Daha once burda anlatmistim yakin bir akrabam, ilk askiyla evlendi, 40 yasindayken. 18 yasindayken asik olmuslardi ama araya bazi olaylar girdi ve ayri dustuler.
Dolayisiyla ikisininde 2.evliligiydi.
Bu evliligi yaparken kadinin hic cocugu yoktu, erkegin bir nikahli bir de resmiyete dokulememis uzun iliskisinden 2 cocugu vardi, yani 2 ayri kadindan 2 cocuk.
Bunlar biraraya geldiginde 2.cocuk daha 3 yasindaydi ve annesi cocuga bakamiyordu (tedavi goruyormus sanirim)
Evlendiler, ilk cocuk annesiyle 2.cocukta bunlarla yasamaya basladi ama 2 annede fena tiplerdi bizzat sahit oldugum şeylerle degerlendiriyorum.
Buna ragmen bu kizcagiz, ben bu adami boyle sevdim diye o iki cocugada annelik yapti, sonra kucugu iyice buyutup oyle cocuk yapariz diye dusunduler ve akrabam 43 yasinda ilk bebegini dogurdu, simdi 3 kardesler ve cok sahane anlasiyor cocuklar, neden mi? Uvey anne olan akrabam cok tatli annelik yapti, oz ve uvey cocuklarina, diger 2 cocukta anne diyorlar buna.
Ve evliliklerinde 10 yili devirdiler galiba, fazlasi bile olabilir.
Diger 2 kadinda evlendiler ve cocuk yaptılar toplamda farkli anne babalardan olmak uzere 6 kardes oldular, diger 3 cocukta yaz tatillerinde bunlara gelir, 6 cocukla ugrasiyor kizcagiz ama mutluyum diyor, ben kocami boyle aldim boyle kabul ettim, suratim dusse o cocuklara gunah olur diye diye kemale erdi resmen.
Simdi bu akrabama cok dedik evlenme diye ki ben dahil herkes yapamazsin, dayanamazsin, suratin dusse adin uvey anne olur etme diye cok dil doktuk ama nafile evlendi, mutlularda Allah bozmasin ama birde konu sahibine bakiyorum 36 yasinda bile bile bu adamla 2.evliligini yapmis küçücük cocuga icimi baydi diyecek kadar vicdansiz.
Allah cidden herkesi iyilerle karsilastirsin.