merhaba kk artık tükendim yorduldum sürekli okuyodum en sonunda bende yazmaya fikir almaya karar verdim. 1 yıllık evliyim ve eşimle sürekli ailesi için kavga ediyoruz aile binasında oturuyorum ve çok mutsuzum eşimin ailesi sorumsuz insanlar İstanbul’dan Bursa’ya geldim eşimle uzaktan akrabayız onlar dışında tanıdığım hiç kimse yok akşama kadar evin içinde kafayı yiyorum. İlk evlendiğim günden berri eşimin ailesine mesafeliyim çünkü annesi tam bir şeytan fesat orda burda dedikodumu yapan biri bende bu yüzden hep mesafeli oldum eşimle hep gittim geldim tek çok nadir gittim bu hep sorun oldu onlar için 2 ay önce 8 aylık ölü doğum yaptım başıma gelmeyen kalmadı ve biz bebeğimin gelişiminin 5. Ayda kaldığını öğrendik ben İstanbul’a ailemin yanında doğum yapmak durumunda kaldım sadece eşim yanımdaydı ben 1 ay hastanelerde süründüm tek bir aile üyesi ne beni aradı ne de geçmiş olsuna geldiler hiç bir şekilde beni ne sordular ne de ettiler bende iyice nefret ettim onlardan sonra evime geldim 2 gün sonra annesi güya geçmiş olsuna geldi ama ağzının içinde bi geçmiş olsun dedi başka hiç bir kelime etmedi babası zaten hiç ne sordu ne etti ne geldi bayramda da sırf eşimin hatrı için gittim keşke gitmeseydim pişmanım neyse geçen gün eşim annemlere gidelim dedi bende gelmek istemiyorum dedim dedi neden felan bende bana bi geçmiş olsunu gören insanların evine gitmek istemiyorum dedim ve biz baya tartıştık artık çok yoruldum sonuçta benim her zaman çoçuğum ölmüyo bebek ya bebek torunun senin o kadar nefret ettim ki onlardan . Geçen günde kaynanamla tartıştım artık dayanamadım 8 ay boyunca hamileyken bir gün beni sormadı bile hiç bi gün demedi ki bişeye ihtiyacın var mı yok mu bu sormadığı için değil ben onu sormadım için suçlu oldum sürekli benim onlara mesafeli olmamı aileme bağlıyorlar eşimde dahil sürekli annen seni dolduruyo gibi kelimeler kullanıyorlar hiç bi zaman ne annem ne de babam evliliğime hiç bir zaman karışmadılar başıma bişey gelse arkamdalar o ayrı ama bana şöyle yap böyle yap dicek insanlar değiller ama eşim ve ailesi öyle olduğunu düşünüyo o kadar geri kafalı cahil insanlar ki artık şaşırdım eşime annesinin yaptıklarını söylüyorum gerçeğini bildiği halde yine annesini savunuyo sürekli beni haksız çıkarma çabası gösteriyo artık boşanmayı düşünüyorum bi hayatım yok çünkü akşama kadar evin içindeyim günlerce belki dışarı çıkmıyorum bebeğimi kaybedimcede iyice tükendim sizce ne yapmalıyım lütfen düşüncelerinize ihtiyacım var çalış dersenizde eşim onada izin vermiyor