- 8 Kasım 2014
- 4.867
- 10.586
- 408
- Konu Sahibi Sensizolmaz1
- #21
benim de 15 senelik bi arkadaşım vardı. yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi çocukluktan beri bi günümün ayrı geçtiğini hatırlamam. aynı yatakta bile yattık, sabaha kadar muhabbetimiz bitmezdi. sonra lise 3 de iken aramıza bi üçüncü şahıs daha geldi. 2 sene de öyle üçlü takıldık herşeyi beraber yaptık. sonra son zamanlara doğru bunların benden uzaklaştığını hissettim. 3.şahıs umrumda değildi de en yakın arkadaşımın kardeşim dediğim insanın soğuması zoruma gidiyordu. bi kaç defa dile getirdim ne alakası var herşeye alınma dedi.
ama soğuktu hissediyordum. örneğin, ygs hazırlıkları için gittiğimiz dersanede farklı sınıflardaydık, her molada yanımda biten kız gelmemeye başladı. hiç sorun etmedim sürekli ben gittim yanına.. ama benim gidemediğim durumlarda da merak edip gelmiyordu bile.
hatta bi keresinde dedim ki ''bugün hiçbi molada yanına gitmiycem çıkışa kadar, bakalım ne zaman gelecek'' o gün çıkışa kadar hiç bir molada yanıma gelmedi. çıkışta da gelmedi zaten, merdivenlerden inerken karşılaştık beraber indik ama ben hiç sormadım neden diye.. çünkü yine yok bişey diyecekti.
ve çıkışta yürürken onun son molada diğer arkadaşla terasta kahve içtiğini öğrendim, ve benden hiç çekinmeden konuşuyorlardı bunu, beni çağırmadıkları halde alınır mıyım diye hiç düşünmeden.
en yakın arkadaşımı tanıyamıyordum artık.. başka bi kız gelmişti yerine.
neyse sonra biz üniversiteye başladık o başka bi şehre gitti. ilk sene ben aradım sordum sürekli. mesaj attım konuştum, şehre döndüğünde evine gittim, evime çağırdım. sonra bi gün dedim ki kendime ''yahu şu son bir seneye bakıyorum da hep ben aramış sormuşum hep ben davet etmişim, bi aramim bakalım hiç yazmayım bakalım kendisi ne zaman beni arayacak?'' dedim ve aramadım bidaha.
ama deyiş o deyiş biliyor musunuz, seneler oldu hala ses yok.
en son bundan iki üç sene önce şehrimize döndüğünü gördüm sosyal hesabından, tatil olduğu için. o diğer üçüncü arkadaşla buluşmuşlar, fotoğraf atmışlar can ciğer kuzu sarması gibi.. gezmişler bildirimler yapmışlar. sonra geri gitmiş okuduğu şehre. ve beni bırakın davet etmeyi bi kez olsun aramadı bile.. ne gelince ne giderken.
ben de bunu görünce artık dayanamadım ve bütün sosyal medya hesaplarımdan sildim onu, her yerden takipten çıkardım, numarasını da sildim. o gün bugündür görüşmeyiz konuşmayız..
üzüldüm mü, evet hem de çook. yalnız hissettim mi, fazlasıyla. hala daha doğru düzgün arkadaş edinemedim. ama bi daha ne ben ararım ne o ararsa görüşürüm. bazen hayatından çıkarman gerek.. elle tutulur bi sebep olmasa da.
ama soğuktu hissediyordum. örneğin, ygs hazırlıkları için gittiğimiz dersanede farklı sınıflardaydık, her molada yanımda biten kız gelmemeye başladı. hiç sorun etmedim sürekli ben gittim yanına.. ama benim gidemediğim durumlarda da merak edip gelmiyordu bile.
hatta bi keresinde dedim ki ''bugün hiçbi molada yanına gitmiycem çıkışa kadar, bakalım ne zaman gelecek'' o gün çıkışa kadar hiç bir molada yanıma gelmedi. çıkışta da gelmedi zaten, merdivenlerden inerken karşılaştık beraber indik ama ben hiç sormadım neden diye.. çünkü yine yok bişey diyecekti.
ve çıkışta yürürken onun son molada diğer arkadaşla terasta kahve içtiğini öğrendim, ve benden hiç çekinmeden konuşuyorlardı bunu, beni çağırmadıkları halde alınır mıyım diye hiç düşünmeden.
en yakın arkadaşımı tanıyamıyordum artık.. başka bi kız gelmişti yerine.
neyse sonra biz üniversiteye başladık o başka bi şehre gitti. ilk sene ben aradım sordum sürekli. mesaj attım konuştum, şehre döndüğünde evine gittim, evime çağırdım. sonra bi gün dedim ki kendime ''yahu şu son bir seneye bakıyorum da hep ben aramış sormuşum hep ben davet etmişim, bi aramim bakalım hiç yazmayım bakalım kendisi ne zaman beni arayacak?'' dedim ve aramadım bidaha.
ama deyiş o deyiş biliyor musunuz, seneler oldu hala ses yok.
en son bundan iki üç sene önce şehrimize döndüğünü gördüm sosyal hesabından, tatil olduğu için. o diğer üçüncü arkadaşla buluşmuşlar, fotoğraf atmışlar can ciğer kuzu sarması gibi.. gezmişler bildirimler yapmışlar. sonra geri gitmiş okuduğu şehre. ve beni bırakın davet etmeyi bi kez olsun aramadı bile.. ne gelince ne giderken.
ben de bunu görünce artık dayanamadım ve bütün sosyal medya hesaplarımdan sildim onu, her yerden takipten çıkardım, numarasını da sildim. o gün bugündür görüşmeyiz konuşmayız..
üzüldüm mü, evet hem de çook. yalnız hissettim mi, fazlasıyla. hala daha doğru düzgün arkadaş edinemedim. ama bi daha ne ben ararım ne o ararsa görüşürüm. bazen hayatından çıkarman gerek.. elle tutulur bi sebep olmasa da.
