- 9 Eylül 2011
- 7.563
- 4.577
- 448
Eşim son zamandarda çok değişmişti. ilgilenen adam ilgisiz, duygusuz duruyordu. hastaneye gideceğimi bile unutmuştu. gelelim nedene;
bir süredir kendi kendime hesap yapıyordum. paramız eksikti. bu yıl para biriktirmek zorundayız ev borcumuz var. ev bitince tüm parayı ödememiz gerekiyor. ev annesi ile ortak olacak (aslında annesi kendi üstüne olsun istemişti, zorla ortak olmak için ikna ettirdim). yarısını biz karşılayacağız. her neyse, eksiğin nasıl olduğunu eşime sordum dün. (oturmaktan, eve dönüyorduk) "sen bana güvenmiyormusun, ne yapacağım yiyecekmiyim", gibi bir açıklama yaptı. "tabi yemessinde merak ettim, neden eksik" diye sordum. tamam sorun yoksa gel, ayrıntı alalım atmden dedim. "ya şey sana söyleyecektim ama arkadaşa 1000 tl borç verdim" dedi. başımdan kaynar sular döküldü. üzüldüğüm şey para değildi. bir şekilde yerine koyarız sorun değil. ama benimle paylaşmadı. bir iki haftalığına parayı istediği için söylemedim dedi. "parayı nezamandır alamıyorsun" diye sorduğumda, "1 ay" dedi. "alamayabilirsin o parayı önemli değil. birdaha borç verirken düşünürsün. sorun mu. birdahakine vermeyiverirsin . o paranında gideceği varmış deris artık. ama sorun o değil, sen bana söylemedin" dedim.
ben eşime herşeyin hesabını yapar akşam bilgi verirdim. bu parayla şunu aldım. hatta internetten 20tllik sipariş vermiştim. gelince utana sıkıla "aşkım 20tllik tablo sipariş ettim, tamda parayı hesaplıyorduk ama baya ucuzlamış" diye anlatmıştım. kendimi kötü hissettim.
tabi tartışırken eski dedikleri olanları sıraladım. evde içlerindeydi. "o zaman onuda yalan söyledin evi ortak olsun demedi" ailen dedim. meğerse annesi 3 yıl önce evde benim eşyalarımı yerleştirirken. ailemle tartışmışlar. ve kendi oğlunun evi gibi hissetmemiş. değerim olsun diye evi üstüne istemişmiş.... halbuki oturduğumuz evde onun. arada bağlantı kuramadım. ama sonuçta istediğim oldu. çok seslenmedim. ama bozuldum. ev yerleşirken ben yoktum. daireden izin alamadım. konunun uzaktan yakından benimle ilgisi olmadığı halde beni azdaha mağdur ediyordu eşim. ayrıca o konuşurken ağzını bile açmamış. demekki bana güvenilmiyor.
eşim o para mevzusunda kart istersen sende dursun, bana belli olmuyor acıyıp tamam diyorum da dedi.
tatlıya bağlandı gibi ama içim kırgın. güvensizlik hissediyorum eşime karşı. önceden kendisinin benim bilmediğim hesabı olduğunuda öğrenmiştim. şimdi nasıl güveneceğim ona.
bir süredir kendi kendime hesap yapıyordum. paramız eksikti. bu yıl para biriktirmek zorundayız ev borcumuz var. ev bitince tüm parayı ödememiz gerekiyor. ev annesi ile ortak olacak (aslında annesi kendi üstüne olsun istemişti, zorla ortak olmak için ikna ettirdim). yarısını biz karşılayacağız. her neyse, eksiğin nasıl olduğunu eşime sordum dün. (oturmaktan, eve dönüyorduk) "sen bana güvenmiyormusun, ne yapacağım yiyecekmiyim", gibi bir açıklama yaptı. "tabi yemessinde merak ettim, neden eksik" diye sordum. tamam sorun yoksa gel, ayrıntı alalım atmden dedim. "ya şey sana söyleyecektim ama arkadaşa 1000 tl borç verdim" dedi. başımdan kaynar sular döküldü. üzüldüğüm şey para değildi. bir şekilde yerine koyarız sorun değil. ama benimle paylaşmadı. bir iki haftalığına parayı istediği için söylemedim dedi. "parayı nezamandır alamıyorsun" diye sorduğumda, "1 ay" dedi. "alamayabilirsin o parayı önemli değil. birdaha borç verirken düşünürsün. sorun mu. birdahakine vermeyiverirsin . o paranında gideceği varmış deris artık. ama sorun o değil, sen bana söylemedin" dedim.
ben eşime herşeyin hesabını yapar akşam bilgi verirdim. bu parayla şunu aldım. hatta internetten 20tllik sipariş vermiştim. gelince utana sıkıla "aşkım 20tllik tablo sipariş ettim, tamda parayı hesaplıyorduk ama baya ucuzlamış" diye anlatmıştım. kendimi kötü hissettim.
tabi tartışırken eski dedikleri olanları sıraladım. evde içlerindeydi. "o zaman onuda yalan söyledin evi ortak olsun demedi" ailen dedim. meğerse annesi 3 yıl önce evde benim eşyalarımı yerleştirirken. ailemle tartışmışlar. ve kendi oğlunun evi gibi hissetmemiş. değerim olsun diye evi üstüne istemişmiş.... halbuki oturduğumuz evde onun. arada bağlantı kuramadım. ama sonuçta istediğim oldu. çok seslenmedim. ama bozuldum. ev yerleşirken ben yoktum. daireden izin alamadım. konunun uzaktan yakından benimle ilgisi olmadığı halde beni azdaha mağdur ediyordu eşim. ayrıca o konuşurken ağzını bile açmamış. demekki bana güvenilmiyor.
eşim o para mevzusunda kart istersen sende dursun, bana belli olmuyor acıyıp tamam diyorum da dedi.
tatlıya bağlandı gibi ama içim kırgın. güvensizlik hissediyorum eşime karşı. önceden kendisinin benim bilmediğim hesabı olduğunuda öğrenmiştim. şimdi nasıl güveneceğim ona.