Minicik kadın ya...
Bana ne demeli, işim-eğitimim var, kazık kadar oldum gittim kayınvalideyle oturdum. Süreç boyunca tek yaptığım bahanelere sığınmaktı, öyle dersem böyle olur, onu yapmazlar, bu olmaz. Muhtemelen değişime dirayetim yoktu, ya bir şeyler ters giderse, kavga çıkarsa, ipler koparsa diye düşünüyordum. Nereden biliyoruz olayların nasıl seyredeceğini, müneccim miyiz?
Şimdi gönlümde ne varsa ağzımda. Sevmiyorsam sevmiyorum, istemiyorsam istemiyorum, öyle istiyorsam öyle istiyorum olacak diyorum ve her şey nasıl yoluna girdi anlatamam. Net olup konuşunca oluyormuş meğer, keşke vakti zamanında yapsaydım.
Yaşım 31. Senin için geç değil. Bir an önce toparlan.