benim esim de kuser surat asar konusmaz malesef boyle, pek cogumuz gibi kus durmaktan bana da fenalik gelirdi gider sarilirdim barisirdik. zamanla onun cocuksu huylarina alistim cok etkilenmemeye basladim o susarsa ben de hic orali olmuyorum gidip tv izliyorum sudoku cozuyorum ya da yapacak birsey buluyorum birkac saat sonra suklum puklum geliyor ozur dilemek yok ama, gelip sariliyor sonra da birsey olmamis gibi konusmaya calisiyor "aa sudoku mu cozuyorsun ne ilginc.." falan gibi sacma birseyler geveleyip konu acmaya calisiyor ben de hatasini yuzune vurmuyorum cogu zaman.
ama ortada ciddi bir sorun varsa tabi daha farkli ama genelde sacma seyler oldugu icin boyle gecistiriyoruz
bazen inat edip 2 gun kus kaldigi da oluyordu eskiden, simdi kalmadi o huyu neyse ki. gerci ben de cok degistim, eskiden bir sorun olur olmaz konusup halletmek isterdim asla bekleyemezdim o da bir sure yalniz kalmak sakinlesip sonra konusmak isterdi bu konuda cok uyumsuzduk o sorun tamamen cozuldu su an tam orta noktalardayiz. yine de bu tip durumlarda genelde hep ben ilk adimi atarim. bazi insanin da huyu boyle malesef. ilk adimi atmakta cok cok zorlaniyor ben de bu konuda daha ozveri gosteriyorum bir sekilde birbirimizi tamamlamamiz lazim iki taraf da inatlasirsa sorun oldugundan daha da cok buyuyor buna izin vermektense o haksiz olsa bile ilk adimi atarak ona bir sekilde yardimci oluyorum. konusuyoruz hallediyoruz mesela kusluk bitiyor. aradan az bir zaman geciyor bu kez o gelip sariliyor biliyorum hataliydim seni uzmek istemedim falan diyor durup dururken. demek ben sorunu cozduk diye dusunup baska seylerle ugrasirken o hala onu dusunup kendini suclu hissediyormus bunu bilmek bile guzel. sonucta o biliyorum ki hicbir zaman sorunlari cozmede benim kadar ozverili ve istekli olmayacak ben de onu degistirmeye calismak ve de degismedigini gordukce sinirlenmek yerine olaylari onun gozunden gormeye ve neden
bana gore sacma ve cocuksu olan bu tepkileri verdigini anlamaya calisiyorum. acikca soylemek gerekirse gercekten ise yariyor simdi ben onun bu inat huyuna COK daha sabirli yaklasiyorum, o da ilk gunlerdeki halinden eser kalmadi 1-2 gun kuser konusmazdi simdi en fazla birkac saat, sonra daha onceki konusmalarimizi hatirlayip kendince adim atmaya calisiyor ben de ona yardimci oluyorum ortam hazirlayarak ve de igneleyici olmaktansa anlayisli olmaya calisarak. ben de eskisi kadar aceleci sabirsiz degilim, sorun oldugunda genelde simdi odama cikiyorum veya yapacak bir ugras buluyorum biraz ondan ayri zaman geciriyorum (dip dibe olmak cunku pek yardimci olmuyor sakinlesme asamasinda) ona ve kendime dusunme firsati veriyorum sakinken cok cok daha yapici konusmalar oluyor cunku. ve kisa bir sure sonra ben de kendimi cok daha iyi hissediyor oluyorum, ikimizden biri bir sekilde konusmaya basliyor basta biraz mesafeli oluyor tabi ama kisa zamanda biz bile (cogunlukla) nasil oldugunu bile anlamadan kendimizi normal konusurken gulerken buluyoruz. sonucta kabul etmeliyiz erkekler bizim gibi dusunemiyor olaylari ele alis sekilleri cok farkli, ama hatali da olsalar illa kendilerini yerden yere atip pismanim affet demelerini beklemektense biraz orta yolu bulmaya calismak gerek, sakinken ondan beklediginiz davranisi ona soylemeniz kirildiginiz noktalari ignelemeden, suclamadan soylemeniz bir sonraki sefer bunlari hatirlamasini saglayacaktir cunku diger turlu hemen defansa gecerler hic yoktan baska problemler cikar bu kez de. zorla ozur diletmek zaten seceneklerden biri olmamali, neden ozur dilemiyorsun, neden boylesin, cok degistin falan vesaire erkekler gelemiyor boyle seylere. biz basta yasadigimiz sorunlarimizi boyle cozebildik simdi buyuk problem cikmiyor ne o eskisi gibi gunlerce inatlasiyor, ne de ben uzuluyorum eskisi gibi.