Bir yıl oldu ayrılalı , 3.5 yıl evli kaldım .beni deli gibi seven bir adamlaydım öyle sanmıyordum öyleydi ;çünkü çevremdeki herkesin ilgisini çekiyordu .
Ne zamanki çocuğumuzun olmayacağını öğrendim , oğlunu kıskanan bir kaynanayla karşı karsiya olduğumu gördüm o an Anladim ben tek başıma bu evliliği kurtaramayacam.
Elimden gelenin fazlasini yaptim , maddi manevi tükendim , bütün suçu hatayı kendimde aradım .
Bir taraftan çocuğum olmuyordu 7
tüp bebek , o parayı denklestirmek için Gece gündüz çalışmak , bir taraftan da eş denen adamı mutlu etmek için , bana yanaşmayan , kıskanan kv ve 3 gorumceyi mutlu etmeye çalışıyordum .
Onların derdi ise beni avucuna alıp hizmetci gibi çalıştırmak .
Zaten haftada 2 gün uğruyordum yetmiyordu iş , yemek , temizlik ,misafirlerini ağırlamami beklediler iş çıkışı onlara gidip yapacaktim .
Neyse bu kadar emekten sonra bir daha sen de bir adim atmazsan bitecek bu iş dedim , o da beni istediği kalıba sokmayacagini öğrenmiş bulundu , bir blöf yaptı ayrılalım dedi.
Ona olan aşkımı biliyordu , ben hayır diyecektim ne istiyorsan olsun diyecektim ve bir şekilde annesi ve kızkardeşleriyle yaşayacaktık .
Tamam dedim bu beni son görüşün olacak aileme geçtim ertesi gün avukat tutup dava açtım , ayni hafta evi boşaltıp satılık yazısını astım :)) bir kere bile ne aradım ne mesaj attim .
Ben aramazsam o asla aramaz biliyordum çünkü onu öyle alıştırmıştım .
Ailemin yanina geldim ayrı ev tuttum , tayinim çıktı sehrime, onun da cani cehenneme .
Severek ayrıldım, sevgi önemliydi benim için ;ama daha fazla onursuz yaşayamazdım .kangrenli tarafı kesip attim , sefil hayatına devam ediyor