- 24 Kasım 2016
- 904
- 507
- 103
Merhaba ,
Saçma sapan bir ruh hali içindeyim. Canımdan çok severek, hayranlıkla evlendiğim 14 aylık eşimle sürekli kavga eder hale geldik.Eşim 32 yasında ben 29. yasındayım.
Titizlik ve düzen hastası eşim. İkimizde çalışıyoruz. Evde geçirdiğimiz saatler kısıtlı. Evin içinde her hareketimde gözü üzerimde. Elimi nereye koyacagımdan , nereye , nasıl oturacagıma kadar karar vermek istiyor. Ufacık bir evde oturmamıza ragmen haftanın 2 günü iş çıkısı evin duvarları haric dokunmadıgım yer kalmaz , temizlerim. Bana da yardım eder. Ama yaptıgım temizliği de begenmıyor . Misafir gelse onlar gittikten sonra koltukları , halıyı , yerleri temizler. Bu yuzden hep çatısırız.
Son zamanlarda tartıstıgımızda kendine vurmaya başladı. Yüzüne , vücuduna ... Bana vurmamak için sinirini öyle çıkarıyormus , öyle dedi. Tartısma anında da artık bu kavgalara sabredemediğini ikimizden birinin gitmesi gerektiğini söyledi. Gitmek istediğimde de önüme geçti, göndermedi.
O gözlerini kocaman açıp , fevri ve bana göre acınacak hali gözlerimin önünden gitmiyor. Bu ilk değil üstelik tartısma biraz büyüyünce hep bu konuma geliyor.
normalde duyarlı ve sabırlı bir insandır aslında ama bu hale nasıl gelıyor anlamıyorum. Vajınusmus hastayım (eşimle benden başka kimse bu durumu bilmiyor ), bana bu konuda hep yardımcı olmaya çalıştı. Belki de bu duruma gelişimizin temelinde bu konuda yatıyor olabilir , bilemiyorum.
Ailesinin ya da ailemin kavgalarımızdan haberi yok. Bizim güllük gülistanlık bir hayat yaşadıgımızı dünüyorlar.
Dünkü kavganın nedeni de , annemin bahceden toplayıp gönderdiği sebze , yaprak'ın posetinin delik olması. Çünkü ben o poseti mutfakda dezgahın üzerine bırakmıstım. Allah bilir o poset nasıl delinmiş ,pismiş , nerelere değmiştir , üstelik niye bu kadar çok geliyor , 2 kişiyiz , yemek mi yapıyorsun sanki diyerek bana söylendi. Bende ne yapabilirm, Gönderdiler almak zorunda kaldım dedim. Tahrik edici cümlelerde kurdum elbet, ama kendisine acımasızca vurmasını anlayamıyorum.
6 ay önce 1 kez bana tokat atmıstı , ondan sonra sana değil kendime zarar vericem artık diyerek bu duruma geldi. Evet bana vurmuyor , ama kendine ve esyalara vuruyor olusuna tahammul edemiyorum. Daha öncekilerde konusmama ragmen , beni o duruma getirme o zaman diyerek kendini savunuyor.
Temelinde titizlik ve düzen yatan bir sürü şey...Eşim çok bakımlıdır evlenmeden öncede öyleydi. Benim yüzümde çıkan 1 sivilce bile onu aşırı rahatsız eder mesela. Kaş-bıyık zaten çok büyük sorun .İlerde çocugumuz olsa bile hep kendime bakmalıymısım , bir kadın kendine erkekten daha çok bakmalıymıs.Evet bunlar dogru ama sadece bunları gözetiyor olması sevilmediğimi düsündürüyor.
Aileme anlatırsam işin boyutu büyür , eşimin ailesine anlatıp onlardan yardım mı istesem bilemedim.
Tedavi olsun demeyin , yanaşmıyor . Daha önce olmus. Bu kadar düzelebiliyormuş.
Siz olsanız eşinizin ailesine anlatır mıydınız ? Bekarken de çok titiz oldugunu bilyorlardı. Annesi ile de bu konuda sorun yaşarmıs. Ama belki onlar konusursa sirkelenip kendine gelir. Benim ki umut dünyası...
Saçma sapan bir ruh hali içindeyim. Canımdan çok severek, hayranlıkla evlendiğim 14 aylık eşimle sürekli kavga eder hale geldik.Eşim 32 yasında ben 29. yasındayım.
Titizlik ve düzen hastası eşim. İkimizde çalışıyoruz. Evde geçirdiğimiz saatler kısıtlı. Evin içinde her hareketimde gözü üzerimde. Elimi nereye koyacagımdan , nereye , nasıl oturacagıma kadar karar vermek istiyor. Ufacık bir evde oturmamıza ragmen haftanın 2 günü iş çıkısı evin duvarları haric dokunmadıgım yer kalmaz , temizlerim. Bana da yardım eder. Ama yaptıgım temizliği de begenmıyor . Misafir gelse onlar gittikten sonra koltukları , halıyı , yerleri temizler. Bu yuzden hep çatısırız.
Son zamanlarda tartıstıgımızda kendine vurmaya başladı. Yüzüne , vücuduna ... Bana vurmamak için sinirini öyle çıkarıyormus , öyle dedi. Tartısma anında da artık bu kavgalara sabredemediğini ikimizden birinin gitmesi gerektiğini söyledi. Gitmek istediğimde de önüme geçti, göndermedi.
O gözlerini kocaman açıp , fevri ve bana göre acınacak hali gözlerimin önünden gitmiyor. Bu ilk değil üstelik tartısma biraz büyüyünce hep bu konuma geliyor.
normalde duyarlı ve sabırlı bir insandır aslında ama bu hale nasıl gelıyor anlamıyorum. Vajınusmus hastayım (eşimle benden başka kimse bu durumu bilmiyor ), bana bu konuda hep yardımcı olmaya çalıştı. Belki de bu duruma gelişimizin temelinde bu konuda yatıyor olabilir , bilemiyorum.
Ailesinin ya da ailemin kavgalarımızdan haberi yok. Bizim güllük gülistanlık bir hayat yaşadıgımızı dünüyorlar.
Dünkü kavganın nedeni de , annemin bahceden toplayıp gönderdiği sebze , yaprak'ın posetinin delik olması. Çünkü ben o poseti mutfakda dezgahın üzerine bırakmıstım. Allah bilir o poset nasıl delinmiş ,pismiş , nerelere değmiştir , üstelik niye bu kadar çok geliyor , 2 kişiyiz , yemek mi yapıyorsun sanki diyerek bana söylendi. Bende ne yapabilirm, Gönderdiler almak zorunda kaldım dedim. Tahrik edici cümlelerde kurdum elbet, ama kendisine acımasızca vurmasını anlayamıyorum.
6 ay önce 1 kez bana tokat atmıstı , ondan sonra sana değil kendime zarar vericem artık diyerek bu duruma geldi. Evet bana vurmuyor , ama kendine ve esyalara vuruyor olusuna tahammul edemiyorum. Daha öncekilerde konusmama ragmen , beni o duruma getirme o zaman diyerek kendini savunuyor.
Temelinde titizlik ve düzen yatan bir sürü şey...Eşim çok bakımlıdır evlenmeden öncede öyleydi. Benim yüzümde çıkan 1 sivilce bile onu aşırı rahatsız eder mesela. Kaş-bıyık zaten çok büyük sorun .İlerde çocugumuz olsa bile hep kendime bakmalıymısım , bir kadın kendine erkekten daha çok bakmalıymıs.Evet bunlar dogru ama sadece bunları gözetiyor olması sevilmediğimi düsündürüyor.
Aileme anlatırsam işin boyutu büyür , eşimin ailesine anlatıp onlardan yardım mı istesem bilemedim.
Tedavi olsun demeyin , yanaşmıyor . Daha önce olmus. Bu kadar düzelebiliyormuş.
Siz olsanız eşinizin ailesine anlatır mıydınız ? Bekarken de çok titiz oldugunu bilyorlardı. Annesi ile de bu konuda sorun yaşarmıs. Ama belki onlar konusursa sirkelenip kendine gelir. Benim ki umut dünyası...
Son düzenleme: