapsa caymak yok, kazanamayacak :)

Ancak böyle böyle bu çocukları birbirleriyle kaynaştırırsınız,
dahası diğer çocuklara ayrım yapmadığınızı göstermiş olursunuz...

Ben ayrim yapmadim hic bir zaman,her yere birlikte gittik yedik ictik,ama onlar sinemaya gidecegiz iki karis surat bir tafra benim cocuklarimda sinemeya gidiyor diye,biz baska filme gidiyoruz onlar babalari ile baska filme,ilk zamanlar olmaz biz aileyiz hepbirlikte gidecegiz oylede boylede ogrenecekler alismalilar birbirlerine diyordum ama esimin cocuklari kucuk degil ki,12,14,16 benim cocuklari iktirip kaktiriyorlar imali imali laf sokuyorlar,dik dik bakiyorlar,benim cocuklarda hala saf saf abi abla die peslerinde donup dolaniyorlar,kalbim el vermiyor cocuklarima boyle davranilmasina,ki ben ve benim cocuklarim onlara bu kadar iyi niyetli iken,ben oglumla konustum cocugum odasindan cikmiyor,onlar etraftayken,bu mu aile olmak,biz onlarin her dedigini yapicaz onlar bana kendi evimde saygisizlik yapacak.Olacak sey dedil,zaten oglumun odasinda tikanip kalmasi beni uzuyor,yeterince sadece iki ay deyip susuyorum sabrediyorum.Kotu uvey anne mi olmam gerekiyor?ben sasirdim kaldim.
 
başüstüne paşam bi daha öyle yaparım

Sadece seneye burda degiller senenin 4 tatil gunu bizimle birlikteler canim bu en uzun tatil iki ay,her sene 2 hafta okul tatillerinde (yurt disindayim ben okullar sonbahar ve ilk bahar tatilide oluyor),bayramlarda birer hafta .Ben sabirliyim, sevgi ve ilgi vermekten vazgecmem ama cocuklarima bu sekilde devam ederlerse orada problem olur,benim cocuklarimi benimsemiyorlar hadi peki karnimdaki sabiye nasil davranacaklar,"?babalarindan hamileyim ben,onada mi sen bizim kardesimiz degilsin diyip itecekler.?
 
ama 8.5 aylık karnı burnunda doğurdu doğaracak bi insanada 2 aylığına 3 çocuk gönderilmez bence zaten stres hat safhada oluyor birde ev içinde 5 çocuk tabiki zorlar insanı.. ama yanlış anlaşılamsın demiyorum ki onları istemeyen diye ki sende iyi davranıyorum diyosun bu iyiliğin hep sürsün aradaki dengeyi kurmak çok zor gerçekten
 
ama 8.5 aylık karnı burnunda doğurdu doğaracak bi insanada 2 aylığına 3 çocuk gönderilmez bence zaten stres hat safhada oluyor birde ev içinde 5 çocuk tabiki zorlar insanı.. ama yanlış anlaşılamsın demiyorum ki onları istemeyen diye ki sende iyi davranıyorum diyosun bu iyiliğin hep sürsün aradaki dengeyi kurmak çok zor gerçekten
valla benim eşimin ailesi geldi bi kaç gündür beni bile zorladı ki ben daha 3.5 aylığım 8,5 aylıkken 5 çocuk bi arada üstüne bu kadar problem ve kaprisle nası başa çıkardım karnım burnumda bilemiyorum. bi de vicdanı sızlar insanın 16 yaşında da olsan o halde ki kadına yerden dağınıklığını toplatmazsın, utanırsın. valla işi çok zor allah yardım etsin.
 
Şimdi Eva kardeşim...
Hassas bir dönemdesin ve ergen çocuklarla,hem de 3 tanesiyle birden anlaşmaya çalışıyorsun.
Evet zor bir durum.Ama aşılmaz değil.
Ben de çocuklara evi benimsetmek fikrine katılıyorum.

Aslında tek olsa belki etkilemek kolay olurdu ama birbirlerini dolduruşa getirebilirler.
Benim tavsiyem,onları "çocuklar" diye bütün olarak görmeyip,tek tek ilgilenmen yönünde.
Örneğin kızla ayrı bir paylaşımınız olabilir.Hatta abla olarak nasihat edebilirsin.
"Bak canım artık gençkız sayılırsın,çamaşırlarına dikkat etmen lazım" vs...
Ama bunu yalnızken ve tatlı dille,annece yapmak gerekir.

O evin annesi sensin.Çocukların kaynaşması senin elinde.
Diğerleri de bilsinler ki,o eve geldikleri zaman,üvey de olsa anne sensin.
Çocuklarını odaya saklamana gerek yok.Bırak birlikte zaman geçirsinler.

Örneğin süt dökme konusunda,oğluna sakar dediği zaman cevap verebilirdin.
"A-aa sakar olur mu hiç,kaza oldu ablası" gibi...

Kalplerini kırmama konusunda o kadar titizleniyorsun ki hiç müdahale etmiyorsun hissine kapıldım.
Bu da sanki biraz onları yoksaymak gibi görünüyor.
Halbuki tatlı dille söyledikten sonra,onları çekip çevirebilirsin.

Canim ben kizla hafta da bir kuafordeyim,guluyoruz egleniyoruz,problem yok ki esimin cocuklari ve benim aramda.problem onlar benim cocuklarimi istemiyor ,benim kizla oglan ne zaman etrafta,problem oluyor,esim cocuklarina kiziyor,ben benim kinlere derken ben esimle kavgaya girmisim,ben simdiye kadar hic esimle tartismadim,Ben kiza kilodunu cikarma bu sekilde sen genc kizsin yakismaz senin gibi prensese dedim,ertesi gun ve diger gunler yine ortada,ben onlarin gercek annesi degilim ki,dinlemiyorlar.Benim cocuklarim onlardan olgun davraniyor,Oglum odadan cikmiyor cunku kalbi kirildi,sen bizim kardesimiz degilsin dediler iktirdiler,o gun cok buyuk kavga ettik esimle neredeyse ayriliyorduk.Benim yuvami bozamazlar bu sekilde cocuklarimi ezdirmem kimseye.Yeri gelirse ceker giderimde,karnimda kardeslerini tasiyorum ben,onuda mi istemiyecekler?Kalbim kirildi.
 
Sadece seneye burda degiller senenin 4 tatil gunu bizimle birlikteler canim bu en uzun tatil iki ay,her sene 2 hafta okul tatillerinde (yurt disindayim ben okullar sonbahar ve ilk bahar tatilide oluyor),bayramlarda birer hafta .Ben sabirliyim, sevgi ve ilgi vermekten vazgecmem ama cocuklarima bu sekilde devam ederlerse orada problem olur,benim cocuklarimi benimsemiyorlar hadi peki karnimdaki sabiye nasil davranacaklar,"?babalarindan hamileyim ben,onada mi sen bizim kardesimiz degilsin diyip itecekler.?
valla bilemiyorum ki canım inşallah bütün çocukları birleştirir yeni gelen bebek. sonuçta hepsinin kardeşi, ortak noktaları olacak o bebek. inşallah severler doğacak kardeşlerini.
 
valla bilemiyorum ki canım inşallah bütün çocukları birleştirir yeni gelen bebek. sonuçta hepsinin kardeşi, ortak noktaları olacak o bebek. inşallah severler doğacak kardeşlerini.

Tek dilegim o canim,eger kabullenmezlerse iste o zaman uvey annelik gorecekler,sabir diye diye catliyacagim.
 
Back
X