insanları hep dinleseydik o-hoooo....niye senin evin böyle,neden çocuğun yok,neden 2.yok,neden 3'ü yapmıyorsun,neden sen böylesin vs. vs. ....bunun hiç bir zaman sonu gelmez ki.daima hep kendi memnnuniyetleri için fikir yürütürler ama işin içine girdiğiniz vakit ve karşılaştığınız ilk zorlukta sizin yardımınıza koşmaktan ziyade başka bir açıdan yine konuşmaya başlarlar.bu sefer de eleştirilirsiniz.neyine güvendi de çocuğu yaptı,hadi bunu yaptı da neden 2.sini doğurdu ki sanki diye.keşkelerin size bir faydası olmaz gerçi,ama keşke dinlemeseydiniz kimseyi.çocuğunuz için destek olarak 2.yi düşünmüşsünüz.keşke onun yerine çocuğunuzun sosyalleşmesi için anasınıfında annelerle kontak kurup çocuğunuzun okul sonrasındaki hayatını sağlama almayı deneseydiniz.böylece çocuk okul bittikten sonra oynamak için bir sürü arkadaş seçeneği olacaktı.şimdi bebek doğduğu vakit,ona gereken ilgi eğilimini veremeyeceksiniz çünkü bebek buna müsaade etmeyecek.neyse olan olmuş,seçiminizi yapmışsınız,biz şimdiki zaman bakalım.bence bebek doğana kadar bir bekleyin.hamilelik aklı selim düşünüp karar alınacak bir zaman değildir.kendimden biliyorum,uçan kargaya bile ağlardım,bu yuvasına nası iki lokma ekmek götürcek diye

bu yüzden alacağınız her karar atacağınız her adam pişman olmanıza neden olabilir.ancak bebek doğduktan sonra hayatınızın artılarını eksilerini tartın,ve her ne olursa olsun,ayrılmak olasılık dışı olmasa da alacağınız en son karar olsun.çünkü bu sefer kızınızın çok istediği kardeşi olur ama babası olmaz...eşinizi tümden değiştiremezseniz de kıssaslarla ya da psikolojik baskılarla kendisine çeki düzen vermesini sağlayabilirsiniz.hangi kararı alırsanız alın,umarım sizin için en hayırlısı olur.