Arkadaslar iki hafta once konu acmistim, kayinvalidemin bana olan tepkisi, yabanci gelin oldugum icin beni istemiyor olusu ile ilgili. O olaydan bir hafta sonra kayinvalidem bana whatsapptan bir kiz cocugu fotografi gonderdi. Kizinin kardesiyle tanis! Yazmis. Ben ciddiye almadim once ne demek istedigini sordum. Sonra esimin benden onceki sevgilisinin hamile kaldigini ama esime soylemedigini, kendisine ulastigini bugune kadar aramiz bozulmasin diye bize soylemedigini ama artik bir onemi olmadigini soyledi. Esim ve kizin annesi, kizin dogum tarihi vs gibi her turlu ayrintiyi da yazdi. Ben sok oldum.
Esimin is yeri ve benim is yerim birbirine o kadar ters ama ben nasil araba kullandigimi bilmeden esimin is yerine gittim. Duramadim cunku. Ilk tepkisini gozlerimle gormek istedim. Gider gitmez telefonu uzattim mesajlari okuttum. Esim yikildi. Ben onu ilk defa boyle gordum. Gercekten haberi yokmus. Sonra ayrintilari kizin annesine ulasarak ogrendi. Kizin annesi su an evli oldugu icin esimden hicbir beklentisi olmadigini soylemis. Istersen gelip gorebilirsin kizini demis. Ama ben yikildim. Biz yikildik. Evliligimiz yikildi. Bunu sindirebilecek miyim, bir daha tekrar 'biz' olabilecek miyiz bilmiyorum.
Esime yapamiyorum dedim evden gonderdim, bir sure ayri kalalim dedim. Ne kadar esimin haberi olmadigina emin olsam da kaldiramiyorum. Esim aglaya aglaya gitti. Cok mahcup, gozumun icine bakamiyor. Sadece ben sen olmadan, kizim olmadan yasayamam diyor. Annesiyle cok ciddi kavga etti niye ilk ogrendiginde soylemedin, niye simdi diye. Ipleri kopardi annesiyle.
O kizin fotografi gozumun onunden gitmiyor. Kizima oyle cok benziyor ki. Tarihler uyuyor hicbir sekilde ben hayatindayken kizin annesiyle iletisimde olmamis. Yine de o kadar zor ki, baska bir ulkede esimle ve kizimla ortak geni paylasan bir kiz var. Duygularimi tarif edemiyorum. Karisik yazdiysam kusura bakmayin. Kizimi uyuyorken izleyip agliyorum 1 haftadir geceleri.