İlk tartışmalarda siz ilk önce alttan alıp baristiginiz için alışmış beyefendi bırakın istediği gibi yatsın,evde herturlu hizmetinizden kendi gelip barisana kadar vazgeçin yapmayın ,yokmuş gibi davranin.Merhaba.
Benim derdim eşimle her tartışmamızda yatakları ayırması ve kendi uyuduğu odanın kapısını da girmemem için kapatması.
Biliyorum çok çocukca ama bu da onun karakteri. Yani o kadar alıştım ki ya da artık değiştiremediğim için kabullendim ki bu konuda konuşmaktan yoruldum zaten.
Asıl sormak istediğim konuysa iki hafta oldu eşimle odaları ayıralı baya nerdeyse sıfır konuşma var aramızda. Bana çok tavırlı istemezse sorularıma cevap vermiyor. Hatta odasından çıkıp salona gelmiyor. Resmen orada yaşıyor. Önceleri hani beraber uyumak çok önemli diye düşünüp alttan alıp aynı gün olmasa da bir kaç gün içinde bir şekilde hallederdim mevzuyu. Her zaman suçlu benmişim gibi lanse edilmesine razı gelerek. Hoş bu kez de bir kaç kere geri adım attım ama karşı taraf hala küs.
Bugün farkettim ki onunla uyumamak beni o kadar da etkilemiyor. Yani şöyle kocamı özledim gibi bir durumdan ziyade evdeki gerginlik rahatsız ediyor beni. Ve arada keşke ben de naz yapabilsem ve ya onun gönlümü yapmak için uğraştığını görsem. Acaba sevgim mi bitiyor? Bitse de o kadar alışmışım ki ona anlamam galiba.
Bu arada 6 yıllık evliyiz. Çocuğumuz yok.
Bu konu hakkında düşğnceniz ve tavsiyeniz nedir?Siz de tartışma sonrası iletişim nasıl ilerliyor ?
Ben bu şekilde devam etmek istemediğimi söyledim ama ben onu bu kadar kızdırmasaymışım o da böyle yapmazmış...
insanlar iletişim kurmak yerine neden saçma sapan hareketler yapar anlam vermiyorum . evlilikte iletişim önemli ve anladığım kadarıyla sizde iletişim başta olmak üzere bir çok şey kopmuş .Merhaba.
Benim derdim eşimle her tartışmamızda yatakları ayırması ve kendi uyuduğu odanın kapısını da girmemem için kapatması.
Biliyorum çok çocukca ama bu da onun karakteri. Yani o kadar alıştım ki ya da artık değiştiremediğim için kabullendim ki bu konuda konuşmaktan yoruldum zaten.
Asıl sormak istediğim konuysa iki hafta oldu eşimle odaları ayıralı baya nerdeyse sıfır konuşma var aramızda. Bana çok tavırlı istemezse sorularıma cevap vermiyor. Hatta odasından çıkıp salona gelmiyor. Resmen orada yaşıyor. Önceleri hani beraber uyumak çok önemli diye düşünüp alttan alıp aynı gün olmasa da bir kaç gün içinde bir şekilde hallederdim mevzuyu. Her zaman suçlu benmişim gibi lanse edilmesine razı gelerek. Hoş bu kez de bir kaç kere geri adım attım ama karşı taraf hala küs.
Bugün farkettim ki onunla uyumamak beni o kadar da etkilemiyor. Yani şöyle kocamı özledim gibi bir durumdan ziyade evdeki gerginlik rahatsız ediyor beni. Ve arada keşke ben de naz yapabilsem ve ya onun gönlümü yapmak için uğraştığını görsem. Acaba sevgim mi bitiyor? Bitse de o kadar alışmışım ki ona anlamam galiba.
Bu arada 6 yıllık evliyiz. Çocuğumuz yok.
Bu konu hakkında düşğnceniz ve tavsiyeniz nedir?Siz de tartışma sonrası iletişim nasıl ilerliyor ?
korkmayın cesur olun . ayaklarınız ne kadar sağlam yere basarsa o kadar özgür ne kadar özgür olursanız o kadar vazgeçirmez olursunuz .Alışırsam diye korkuyorum
herkesin aile yapısı, evliliğe bakış açısı farklı ama sizin durumunuz benim açımdan pek doğru görünmedi.Hadi 1-2 geceyi anlarım ama 2 hafta çok fazla. ki 6 yılın da çok uzun bir süre olduğunu düşünmüyorum birbirinizden bıkmak için. uzun süreli evliliklerin de sırrının uzun süre küs kalmamak olduğunu düşünüyorum. tartışsanız, probleminiz olsa bile konuşup çözmeye çalışarak halledilmesi gerektiğini düşünüyorum. tabi arada geçici kırgınlıklar olabilir ama aynı evin içinde çocuk gibi küs kalarak,konuşmayarak,görüşmeyerek problem çözülmez.eşlerin ikisi için de geçerli bu dediklerim tek bir kişinin çabasıyla olmaz tabiki. inşallah ikiniz de sorunlar olsa da konuşabilmeyi başarabilirsiniz,yoksa ufak bir sorun bile büyük sorunlara büyük kırgınlıklara dönüşebilir.bir de annemle babamın dediği bir sözü deyip ' 28 yıllık evliyiz 2 gün küs kalmamışızdır.' tabi ara sıra anlaşamadıkları durumlar oluyor ama ikisi de olayları büyütmeden çözme eğilimindeler. yoksa o kadar sene 2-3 hafta oda ayırarak geçmezdi zannediyorum.Allah sıkıntılarınızı giderir inşallah bir an önce
evliliğimizin ilk yıllarında bizimde başımızdan geçti. hiç hoş durumlar değil. şükür ki benim eşim, biriyle kanlı bıçaklı bile olsa konuşmaktan kaçmaz. hatta konuşmaktan kaçan taraf ben olurdum çoğunlukla... bakmayın şimdiki halime, sonradan açıldım. :)
neyse...
bence burada mevzu, yaptığı gerçekten çocukluk mu yoksa haklı bir sebepten mi? bunu bulmak. çocukluk ise çocuk terbiyesi yöntemleriyle kolayca çözebilirsiniz.
yok haklı bir sebepten ise, ve de ancak bu şekilde bunu anlatabilir duruma geldiyse, evlilik konusunda uçurumun kenarında bile olabilirsiniz.
ben bu tür durumlarda kendimi de sorgularım. yanlış anlamayın suç sizdedir demiyorum. yazdıklarınızda bununla iligli bir bilgi yok. ama ya sizde de suç varsa... önce bu ihtimali elemelisiniz.
evliliğiniz sizin için kıymetliyse bunu yapmalısınız.
Hiç yatağımızı ayırmadık. Kızgın dahi olsak hiç küs yatmadık. Bu bizim kırmızı çizgimiz. Evlenmeden önce de konuştuk yatakları ayırmak, çocuk gibi küsmek yok dedik, anlaştık. Aranızın iyi olduğu bir zaman diliminde eşinizle konuşun bence. İlişkinizi yıpratır ayrı yatmak. İletişim kurmayarak sorunları çözemezsiniz.
Bukadar inat ve yaptıgını arkasında duran eşiniz sonra nasıl adım atıyor barışmak için
Bir kaç gün degil iki hafta ayrılıkdan bahsetmişsiniz
Tam da esinize benzer bir see sahibim. 10 yillik Evliligimde her sey mukemmel denecek duzey de maddiyat aile cocuklarimiz. Ama esimin bu huyu mahvettibeni. 2 ay kus kaldigimiz olmustu dusun yani. Ilk yillarda bende tolere ediyirdum gidip adim atip ikna ediyordum ayni gun cozulurdu. Simdi o gelmeden adim atmiyorum tekrar kendisi gelip barisiyor artik 1 hafta mi dersin 1 ay mi dersin evde kusluk. Defalarca ayrilmaya kalktim istemedi bir de haftalar ca kus kaliyor barisinca sanirsin liseli asik dunyayi ayaklari ma seriyor. Ama ben de koptu bir seyler en sonunda birakacagim orasi gercek. Simdi cocuklar kucuk bir de cidden bosanmak istemiyor zora gelince yok seviyorum gururlu yapim var bla bla... Yani sana verecegim tavsiyem yok ama benim 2 cocugum olmasa çoktan bitirmistim
Ben sizin evliliğinize benzer bir evlilik yaşadım ve boşandım. Canınızı sıkan sadece gerginlikse sanki birşeyler bitmiş gibi. Ben uzun süre küs kalınca çok üzülürdüm. Hayatımı da öyle sürdürmek istemedim. Terapiye gitmeyi deneyebilirsiniz.
Canım yatak olayını olabildigince ayirmamaya çalış ya araya soğukluk giriyor belli bir süre sonra artık yokluğunu varlığını hissetmiyor buda ilişkiye zarar veriyor biz kanlı bıçaklı da olsak ayrı durmamaya özen gösteriyoruz siniri gecene kadar bir odaya girer ben uyuyunca gelir sarılır uyur sabahta hiç bir şey yokmuş gibi davranıp kahvaltı yaparız her kavgada böyle olsa inanki evlilik cekilmez
2 yıl önceki konunuzdan alıntı;
"
Benimle nasıl bütün hayatını geçireceğini bilmiyormuş.
Zora gelince her zaman kaçıyormuşum....
Bencilmişim.
Böyle devam edersem benimle yaşayamazmış...
Bu kelimeleri evlilik hayatımız boyunca kaç kere duyduğumu tahmin edemezsiniz..
İhtiyacımız olmadığı halde sırf o istiyor diye annesigilin yanında yaşadım.
Mal paylaşımı için gelecekmiş.
"
Evliliğiniz bitmiş çoktan. Siz ne için çabalıyorsunuz tam olarak?
Başka sevgililere özenmeye başladım. 70 yaşıma gittim baktım ömrümün yarısı tartışmayla küslükle geçmiş. Başkalarını beğenmeye başladım. Konfor alanından çıkmak zor oldu nerdeyse 1 yıl karar veremedim. Ama zaten bu yazdıklarımdan da anlıyorsunuz artık ben üzülmekten çok yorulmuştum içimdeki bütün duyguları öldürdüm. Hani derler ya evleneceğiniz kişi karşınıza çıktığınızda anlarsınız. Boşanma vakti geldiğinde de anlıyorsunuz. S.Kerler eşiği diyorlar buna biraz ayıp amaAyrılmayı düşündüğüm o kadar çok zaman var ki. Boşanma kararını kesin olarak nasıl aldınız?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?