Bunca zamandır burayı takip ederim. Böyle bir konu açmak için buraya üye olabileceğim aklımın ucundan geçmezdi, ama demek ki insanın büyük konuşmaması lazım bu hayatta...
7 yıldır çok sevdiğim, sevildiğim bir ilişki yaşıyorum. Üniversitede tanıştığımız, bu zamanakadar beni bir kez olsun kırmamış bir insan var hayatımda. Değil beni, bir karıncayı bile incitmekten imtina eden, hassas, ailemin bayıldığı, kendisinin de mükemmel bir ailesi olan...Dışardan hayranlık duyulan ve beğenilen bir çiftiz. Düşünce yapılarımız, hayata bakışımız, kimyamız, herşeyimizle uyumlu, mutlu bir çiftiz...Bu güzel birlikteliği ocak ayında nişan ve mayıs ayında nikahla taçlandırdık. Kısmetse 3 ekimde de düğünümüz var.
7 yıllık ilişkimiz boyunca eşimin bir kez olsun beni kırıcı, incitici bir hareketi olmadı. Dürüst bir adam, vicdanlı bir adam. Adam gibi adam dediklerinden. Düne kadar bir kadına bakarken görsem muhakkak başka bir şey vardır diye düşünürdüm. Dürüst, asla benden bir şey saklamayan biridir. Bir kez olsun üzmedi beni, hele ki aldatmakmış, 3. kişiymiş, başkalarında böyle hikayeler duyduğumda çok üzülen biriydim hep. Daima en ufak bir şüphede ilişkinin bitirilmesi gerektiğini savunan, herşeyin güven temelli olduğunu düşünen ben...
Dün damatlık bakmaya gittik ona. İki tane telefon kullanıyor eşim, biri kendisinin, diğeri şirket telefonu. İki telefonu da daima ortadadır. Zaman zaman birbirimizin telefonunu kurcalarız. Yıllardır böyledir ve ikimizi de rahatsız etmez. Damatlık giymeye kabine gittiğinde şirket telini kurcaladım sıkıntıdan oturduğum yerde. Watsapp yazışmalarında Kate isimli bir bayanla yazışmalarını gördüm. Çok fazla yabancı müşteriyle konuşmaları olur ve iş üzerinedir hepsi. Derken gayri ihtiyarı konuşmalarına girdim bu Kate ile. Çok fazla mesaj vardı, en sondakiler gözüme çarptı. Hobilerinden, hoşlandığı müziklerden bahsetmişler, arada birkaç espiri, gülücük vs...Eşim boş zamanlarda neler yapmaktan hoşlandığını sormuş, Kate hanımefendi ile ortak noktaları çıkmış vs vs...Yazışmalar çok fazlaydı. Konuşmanın başına gidemedim. Eşim kabinden çıktı, kapattım. Dükkanda işimizi hallettikten sonra çıkmak üzereyken "Bu ne?" dedim sadece elimde konuşmalar açıkken...Saniyenin onda biri kadar bir sürede eşimin yüzünde panik gördüm, "Saçma sapan bişey, anlatırım. Bir çıkalım da" dedi. O an onu yakalamışım gibi hissettim. Bu zamana kadar hiç teklemeden konuşan, saklayacak hiçbir şeyi olmayan bir adam...
Kendisi bir müşteriymiş, eşimin şirketinin eski çalışanlarından biri o müşteriyi eşime yönlendirmiş. Eşim de iş bağlamaya çalışıyormuş. Müşterilerle her zaman böyle sohbetlerimiz oluyor dedi. Gayet sakin biçimde, hatta gülerek açıklamalar yaptı. Eşim de beni kıskanırmış demek değşik bir duyguymuş vs diye şakalar yaptı, çünkü bu zamana kadar çok kıskanan oydu. Beni yakın erkek arkadaşlarımdan bile kıskanan mesajlarımı didik didik eden hep oydu yıllarca...Çok canım yandı, "Ne gerek vardı kişisel sohbetlere?" dedim. Haklısın, ben de senin böyle yazışmalarını görsem sorarım ama vicdanım rahat, asla başka bişi düşünmedim, zaten hemen X Beye yönlendirdim dedi patronunu kastederek. O an bana zehir oldu. Konuşmadım, tavır yaptım. Şok olmuştum çünkü. Beni kenara çekti ve "Aşkım, geçen yıl en kötü olduğumuz dönemde bile (geçen yıl ayrılmanın eşiğinden dönmüştük, benden kaynaklanan sorunlardı çoğunlukla) asla kimseyle konuşmadım, aklımdan başka biri asla ama asla geçmedi, geçemez. Benden şüphe etmen beni yaralar, sakın yanlış anlama. Ne zaman seni üzdüğümü gördün" vs tarzında konuştu. Gayet ikna edici, bunu inkar edemem. Ortada güvenimi sarsacak elle tutulur bir şey de yok belki ama onun o ilk andaki tavırları, paniği...Belki bir saniyelikti ama midemi bulandırdı.
Derken ben wc ye girdim, beni bekledi. Çıktık, arabaya bindik. "Konuşmalarınızın tamamını okumak istiyorum" dedim. "Ben sildim aşkım onları" dedi. Beni beklerken silmiş. Neden dedim, sen inirlendin ya, bir daha görmemen için vs dedi. Boğazım düğümlendi. Neden sildi ki?
Dediğim gibi ona inanıyorum, inanmak istiyorum. İşi gereği yurt dışına çıkıyor, yabancılarla iletişim içinde devamlı. Ama bir kez olsun şşüpheleneceğim, beni üzen yanlış bir hareketi olmadı. Yüzde yüz on güvenim var. Bana olan tutkusunu aşkını biliyorum. N e kadar vicdanlı ve güvenilir bir adam olduğunu da biliyorum...Her erkek bir yana o bir yanadır benim için bu hayatta...Uzun uzun konuştuk...Ama ben içimdeki kıskançlığı ve merakı soküp atamıyorum. Konuşmaları geri getirmenin bir yolu yok mu? Haksız mıyım, büyütüyor muyum? İçimi dökmek istedim...
şimdiki aklım olaydıııı
