Benzer yollardan herkes geçti.
3 aylık daha bebeğin zorlanman çok normal.
O dışarda stresini atarken en azından birkaç saat kafa dinlerken sen hep evdesin çocuklasın bu çok basit geliyor onlara.
Çalışmak daha kolay çocuk bakmaktan bana göre, ama hep evde olan biri kafayı yemek üzere oluyor.
Eşinle terapiye gidebilirsin diyenlere şaşırıyorum, daha doğru karısını saymayan biri terapiye gitmez.
Karşına alıp “ben çok yoruluyorum, çocuk bakmak basit değil, kendime zaman ayırmadığım için bu kadar sinirliyim, sinirim sana değil kendime zaman ayıramama, lütfen beni anla.” Bu şekilde bir konuşma yapın en iyi eşinizi siz bilirsiniz.
Susma evresindeyim diyorsunuz erkekler bizim kadar çok etraflıca düşünmüyorlar o yüzden siz içinizden geçeni söyleyin kavga ederek veya o anda tepkinizi vermeyip içinizde biriktirip patlayarak yada basit özürlerle de değil.
Evliliğin ilk zamanı gibi bebek olduktan sonra da alışma süresi oluyor elinizden geldiğince eşinizi çocuğunuzun bakımına dahil edin.
Annem ve kv yanımdaydılar ikisini de uzak tutup eşimle iş bölümü yaptım, çocuğa daha çabuk alıştık ve diğer türlü bir uzaklaşma yaşamadık.
O tür uzaklaşmalar zaten arayı baya soğutuyor.
Lütfen konuşmayı deneyin.
Tepkinizi saklayıp sonra ufak bir şey için patlama yaşamayın…
Güncelleme bekleriz


