Sadece başlığa cevaben yazıyorum. Diğer sayfaları okumadım. Evli insanın esinin kıskanmasını beklemesi bana hıc dogru gelmıyor . Esim benı kıskansa ben sınır olurum. Evli barklı çocuklu bir bayanım giyinmeyi de bilirim kiminle nasıl konuşmam gerektiğini de. Kıskansa esim hakaret gıbı geliyor bana sınır oluyorum. Ben anneyim bu hayatta ki en kutsal unvana sahibim o yuzden kıskançlık bana çocukça geliyor. Bekarken hosuma giderdi böyle seyler. Ama Şimdi evliyim ve çocugum var sorumluluklarım var bır yuvam var. Kıskanmak niye ki .? Ben esime guvenıyorum esim de bana. Tek derdiniz cocuğunuz, çocugunuzun geleceği mutlu huzurlu yuvanız olsun gerisi bos.