Merhaba herkese,
Belki ilk defa boyle bir konu okuyacaksiniz ama icimi dökmek guzel fikirlerinizi ve sinirlerimi yatistircak tesellilerinizi okumak istiyorum,sanirim

Baslikta yazdigim gibi problem esimin yasitim olan yegeni beni cok sinirlendiriyor..
En bastan baslayayim,esimle farkli sehirlerdeydik tanistigimizda,ailesini cok tanimiyordum,neyse kina gecemiz oldu,durduk yere bu yegeni yemekte kaşığı sofraya firlatip kalkti,arkadaslarimin gece uyumadan gec saate kadar oynamalarina sinirlenip bagirdi cagirdi..(esimin ailesi,uzak sehirden geldikleri icin bizde kalmislardi,ertesi gun dugun icin hep beraber cikmistik) ilk o anda arkadaslarim bu kiz problemli dediler de cok aldiris etmedim..
Ardindan evlendik,kaynanamin kayinbabamin sormadigi sorulari bana sormaya basladi,neden cocuk yapmiyosun,altinlarinizi ne yaptiniz gibi..uygun cevaplari hep verdim ama yine de hep kendimi yedim..
Neyse,kucuk yasta evlendim ilk yillar cocuk istemedim sonra okul vs son 2yildir da olmuyordu,en son tup bebek yaptik,tuttu elhamdülillah

bu kiz inanin ortada hicbir sey yokken,bnle de dayisiyla da konusmamaya basladi,karşılaştığımız ortamlarda..hatta annesi kiz kardesi aynen şunu dedi bana " fatos dayisiyla cok iyiydi sen onun hayatina girdikten sonra uzaklastilar,eskisi gibi gorusmuyorlar,o yuzden de seni cok sevmiyor sen haklisin uzme kendini" falan dediler..(bu muhabbet de onlarin konuyu acmalari uzerine konusuldu)
Ve cildirdigim şey,8yildan sonra anne olcam esim yani dayisi baba olacak,gecenlerde bi dugun oldu,esim de gitti,bn evde yattim gitmek istemedim,esime gelip seni tebrik etti mi dedim yok dedi..
Evet oyle kalitesiz birini takmamaliyim,cok cahilce hareketleri var evet ama elimde degil takiliyorum
