Eşimle sorunlarımız sürekli kavga hali

Gokce241 .!.:

O kadar uzun süre sevilmeyince insan ilk saçını okşayana yüzünü dönüyor yokluğun verdiği körlük 18 imde sevdim 20 de evlendim karakteri bana zarar vermezdi korur kollar severdi şimdi o kadar pişmanım ki sevgi açlığıyla tuttuğum el beni yaralamaktan çekinmiyor asla fiziksel şiddet uygulamaz ama yıllardır psikolojik olarak delik deşik hale geldim ölümü bile bundan iyidir dediğim zmnlar oluyor o iyiyse mutluysa mutluyuz o sinirliyse yorgunsa dinle dur çenesini

Genişletmek için tıkla...

accessdenied .!.:

Adam seni kum torbasına çevirmiş, ayrılmak zorundasın, ilaç kullanmayı kabul etmiyor madem yapacak bişey kalmıyor

Genişletmek için tıkla...

Gokce241 .!.:

O zmnda en adi ben olurdum çocuğu olmuyor diye bırakıp gitmişim gibi buradaki arkadaşlarım bana yardım ediyorsunuz ama şu kısmı anlamadınız sanırım. bu adam böyle değildi. Bu adam çocuklardan sonra bu hale geldi bizim ilişki dengemiz oradan sonra bozuldu. Ondan önce gayet mutlu huzurlu bı evliligimiz vardı. Sonra ailesiyle biraraya geldikçe daha çekilmez hale geldi.

Genişletmek için tıkla...

Gokce241 .!.:

Merhaba arkadaşlar uzun zamandır asamadigim içimdeki sıkıntı için size yazıyorum. Benim kimsem yok ztn kimsesizler yurdunda büyüdüm eşimle severek evlendik 10 yıldır evliyiz esim hep sinirli bir yapıya sahipti ama beni olabildiğince üzmez uzsede siniri geçince hemen gönlümü alırdı. Tüp bebek dönemi atladık Allah ikiz nasip etti sağlıkla dogdular 7 sene boyunca sadece bizdik sonra bebekler geldi her ev gibi bizimde hayatımız altüst oldu. İkizler zor ben tekim çalışmam da lazım memurum sürem dolunca zorla da olsa kayınvalidem destek çıkmaya başladı ama İstanbul trafik gidiş geliş saatlerini düşünürsek git gel zor olur diye onlarda kalmaya başladım eşim ztn gece çalışıyor izin günlerinde yanımıza geliyor haftasonu da eve dönüyor iki günlüğüne o şekilde mecbur bı düzen oturttuk. 1.5 yıldır falan öyle götürüyoruz. Çocuklardan doğduktan sonra ikimizde birbirimizi çok hirpalar olduk. Önceden desteksizlik uykusuzluk lohusalık derken sürekli tartışır hale geldik. Eşim inanılmaz sınırlı kırıcı olmaya başladı sonrasında özür dilese bile artık ben tahamul edemez hale geldim ikizler bide onun gereksiz siniri bunalttı beni sürekli mutsuz huysuz söyleniyor yoruyor küfür ağzından eksik olmuyor her hafta iki gün geldiğim evde mutlaka ağlıyorum bı kere artık birbirimizin yokluğuna o kadar alıştık ki olmasakta olur moduna geldik sanki. Çocuklarıni çok seviyor ama sanki benden bıkmış usanmis gibi bende öyle tabi ama benimki onun davranışlarının karşılığı evliliğimiz tıkandı bebeklerim çok küçük yapacağımı bilmiyorum yardım edin nasıl asılır bu durum bazen o kadar yoruluyorum ki canıma kiyasim geliyor bebeklerim için dayaniyorum benim hayatım doğdum doğalı zor bide eşimden sevgisiz saygısız davranış gördüğümde daha da içime kapaniyorum nefes alamıyorum sanki iletişim sıfır hale geldi birbirimizi sürekli uzecegimize olabildiğince az muhatap olalım dedik mesafe koydum çocuklar için dayniyorum boyle kötu bir kişiliğe burunecegini bilsem bebekler için o kadar savasmazdim hiçbir çocuk huzursuz mutsuz bı evlilik içinde büyümek istemez çünkü.

Genişletmek için tıkla...

irmikhelvasi .!.:

İşte çocuktan sonra bu hale gelmiş.Çünkü eşiniz çocuk istemiyormuş ve bunu açıkça size sö

Genişletmek için tıkla...

Huzurkokanmevsimler .!.:

Bebekleriniz çok küçük henüz.Onlarin yorgunluğu ve üstüne hiç yanlarinda bulunmayıp üstüne size kızan bağıran öfkeli bir eşinizin olması sizi şuan baya zorluyordur.Esiniz de biraz sorumluluk alıp bakmayip annesinde kalmanız onun da isine geliyor.Ama şunu söyleyim en azından bebekleriniz açısından:büyüdükçe daha rahat edecek ,yorgunlugunuz azalacak ve pozitif bakacaksınız.Esinizle de sorunlarınız düzelir diye umuyorum.İns öyle olur yani.

Genişletmek için tıkla...

irmikhelvasi .!.:

İşte çocuktan sonra bu hale gelmiş.Çünkü eşiniz çocuk istemiyormuş ve bunu açıkça size söylemiş.

Genişletmek için tıkla...

irmikhelvasi .!.:

İşte çocuktan sonra bu hale gelmiş.Çünkü eşiniz çocuk istemiyormuş ve bunu açıkça size söylemiş.

Genişletmek için tıkla...

Huzurkokanmevsimler .!.:

Bebekleriniz çok küçük henüz.Onlarin yorgunluğu ve üstüne hiç yanlarinda bulunmayıp üstüne size kızan bağıran öfkeli bir eşinizin olması sizi şuan baya zorluyordur.Esiniz de biraz sorumluluk alıp bakmayip annesinde kalmanız onun da isine geliyor.Ama şunu söyleyim en azından bebekleriniz açısından:büyüdükçe daha rahat edecek ,yorgunlugunuz azalacak ve pozitif bakacaksınız.Esinizle de sorunlarınız düzelir diye umuyorum.İns öyle olur yani.

Genişletmek için tıkla...

Gokce241 .!.:

Ama bu tek kişilik bı karar değildir benim bı ailem olmadığını biliyordu her kadın anne olmak istemez mi madem öyle neden evlenmek için peşimden koştu eninde sonunda herkes evlilikte evlat sahibi olma evresine gelir yanlış mıyım

Genişletmek için tıkla...

irmikhelvasi .!.:

Siz anne olmak istemekte sonuna kadar haklısınız.Ben bu hakkınıza bir şey diyemem.Demek istediğim nasıl siz anne olmak istiyorsanız o da baba olmak istememiş.Aslında evlilik öncesi beklentilerinizi konuşmalıydınız diye düşünüyorum.Cünkü bakın çocuktan sonra sorunlarınız başlamış

Genişletmek için tıkla...

Laale .!.:

Üzgünüm.


Baştan sona hatalı sizsiniz.

Çocuk istemeyen adamı baba olması için zorlamışsınız. Başarmışsınız.

Anne babasıyla ilişkisi iyi değilken yüz göz olmuşsunuz.

Her çocuğu olan kayınvalide evine taşınıyor mu?

Boşanır mısınız devam eder misiniz bilemem de eğer çok ağır tartışmalar yaşandıysa birbirinizden soğumuş olabilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Gokce241 .!.:

Öyle ilk 6 ay kadar evdeydim ama kafayı yedi resmen hayatımızın içine sıçtın dedi bana kaç kere bu ülkeye çocuk mu getirilmiş sorun ondayken bile yüzlerce iğne yedim ben evladımız olsun tam olalım aile olalım istedim kimsem yok kanmdan bari yavrum olsun istedim ama şimdi o kadar yıprattı ki beni dogurduguma pişman etti o keyfiyle bu evde tek başına yaşarken ben başka bir evde hem çalışıp hem çocuklarımı büyütüyorum geçici bı süre de olsa bu süreç aramızı daha da açtı aile olduğumuzu unuttuk

Genişletmek için tıkla...

Gokce241 .!.:

Merhaba arkadaşlar uzun zamandır asamadigim içimdeki sıkıntı için size yazıyorum. Benim kimsem yok ztn kimsesizler yurdunda büyüdüm eşimle severek evlendik 10 yıldır evliyiz esim hep sinirli bir yapıya sahipti ama beni olabildiğince üzmez uzsede siniri geçince hemen gönlümü alırdı. Tüp bebek dönemi atladık Allah ikiz nasip etti sağlıkla dogdular 7 sene boyunca sadece bizdik sonra bebekler geldi her ev gibi bizimde hayatımız altüst oldu. İkizler zor ben tekim çalışmam da lazım memurum sürem dolunca zorla da olsa kayınvalidem destek çıkmaya başladı ama İstanbul trafik gidiş geliş saatlerini düşünürsek git gel zor olur diye onlarda kalmaya başladım eşim ztn gece çalışıyor izin günlerinde yanımıza geliyor haftasonu da eve dönüyor iki günlüğüne o şekilde mecbur bı düzen oturttuk. 1.5 yıldır falan öyle götürüyoruz. Çocuklardan doğduktan sonra ikimizde birbirimizi çok hirpalar olduk. Önceden desteksizlik uykusuzluk lohusalık derken sürekli tartışır hale geldik. Eşim inanılmaz sınırlı kırıcı olmaya başladı sonrasında özür dilese bile artık ben tahamul edemez hale geldim ikizler bide onun gereksiz siniri bunalttı beni sürekli mutsuz huysuz söyleniyor yoruyor küfür ağzından eksik olmuyor her hafta iki gün geldiğim evde mutlaka ağlıyorum bı kere artık birbirimizin yokluğuna o kadar alıştık ki olmasakta olur moduna geldik sanki. Çocuklarıni çok seviyor ama sanki benden bıkmış usanmis gibi bende öyle tabi ama benimki onun davranışlarının karşılığı evliliğimiz tıkandı bebeklerim çok küçük yapacağımı bilmiyorum yardım edin nasıl asılır bu durum bazen o kadar yoruluyorum ki canıma kiyasim geliyor bebeklerim için dayaniyorum benim hayatım doğdum doğalı zor bide eşimden sevgisiz saygısız davranış gördüğümde daha da içime kapaniyorum nefes alamıyorum sanki iletişim sıfır hale geldi birbirimizi sürekli uzecegimize olabildiğince az muhatap olalım dedik mesafe koydum çocuklar için dayniyorum boyle kötu bir kişiliğe burunecegini bilsem bebekler için o kadar savasmazdim hiçbir çocuk huzursuz mutsuz bı evlilik içinde büyümek istemez çünkü.

Genişletmek için tıkla...

Mihrimah Sultann .!.:

Hata ediyorsunuz, bebekleri kreşe verip veya bakıcı tutup kendi evinizde yaşamalısınız, bu şekilde adamı rahata alıştırıp resmen bekar hayatı yaşamasına olanak tanıyorsunuz, lütfen buna bir çözüm bulun ya da boşanın ..

Genişletmek için tıkla...

Mihrimah Sultann .!.:

Hata ediyorsunuz, bebekleri kreşe verip veya bakıcı tutup kendi evinizde yaşamalısınız, bu şekilde adamı rahata alıştırıp resmen bekar hayatı yaşamasına olanak tanıyorsunuz, lütfen buna bir çözüm bulun ya da boşanın ...

Genişletmek için tıkla...

ellerimlekazidim .!.:

Eşiniz hep gececi mi ? Hayatında biri olabilir mi ? Yoksa bu düzensizlik mi sizi yıprattı ?

Genişletmek için tıkla...

Gokce241 .!.:

Gidip adamdan özür diliyim mi çocukların varlığını kabul edemeyip eski hayatını özleyen sorumluluk almayan üstüne tüm yükü tek başıma çektiğim halde yine de mutlu olmayıp sürekli homurdanan kocamdan nerdeyse tek başıma iki bebeği büyütüyorum üstelik çalışıyor ve annesine maaş veriyorum bu adam evimizde o koltuktan kalkıp yatağa yataktan kalkıp diğer koltuğa keyfiyle yaşarken gidip ondan sen haklısın kocam bı halt yedim çocuk doğurdum üzgünüm diyim mi mesela adam haklı diye ömrümün içine sicmaya devam etsin o zmn

Genişletmek için tıkla...

ahsennayaz .!.:

Çocuk istemeyen adama zorla çocuk yaptırmışsınız , hemde 2 çocuk. Adam sizden soğumuş belli. Hatta hayatında başka bi kadın var . O kadar belli ki net yani . Sürekli gece çalışıyor ayrı evlerde yaşanıyor bla bla . Açın biraz gözünüzü yaa ne çok rahatsınız . Sonra kocam asla yapmaz falan . Seven adam ayrı kalmayı kabul etmez. Herşey para değil yani. Sizinki evlilik değil zaten.

Genişletmek için tıkla...

Laale .!.:

Yooo özür dilemenize gerek yok.

Sadece bu hayatı kabullenmek zorundasınız.

Anne olmayı bu kadar çok isterken gerçekten hiç düşünmediniz mi bu çocuklara kim/nasıl/kaç paraya bakar diye?

Genişletmek için tıkla...

Gokce241 .!.:

Merhaba arkadaşlar uzun zamandır asamadigim içimdeki sıkıntı için size yazıyorum. Benim kimsem yok ztn kimsesizler yurdunda büyüdüm eşimle severek evlendik 10 yıldır evliyiz esim hep sinirli bir yapıya sahipti ama beni olabildiğince üzmez uzsede siniri geçince hemen gönlümü alırdı. Tüp bebek dönemi atladık Allah ikiz nasip etti sağlıkla dogdular 7 sene boyunca sadece bizdik sonra bebekler geldi her ev gibi bizimde hayatımız altüst oldu. İkizler zor ben tekim çalışmam da lazım memurum sürem dolunca zorla da olsa kayınvalidem destek çıkmaya başladı ama İstanbul trafik gidiş geliş saatlerini düşünürsek git gel zor olur diye onlarda kalmaya başladım eşim ztn gece çalışıyor izin günlerinde yanımıza geliyor haftasonu da eve dönüyor iki günlüğüne o şekilde mecbur bı düzen oturttuk. 1.5 yıldır falan öyle götürüyoruz. Çocuklardan doğduktan sonra ikimizde birbirimizi çok hirpalar olduk. Önceden desteksizlik uykusuzluk lohusalık derken sürekli tartışır hale geldik. Eşim inanılmaz sınırlı kırıcı olmaya başladı sonrasında özür dilese bile artık ben tahamul edemez hale geldim ikizler bide onun gereksiz siniri bunalttı beni sürekli mutsuz huysuz söyleniyor yoruyor küfür ağzından eksik olmuyor her hafta iki gün geldiğim evde mutlaka ağlıyorum bı kere artık birbirimizin yokluğuna o kadar alıştık ki olmasakta olur moduna geldik sanki. Çocuklarıni çok seviyor ama sanki benden bıkmış usanmis gibi bende öyle tabi ama benimki onun davranışlarının karşılığı evliliğimiz tıkandı bebeklerim çok küçük yapacağımı bilmiyorum yardım edin nasıl asılır bu durum bazen o kadar yoruluyorum ki canıma kiyasim geliyor bebeklerim için dayaniyorum benim hayatım doğdum doğalı zor bide eşimden sevgisiz saygısız davranış gördüğümde daha da içime kapaniyorum nefes alamıyorum sanki iletişim sıfır hale geldi birbirimizi sürekli uzecegimize olabildiğince az muhatap olalım dedik mesafe koydum çocuklar için dayniyorum boyle kötu bir kişiliğe burunecegini bilsem bebekler için o kadar savasmazdim hiçbir çocuk huzursuz mutsuz bı evlilik içinde büyümek istemez çünkü.

Genişletmek için tıkla...