• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eski eşimle barışmak istiyorum. Yardım edebilir misiniz?

Ayrılma kararı alacak kadar öfkelenip kırıldığınız bir insanla yeniden denemek ne kadar akıllıca iyice tartmanız gerekiyor..
O kişi aynı insan, sizde öyle.

Yürütülememiş ve boşanma ile sonlandırılmış bir ilişki tekrardan ve yeniden aynı şeyleri yaşamaya mahkumdur.Üstelik araya başka konularda mutlaka girecektir,eskiler hortlayacaktır ve bu ayrılık sürecinde yaşanılanlar katılacaktır v.s

Sizi aramaması, ilişkisi için çabalamaması v.s bunlar sizi ona yakınlaştırıyor..Beyniniz size oyun oynuyor.
Zaman verin kendinize lütfen ve sonra yine aynı düşünüyorsanız o zaman barışma düşüncesi içine girmelisiniz.
 
Günlerdir bu konuyu açıp açmamayı düşünüyorum. Ama o kadar kötüyüm ki artık en azından derdimi dökmek ve belki çare bulabilmek için yazmaya karar verdim. Eşimle 3 yıl evli kaldık, haziran ayında da resmen boşandık. İlk günler kolaydı, zaten ona çok öfkeliydim bana o kadar çok haksızlık yapmıştı ki. Burada bir konu açmıştım, orada anlattım. eşim beni ilk ayrı yaşamaya başladığımızda yani nisan gibi aramaya başlamıştı ama barışma isteği yoktu hatır sorar gibiydi. Şimdi anlıyorum ki belki de barışmak için yokluyordu beni ama ben ona çok öfkeliydim ve tersledim hep soğuk konuştum. Boşanmamızdan beri yani iki aydır beni bir kere bile aramadı ama mutsuz olduğunu duyuyorum.

Belki bana önüme bakmamı söyleyeceksiniz ama çok zor, 3 yıllık evliliğimi çöpe atamıyorum, onu halen seviyormuşum. Yeni mi anladın diyeceksiniz, belki evet belki hayır. Ama anladım ki ben aslında onu sevmekten vazgeçmemişim, sevgimi bastırmışım. Onun beni hala sevip sevmediği de önemli tabi. Biz evleri ayıralı aylar oldu, 2 aydır da boşanmış durumdayız. Sevse arardı belki, hayatında başka biri yok bunu da biliyorum. Neden aramıyor yoksa sevmiyor mu vaz mı geçti demiyor da değilim. Yani mantığımın sesini de dinliyorum inanın ki. Ama şunu biliyorum, o beni zamanında o kadar çok sevmişti ki, şu an soğumuş da olsak hisleri bir anda bitmez, bitemez, beni düşünüyor mudur özlüyor mudur sizce? Tekrar barışmak istiyor mudur o da? Daha önce hayatta barışmam diyordum ama artık günlerim geçmiyor, çok canım yanmaya başladı. Yemek yiyemiyorum, her gece uykusuzum, onsuz mutlu olamıyorum. Tanışıp görüşmek isteyenler oldu ama hiç kimse o değil, ben başka kimseyi sevemem onun kadar. Psikoloğa da gidiyorum ama sevgimi söküp atamıyorum ki. Ne yapmam gerek ne olur fikir verin bana. O kadar mutsuzum ki. Beni hiç aramıyorken ve onunla hiç görüşmüyorken ben ne yapabilirim? Böyle elim kolum bağlı beklemeli miyim bir gün arar diye yoksa belki bir mesaj ya da bir telefonla ben mi adım atmalıyım? Ama kendimi küçük düşürmekten de korkuyorum, boşanırken o kadar yıprattı ki beni ve kötü ayrıldık, ben hep gurursuz oldum onun gözünde. Çünkü evliliğimi kurtarmaya çalışan bendim, onun burnu kaf dağındaydı. Şimdi ben tekrar uğraşan çabalayan olmak istemiyorum. Ama onsuz da olamıyorum, çok çaresizim, ölmeyi düşünüyorum artık...

SANA BİRŞEY SORUCAM CANIM BOŞANMANIZDA Kİ ASIL NEDEN NEYDİ?
 
Şu konuma destek verebilir misiniz?
http://www.kadinlarkulubu.com/forum...r-kapatılsın-lütfen-çok-rica-ediyorum.751487/

Bu sayede daha fazla eski konular hortlamamış olur. Sizler de hiç bir zaman cevap gelmeyecek konulara zaman kaybetmemiş olursunuz.

3 sene sonra mı :)

SANA BİRŞEY SORUCAM CANIM BOŞANMANIZDA Kİ ASIL NEDEN NEYDİ?

3 yıl olmuş konu açılalı, soruna cevap gelmez gibi:KK66:

Canım konu 3 sene öncesinin konu sahibide 3 yıldır girmemiş kk ya
 
arama tabiki ve barışma oda başkası ile mutlu olsun sende
 
Bence cok erken duygularinizin sakinlestigi bir donemde tekrar dusunun gercekten bu iliskiyi istiyor musunuz cok cok erken bakin herkes ayni seyi soyluyor
 
Tecrübeli biri olarak sana diyeceğim şudur :

1-Sendeki durum gayet normal.Çünkü insan kaybedince anlar yokluğun ne demek olduğunu.Varken vardır zaten , ama yok olduğunda varlığı anlaşılır.

2-Öfken günler aylar hatta yıllar bile sürebilir.Önemli olan öfke,kin nefret duymak değildir.Tabiiki onurunu ve güvenini ayaklar altına almadıysa.Bunlar varsa öfkende haklısındır.Ama yoksa bunlar,artık öfkeni bastırıp doğru düşünmen gerekir.

3-klasik olandır '' her ayrılığın hemen ardından hemen birini bulmuş mu '' düşüncesi.Emin olun boşanmadan her iki taraf da hasar alır ve bu hasarın düzelmesi zaman hatta zamanlar alır

4-geri dönmek için erken.Biraz daha bekleyin bu arada her iki tarafta hatalarınızı,birbirinizi suçlamadan ortaya koyun.Ama asla sen .... yaptığın için bende ... yaptım şeklinde değil.Gerçekten adaletli olarak kendi hatalarınızla yüzleşin

5-bunların ardından her ikinizde düzeleceğine inanıyorsanız ve hatalarınızdan dersi yokluğunuz ile çıkarmışsanız yola çıkın.Ama asla bu hatalardan ders çıkarmamazlık yapmayın.

Unutmayın ki !!!! Kimse mükemmel değildir.Yüce Yaratıcı af ve pişmanlık kapısını sonuna kadar açmışken biz kullara ne oluyor ki hemen restleşiyoruz.Önemli olan hatalardan pişmalığı hakiki olarak duymaktır.

Savaş anında kayıplar görülmez.Evliliklerde de genellikle böyledir.Ama ne zaman savaş biter ve sis dağılır ve görüntüler netleşir o zaman anlarsınız kaybı.Dolayısıyla çok katı da olmayın çok esnekte davranmayın.Her boşanmış kişi gibi hüzünlü,ürkek ve sorgulayıcı olun.

Hele hele süründürmek mevzusu ise girmeyin böyle şeylere.Çünkü niyetiniz gerçek barışma ise doğru yolu bulmaya çalışın.Ego ve gururu bırakmalısınız her ikinizde.

Ama bu söylediklerim ise aldatma,dayak gibi onur kırıcı ve gururu ayaklar altına alıcı olaylar yoksa geçerlidir.Eğer bunlar varsa arkanıza bile bakmadan devam edin.
 
Günlerdir bu konuyu açıp açmamayı düşünüyorum. Ama o kadar kötüyüm ki artık en azından derdimi dökmek ve belki çare bulabilmek için yazmaya karar verdim. Eşimle 3 yıl evli kaldık, haziran ayında da resmen boşandık. İlk günler kolaydı, zaten ona çok öfkeliydim bana o kadar çok haksızlık yapmıştı ki. Burada bir konu açmıştım, orada anlattım. eşim beni ilk ayrı yaşamaya başladığımızda yani nisan gibi aramaya başlamıştı ama barışma isteği yoktu hatır sorar gibiydi. Şimdi anlıyorum ki belki de barışmak için yokluyordu beni ama ben ona çok öfkeliydim ve tersledim hep soğuk konuştum. Boşanmamızdan beri yani iki aydır beni bir kere bile aramadı ama mutsuz olduğunu duyuyorum.

Belki bana önüme bakmamı söyleyeceksiniz ama çok zor, 3 yıllık evliliğimi çöpe atamıyorum, onu halen seviyormuşum. Yeni mi anladın diyeceksiniz, belki evet belki hayır. Ama anladım ki ben aslında onu sevmekten vazgeçmemişim, sevgimi bastırmışım. Onun beni hala sevip sevmediği de önemli tabi. Biz evleri ayıralı aylar oldu, 2 aydır da boşanmış durumdayız. Sevse arardı belki, hayatında başka biri yok bunu da biliyorum. Neden aramıyor yoksa sevmiyor mu vaz mı geçti demiyor da değilim. Yani mantığımın sesini de dinliyorum inanın ki. Ama şunu biliyorum, o beni zamanında o kadar çok sevmişti ki, şu an soğumuş da olsak hisleri bir anda bitmez, bitemez, beni düşünüyor mudur özlüyor mudur sizce? Tekrar barışmak istiyor mudur o da? Daha önce hayatta barışmam diyordum ama artık günlerim geçmiyor, çok canım yanmaya başladı. Yemek yiyemiyorum, her gece uykusuzum, onsuz mutlu olamıyorum. Tanışıp görüşmek isteyenler oldu ama hiç kimse o değil, ben başka kimseyi sevemem onun kadar. Psikoloğa da gidiyorum ama sevgimi söküp atamıyorum ki. Ne yapmam gerek ne olur fikir verin bana. O kadar mutsuzum ki. Beni hiç aramıyorken ve onunla hiç görüşmüyorken ben ne yapabilirim? Böyle elim kolum bağlı beklemeli miyim bir gün arar diye yoksa belki bir mesaj ya da bir telefonla ben mi adım atmalıyım? Ama kendimi küçük düşürmekten de korkuyorum, boşanırken o kadar yıprattı ki beni ve kötü ayrıldık, ben hep gurursuz oldum onun gözünde. Çünkü evliliğimi kurtarmaya çalışan bendim, onun burnu kaf dağındaydı. Şimdi ben tekrar uğraşan çabalayan olmak istemiyorum. Ama onsuz da olamıyorum, çok çaresizim, ölmeyi düşünüyorum artık...

bu profildeki güzel hemcinsim senmisin
bu cümleler sana mı ait bilemedim
ayrılık kararı kolay alınmaz
demekki cana tak denen noktaya gelmişsin
şuan yaşadıkların yeni düzene alışma ikamesi
ama alışırsın
neler yaşadın bilmiyorum
ama bu ayrılıkta adım atan ve yalvaran taraf olursan
2 misli seni bekliyor

bırak adım atan taraf olmayı
gelen adımı kabul edersen
yine sen sürünürsün

bir kitabı kaç kere okursan oku
emin ol sonu değişmez

lütfen önce kendine zaman tanı
ve hayata odaklan
eks eşine değil
 
arama tabiki ve barışma oda başkası ile mutlu olsun sende

Şu an sana cazip geliyor. Arkana bile donme. Taş çatlasin doya doya bir ay mutlu olursun. Denenmiş denenmez unutma.!

Bence cok erken duygularinizin sakinlestigi bir donemde tekrar dusunun gercekten bu iliskiyi istiyor musunuz cok cok erken bakin herkes ayni seyi soyluyor
Kızlar konu 3 yıllık,konu sahibi istesede cevap veremez zira en son 16 Ağustos 2011 yılında girmiş siteye.:KK53:
 
Tecrübeli biri olarak sana diyeceğim şudur :

1-Sendeki durum gayet normal.Çünkü insan kaybedince anlar yokluğun ne demek olduğunu.Varken vardır zaten , ama yok olduğunda varlığı anlaşılır.

2-Öfken günler aylar hatta yıllar bile sürebilir.Önemli olan öfke,kin nefret duymak değildir.Tabiiki onurunu ve güvenini ayaklar altına almadıysa.Bunlar varsa öfkende haklısındır.Ama yoksa bunlar,artık öfkeni bastırıp doğru düşünmen gerekir.

3-klasik olandır '' her ayrılığın hemen ardından hemen birini bulmuş mu '' düşüncesi.Emin olun boşanmadan her iki taraf da hasar alır ve bu hasarın düzelmesi zaman hatta zamanlar alır

4-geri dönmek için erken.Biraz daha bekleyin bu arada her iki tarafta hatalarınızı,birbirinizi suçlamadan ortaya koyun.Ama asla sen .... yaptığın için bende ... yaptım şeklinde değil.Gerçekten adaletli olarak kendi hatalarınızla yüzleşin

5-bunların ardından her ikinizde düzeleceğine inanıyorsanız ve hatalarınızdan dersi yokluğunuz ile çıkarmışsanız yola çıkın.Ama asla bu hatalardan ders çıkarmamazlık yapmayın.

Unutmayın ki !!!! Kimse mükemmel değildir.Yüce Yaratıcı af ve pişmanlık kapısını sonuna kadar açmışken biz kullara ne oluyor ki hemen restleşiyoruz.Önemli olan hatalardan pişmalığı hakiki olarak duymaktır.

Savaş anında kayıplar görülmez.Evliliklerde de genellikle böyledir.Ama ne zaman savaş biter ve sis dağılır ve görüntüler netleşir o zaman anlarsınız kaybı.Dolayısıyla çok katı da olmayın çok esnekte davranmayın.Her boşanmış kişi gibi hüzünlü,ürkek ve sorgulayıcı olun.

Hele hele süründürmek mevzusu ise girmeyin böyle şeylere.Çünkü niyetiniz gerçek barışma ise doğru yolu bulmaya çalışın.Ego ve gururu bırakmalısınız her ikinizde.

Ama bu söylediklerim ise aldatma,dayak gibi onur kırıcı ve gururu ayaklar altına alıcı olaylar yoksa geçerlidir.Eğer bunlar varsa arkanıza bile bakmadan devam edin.
Konu 2011e ait ama ben hakkinizi yiyemiyecegim emek verilmiş bir cevap
 
Günlerdir bu konuyu açıp açmamayı düşünüyorum. Ama o kadar kötüyüm ki artık en azından derdimi dökmek ve belki çare bulabilmek için yazmaya karar verdim. Eşimle 3 yıl evli kaldık, haziran ayında da resmen boşandık. İlk günler kolaydı, zaten ona çok öfkeliydim bana o kadar çok haksızlık yapmıştı ki. Burada bir konu açmıştım, orada anlattım. eşim beni ilk ayrı yaşamaya başladığımızda yani nisan gibi aramaya başlamıştı ama barışma isteği yoktu hatır sorar gibiydi. Şimdi anlıyorum ki belki de barışmak için yokluyordu beni ama ben ona çok öfkeliydim ve tersledim hep soğuk konuştum. Boşanmamızdan beri yani iki aydır beni bir kere bile aramadı ama mutsuz olduğunu duyuyorum.

Belki bana önüme bakmamı söyleyeceksiniz ama çok zor, 3 yıllık evliliğimi çöpe atamıyorum, onu halen seviyormuşum. Yeni mi anladın diyeceksiniz, belki evet belki hayır. Ama anladım ki ben aslında onu sevmekten vazgeçmemişim, sevgimi bastırmışım. Onun beni hala sevip sevmediği de önemli tabi. Biz evleri ayıralı aylar oldu, 2 aydır da boşanmış durumdayız. Sevse arardı belki, hayatında başka biri yok bunu da biliyorum. Neden aramıyor yoksa sevmiyor mu vaz mı geçti demiyor da değilim. Yani mantığımın sesini de dinliyorum inanın ki. Ama şunu biliyorum, o beni zamanında o kadar çok sevmişti ki, şu an soğumuş da olsak hisleri bir anda bitmez, bitemez, beni düşünüyor mudur özlüyor mudur sizce? Tekrar barışmak istiyor mudur o da? Daha önce hayatta barışmam diyordum ama artık günlerim geçmiyor, çok canım yanmaya başladı. Yemek yiyemiyorum, her gece uykusuzum, onsuz mutlu olamıyorum. Tanışıp görüşmek isteyenler oldu ama hiç kimse o değil, ben başka kimseyi sevemem onun kadar. Psikoloğa da gidiyorum ama sevgimi söküp atamıyorum ki. Ne yapmam gerek ne olur fikir verin bana. O kadar mutsuzum ki. Beni hiç aramıyorken ve onunla hiç görüşmüyorken ben ne yapabilirim? Böyle elim kolum bağlı beklemeli miyim bir gün arar diye yoksa belki bir mesaj ya da bir telefonla ben mi adım atmalıyım? Ama kendimi küçük düşürmekten de korkuyorum, boşanırken o kadar yıprattı ki beni ve kötü ayrıldık, ben hep gurursuz oldum onun gözünde. Çünkü evliliğimi kurtarmaya çalışan bendim, onun burnu kaf dağındaydı. Şimdi ben tekrar uğraşan çabalayan olmak istemiyorum. Ama onsuz da olamıyorum, çok çaresizim, ölmeyi düşünüyorum artık...
Ya Allah için biraz mantıklı düşünün gözünüzü seweyim ya, bir insana 2.kez şans verince değişen hiç bir şey olmuyor.Sizin için çabalamayan bir insan için hala sewiyorum demeyin. EĞer oda sizin gibi düşünseydi ve bunu size yansıtsaydı ozaman diyecektim ki şans verin (kii bana kalırsa gerçketen şans vermeye değmiyor sonu yine hüsrean oluyor %99 bu hep böyle)
Sanırım çocuğum olmasına rağmen ve daha çok küçükken oğlum boşandığım için bana bu konular anlamsız geliyor.. 4 sene oldu boşanalı ben hayatımdan da gayet memnunum..
Yanii demem o ki; kafanı başka şeylere war işe gir çalış ortam yap unutmaya çalış..
Hayat ondan ibaret değil...
 
Back
X