bızde durumlar daha normal dıyebılırım normal derken sankı butun gecmıs yokmus gıbısizinde eşiniz benim durumumda su an..
yani sizde nasıl bilmiyorum ama ben cocukla ılgılı kararlarda kararı ebeveynlerıne bırakıyorum yani anne ve babasına. bana ters gelen bır durum olursa eşime fıkrımı söylüyorum ama mudahale etmıyorum. maddı ve manevı herseyını anne babası kendı aralarında iletişim kurarak halledıyorlar.
bazı gerceklerı ona dırek soylememek te onların kararı, hatta bızım ilişkimizin başlarında 3 ü birlikte zaman geçiriyorlardı, yemek yemek-gezmek gıbı cocuk cok ufak oldugu ıcın etkılenmesın dıye, sonra gıde gıde bu 3 lü buluşmalar azaldı su an sadece özel gunlerde doğum günü, okuldakı etkınlıkler-toplantı vs. durumlarında bır araya geliyorlar. gerı kalan zamanda ya benımle ve esımle, ya da annesıyle bırseyler yapıyor. bazende ben sehır dısına gıdıyorum yada iş için evde olmuyorum babasıyla yalnız kalıyorlar..
bence dogru olan bu, tek yanlıs bazı seylerın konuşulmaması ama konusmakta bana dusmez dıye dusunuyorum.
bu yorumunuza katılamayacagım.Daha ilk cocuguna dogru duzgun babalik yapamayan bir adamin yine baba olacak olmasi uzucu
Dogrudur..yazdiklarinizdan bu kaniya varmistim.gozume umursamaz bir baba profili cizilmisti.bu yorumunuza katılamayacagım.
bazı gerceklerı cocuktan saklamak sadece esımın degıl aynı zamanda annesının de fıkrı yanı karsılıklı alınmıs bır karar bu. karar dogru mu?, degıl ; ama bu esımı kotu baba yapmaz..!!!
neden dersenız ayrılmalarına ragmen cocuguyla ıletısımını hıc kesmedı, annesıde saygısı sonsuz sevgısı yok belkı ama cocugunun annesı olarak saygı duyuyor ve bende buna bırıncı elden sahıtım.
ayrıca cocugunun her ıstegıne cevap vermek ıcın elınden gelenı yapan, onu ımkanlar cercevesınde en ıyı okullarda okutan, kurslara vs yazdıran, derslerıne falan yardım eden, her gun gormese bıle gunde en az 3-4 kez telde konusan bır baba ve en onemlısı ayrılmıs olmalarına ragmen cocuk asılık yaparsa ya da annesıne karsı huysuzluk otorıtesını koyup anneye saygı duymasını,onu dınlemesını soyleyen bır baba daha ne yapsın kı ?
tek sorun bızım durumumuzla ılgılı olan kısmı dırek ona anlatmamaları...
cocuk genelde sessız cunku ev dısında babaannesi, halaları vs. ye gidince de pek konuşmaz evde oldugu gıbı tabletını alır, oyun oynar falan fılan... onlara da sokulmuyor pek.Dogrudur..yazdiklarinizdan bu kaniya varmistim.gozume umursamaz bir baba profili cizilmisti.
Cocuk muhtemelen icine attigi bu durumlar yuzunden sessiz belkide size oyledir..
En dogrusu konusmak.tabiki baba ve annenin gorevi bu
bu yorumunuza katılamayacagım.
bazı gerceklerı cocuktan saklamak sadece esımın degıl aynı zamanda annesının de fıkrı yanı karsılıklı alınmıs bır karar bu. karar dogru mu?, degıl ; ama bu esımı kotu baba yapmaz..!!!
neden dersenız ayrılmalarına ragmen cocuguyla ıletısımını hıc kesmedı, annesıde saygısı sonsuz sevgısı yok belkı ama cocugunun annesı olarak saygı duyuyor ve bende buna bırıncı elden sahıtım.
ayrıca cocugunun her ıstegıne cevap vermek ıcın elınden gelenı yapan, onu ımkanlar cercevesınde en ıyı okullarda okutan, kurslara vs yazdıran, derslerıne falan yardım eden, her gun gormese bıle gunde en az 3-4 kez telde konusan bır baba ve en onemlısı ayrılmıs olmalarına ragmen cocuk asılık yaparsa ya da annesıne karsı huysuzluk otorıtesını koyup anneye saygı duymasını,onu dınlemesını soyleyen bır baba daha ne yapsın kı ?
tek sorun bızım durumumuzla ılgılı olan kısmı dırek ona anlatmamaları...
Ne sacma bir yargilama bicimi bu. Cocukla mesafe olgusunu gelistirecek anne babadir. Siz neden bayani yargiliyorsunuz?1.si "İLK EŞTEN OLAN ÇOCUĞA" tabirin bana çok itici geldi.Ben hayatta kelimelere takılmam amabazı kurulan cümlelerdeki kelimelerde gizlidir cümleyi kuran kişinin olaya bakışı.Yanlış anlama sadece bir ön görü benim ki,
Çocuk kaç yaşında bilmiyorum.Ama 3 yaşından küçük değilse,annesiyle babasının başka başka hayatları olduğunu hiç mi sorgulamaz.Hiç mi soru sormaz.Sen kimsin annesiyle babası neden ayrı...Kaldı ki çocuk okula gidiyor.Yani yetişkin.Asıl sorun eşinin,evladıyla olan iletişim eksikliği.Evladını hayatında koyduğu yer.Boşanıyorlar.Bir anne baba nasıl olur da çocuğu karşılarına alıp bu durumu en az acı verir şekilde izah etmezler.Susarak işi oluruna bırakarak nereye kadar.O çocuk içinde neler yaşıyordur şu an.
Eşinin başka evlilikten olan çocuğuna,yani eşinin hayatındaki en önemli varlığa (öyle olması gerekiyor) yani herşeyden önce çocuk kalbi taşıyan birine sadece yemek yer misin,şunu alır mısın gibi...iletişim kurduysan,kardeşi olacağını da sen söylemesen de olur.
Normal şartlarda annesinin ve babasının bunu çocuğa kendilerinin açıklaması gerekir.Ama daha çocuğa boşandıkları ve yeniden evlendiği gerçeğini lutfedip söylemeyen,kardeşi olacağını da söylemese olur.Senin tabirinle iki ayrı evi olduğuna alıştığı gibi buna da kendiliğinden alışır.
ben anneyı suclamıyorum kı ıkı yetıskın ınsan ortak bır cocuk yapmıs, anlaşamamıs ayrılmıs medenıce ve cocukla ılgılı her kararı kendılerı ortak alıyorlar. o nedenle babanın kotu baba olarak lanse edılmesıne, ya da cocuga bırseylerın soylenmemesının tek sorumlusunun baba olmasına karsıyım. annenınde bunda payı var.Canim sen kocani iyi gorwbilirsin allah razi olsun aliyomus haftada iki gun bakiyomus falan cok iyi harika bi baba denilmiyor cocugun dunyasinda ve bilimsel kisilik gelisiminde senin esini sevmen bunu karsilamiyor, cocugunu seven baba tekrar evlenmese belki ama uzgunum bu cocugun ustunde cok kisinin gunahi var allah evladin yardimcisi olsun, annesini de suclamak sana dusmez bence anneligini orda dur derim ben uckur keyfine evlenip ikinci cocugu bile dusunen bi bba karsisinda bir anneye ikinci bi kiis olarak yuklenme hakkina sahip deilsin bence herkes haddini bilsin
su an tum ılgı onda, bır kardesı olunca ıster ıstemez o ılgı bolunecek benım acımdan degısen bırsey olmayacak ama babasını kıskanabılır yada kardesını kabul etmeyebılır.Eşiniz konuşmalı bence siz belki ona daha çok sarılarak aranızda bir bağ kurabilirsiniz. Anne-babanın durumunu muhtemelen kabullenmiştir uzun zamandır ayrılarmış çünkü ama kardeş fikri onu korkutabilir çocuk olunca evdeki yeri nasıl değişecek babasının tavrı ne olacak bunları ona eşinizin anlatması gerekiyor ve tabi ona hayatında onu sevecek bir Kardeşinin olacağına inandırması da gerekiyor
Zor bir durum çocuk için çok üzüldüm yavrum içine kapanıksa muhtemelen içine atacak sıkıntısını da İnşallah onu üzmeden herşey rayına oturur
Sizde bebeğinizi kucağınıza alırsınız
Bu ne pardon.Çocuk mu azarlıyorsun.Ne yargısı.Kadını yargılamışmıyım bi bak bakalım.Hayat önce okumaktan,okuduğunu anlamaktan ve anladığını en güzel biçimde anlatmaktan geçer.Hay yarabbii !!! Ne ce bu hay yarabbi ne anlama geliyor.Mahallenizde kapı komşunuzla çekirdek çitletirken dizi yorumlar gibi konuşmayın benimle.Kendinize gelin.Ne sacma bir yargilama bicimi bu. Cocukla mesafe olgusunu gelistirecek anne babadir. Siz neden bayani yargiliyorsunuz?
Takildiginiz cumle de Konuyu anlayabilmemiz icin oylece yazilmis bir cumle de olabilir. Hay yarabbi..
ıkıncı es ıcınde eger kı yeterlı olgunluga sahıp degılsenız ve esınız (bayan olsun erkek olsun)cocugu ve sızınle aranızda dengeyı kuramamıs ıse ve eskı esle arasındakı mesafeyı koruyamıssa bu buyuk sorunlar yaratıyor. bu da zamanla ılıskıye, ev yasantısına, cocuga karsı tutuma vs yansıyor. bız bunları zamanında yasadık ama su an bu tarz mevzular sorun olmaktan cıktı..hangi mesajları alıntılayacağımı bilemediğim için alıntı yapamadım, konu sahibinin yazdıklarının doğru olduğunu varsayarak yazıyorum (her ne kadar bir annenin kendi çocuğuyla tüm bunları konuşmamasını aklım almıyor olsa da)
öncelikle böyle çocuklara çok üzülüyorum, şu anda da çok üzgünüm...
konu sahibi
çocuğun halasının, babaannesinin yanında vs de sessiz, içine kapanık olması sizin evde de öyle olmasına bir bahane değil
bu çocuk genel anlamda böyle ise bunun bir sebebi vardır ki sebep de çok açık
anne baba son derece sorumsuz davranmış
ne demek bir çocuğa "ayrıldık, boşandık" dememek, ne demek "evlendik" dememek
ne demek "çocuk kendi anladı, kabullendi" demek
o çocuk kim bilir içinde, o minik kalbinde neler neler yaşıyor, kim bilir içinde ne fırtınalar koptu ve kopuyor
böyle bir tutuma akıl sır erdiremiyorum
bence bu olayın hiçbir çözümü yok
yani sizin sorununuzun bir çözümü vardır da çocuğun durumunun bir çözümü yok
biraz bastırırsanız, babası veya annesi açık açık söyler kardeşin olacak diye, bugüne kadar sergilenen tutum göz önünde tutulunca çocuğun duygularına ne kadar önem verdikleri ortada
zaten sizin de düşündüğünüz şey, sizin çocuğunuzu kıskanacak olması, yani kendi çocuğunuz, bu çocuk değil
çocuk istemeseniz, bu çocuk içine kapanıkmış değilmiş, mutluymuş değilmiş, size göre birşey yok, aynen devam etsin
şimdi uzun uzun alıntılamayayım eşinizin "baba" olarak yaptıklarını yazmışsınız ya, yetmez! çocuğu anlayıp, onu manevi anlamda sarıp sarmalamadıktan sonra yetmez!
anneyi tanımıyoruz, umarım yazdıklarınız doğru değildir, yani annenin de çocuğa bunları anlatmamış olması, onunla konuşmamış olması vs
size gelince, ben ona annelik yapmıyorum, ben ona ablalık yapıyorum son derece yavan bir bahane
kimse size annesi olun demiyor zaten
insan arkadaşının dahi yüzü azıcık düşse, morali bozulsa yardımcı olmak için elinden geleni yapar
neymiş çocuk içine kapanıkmış, odasından çıkmazmış, o yüzden birşey yer misin vs. imiş yakınlığınız
bu normal mi size göre? aynı durumda kendi çocuğunuz olsa da böyle mi yaklaşacaksınız olaya?
orası sizin eviniz, o çocuk da eşinizin çocuğu, ne olur azıcık daha yakınlık kurmaya çalışsanız? ölür müsünüz?
ben size neler olacağını söyleyeyim
bu çocuğun içindeki yarayı hiçbir zaman %100 kapatamayacaksınız
büyük ihtimalle, ileride birgün, yaşlanıp da aklınız başınıza geldiğinde büyük pişmanlık, vicdan azabı yaşayacaksınız ama iş işten geçmiş olacak
yine büyük bir ihtimalle sizleri hiç affetmeyecek, affetmiş gibi görünse de içinde affetmeyecek, siz de bunun farkında olacaksınız
ŞİMDİ YAZACAKLARIM 2. EŞ OLMAYI DÜŞÜNEN ÜYELERE:
arkadaşlar lütfen bu konuyu 2 kere, 3 kere, 5 kere düşünün
eğer evleneceğiniz adamın bir çocuğu varsa nasıl olsa hallederim demeyin, o çocuğu kabullenip kabullenemeyeceğinizi, ona sevgi verip veremeyeceğinizi çok iyi düşünün
bir erkeği sevmek kolaydır ama sizin olmayan bir çocukla yaşayıp onu tam anlamıyla sevebilmek veya en azından seviyormuş gibi davranmak zordur
eğer bunu yapamayacaksanız lütfen evlenmeyin
çocukların ruhları çok hassas, küçükken aldıkları yaralarla çok uzun süre yaşamak zorunda kalıyorlar
daha önce bir üye, eşinin ilk eşinden olan çocuğunu nasıl yavaş yavaş kendi evinden uzaklaştırdığını yazmıştı başka birşey yazmak isterken!
lütfen öyle planlar içinde olmayın
önce bir evleneyim, düşünürüz demeyin...
(konu sahibi, sizin böyle düşündüğünüzü ima etmiyorum yanlış anlaşılmasın)
Bak canım,Herşeyi en güzeliyle yapmaya çalışıyorsun anlıyorum.Ama benim yazdıklarımla,senin verdiğin cevaplar çok farklı.Ben seni suçlamıyorum da.Kendime göre senin yetersiz kaldığın iletişim ölçüsünü vurguladım.Zaten buraya konu bu amaçla açılmıyor mu?.Tabiki ebeveyn belirtmeli,tabiki ebeveyn anlatmalı.Ama çocuğu içe kapanık bir hale sürükleyip,(herkesin ortak suçu bu) sonra çocuk babasına çekti diye birşey olmaz.Sen bunca zaman bu olayın içinde bu hayatın içinde olupta,hem boşanma meselesinin anne ve babası tarafından konuşulmaması,hem çocukla iletişim kurulmaması,babanın çocukla paylaşım yapmamasına sessiz kalman dışardan izlemen doğru değil.Bunun dışındaki suçlar zaten babaya ait.Senin de evladın olavak.Bak evladını kıskanmasın,olumsuzluk olmasın diye üzülüyorsun haklı olarak.Ev içindeki babalık vasfıyla ilgili bazı durumlara sessiz kalmamalı,onları teşvik etmeli,eşinin canın parçasıyla sen de vakit geçirmelisin.Yarın çocuğun büyürken belki de en büyük yardımcın,çocuğunun en önbemli dayanağı olacak bu çocuk.ben uyarı yapmıyorum değil, okuduysanız yazdıklarımı...
ama fikrimi söyler, kenara çekilerim, cocukla ılgılı karar mekanızması ben degılım cunku anne ve babası varken bana laf soylemek dusmez.
bırde eşimle oğlu arasında genel bir iletişimsizlik yok, arkadas gıbıler aslında sadece ıkısı de sessız -ıçıne kapanık tıpler- ve babasının kopyası ben bıle cogu zaman esımle ıletısıme gecemıyorum konusmadan bakıslarla anlasıyoruz. ıkı karakterde aynı olunca onların sohbetıde bı yerde tıkanıyor.
tabı mevzu gercekleri açıklama kısmı ıse bunu ılk tanıstıgımız andan berı ona anlatmaları konusunda fıkrımı beyan etmeme ragmen , onlar konusmamayı tercıh ettıler, şimdi ben çekip konuşsam tepkı görürüm, nasıl analtılır onu da bılmıyorum ?
Canım benim,ben de aslında seninle aynı yerlere vurgu vurarak yazdım,sen vakit ayırıp biraz daha detaylı yazmışsınçAma bazıları başka şekliyle almış olayı.Ben de bir boşanmış ailenin çocuğu olarak büyüdüğüm için yazdıkalrın yüreğimin telini sızlatıı.Katılıyorum .hangi mesajları alıntılayacağımı bilemediğim için alıntı yapamadım, konu sahibinin yazdıklarının doğru olduğunu varsayarak yazıyorum (her ne kadar bir annenin kendi çocuğuyla tüm bunları konuşmamasını aklım almıyor olsa da)
öncelikle böyle çocuklara çok üzülüyorum, şu anda da çok üzgünüm...
konu sahibi
çocuğun halasının, babaannesinin yanında vs de sessiz, içine kapanık olması sizin evde de öyle olmasına bir bahane değil
bu çocuk genel anlamda böyle ise bunun bir sebebi vardır ki sebep de çok açık
anne baba son derece sorumsuz davranmış
ne demek bir çocuğa "ayrıldık, boşandık" dememek, ne demek "evlendik" dememek
ne demek "çocuk kendi anladı, kabullendi" demek
o çocuk kim bilir içinde, o minik kalbinde neler neler yaşıyor, kim bilir içinde ne fırtınalar koptu ve kopuyor
böyle bir tutuma akıl sır erdiremiyorum
bence bu olayın hiçbir çözümü yok
yani sizin sorununuzun bir çözümü vardır da çocuğun durumunun bir çözümü yok
biraz bastırırsanız, babası veya annesi açık açık söyler kardeşin olacak diye, bugüne kadar sergilenen tutum göz önünde tutulunca çocuğun duygularına ne kadar önem verdikleri ortada
zaten sizin de düşündüğünüz şey, sizin çocuğunuzu kıskanacak olması, yani kendi çocuğunuz, bu çocuk değil
çocuk istemeseniz, bu çocuk içine kapanıkmış değilmiş, mutluymuş değilmiş, size göre birşey yok, aynen devam etsin
şimdi uzun uzun alıntılamayayım eşinizin "baba" olarak yaptıklarını yazmışsınız ya, yetmez! çocuğu anlayıp, onu manevi anlamda sarıp sarmalamadıktan sonra yetmez!
anneyi tanımıyoruz, umarım yazdıklarınız doğru değildir, yani annenin de çocuğa bunları anlatmamış olması, onunla konuşmamış olması vs
size gelince, ben ona annelik yapmıyorum, ben ona ablalık yapıyorum son derece yavan bir bahane
kimse size annesi olun demiyor zaten
insan arkadaşının dahi yüzü azıcık düşse, morali bozulsa yardımcı olmak için elinden geleni yapar
neymiş çocuk içine kapanıkmış, odasından çıkmazmış, o yüzden birşey yer misin vs. imiş yakınlığınız
bu normal mi size göre? aynı durumda kendi çocuğunuz olsa da böyle mi yaklaşacaksınız olaya?
orası sizin eviniz, o çocuk da eşinizin çocuğu, ne olur azıcık daha yakınlık kurmaya çalışsanız? ölür müsünüz?
ben size neler olacağını söyleyeyim
bu çocuğun içindeki yarayı hiçbir zaman %100 kapatamayacaksınız
büyük ihtimalle, ileride birgün, yaşlanıp da aklınız başınıza geldiğinde büyük pişmanlık, vicdan azabı yaşayacaksınız ama iş işten geçmiş olacak
yine büyük bir ihtimalle sizleri hiç affetmeyecek, affetmiş gibi görünse de içinde affetmeyecek, siz de bunun farkında olacaksınız
ŞİMDİ YAZACAKLARIM 2. EŞ OLMAYI DÜŞÜNEN ÜYELERE:
arkadaşlar lütfen bu konuyu 2 kere, 3 kere, 5 kere düşünün
eğer evleneceğiniz adamın bir çocuğu varsa nasıl olsa hallederim demeyin, o çocuğu kabullenip kabullenemeyeceğinizi, ona sevgi verip veremeyeceğinizi çok iyi düşünün
bir erkeği sevmek kolaydır ama sizin olmayan bir çocukla yaşayıp onu tam anlamıyla sevebilmek veya en azından seviyormuş gibi davranmak zordur
eğer bunu yapamayacaksanız lütfen evlenmeyin
çocukların ruhları çok hassas, küçükken aldıkları yaralarla çok uzun süre yaşamak zorunda kalıyorlar
daha önce bir üye, eşinin ilk eşinden olan çocuğunu nasıl yavaş yavaş kendi evinden uzaklaştırdığını yazmıştı başka birşey yazmak isterken!
lütfen öyle planlar içinde olmayın
önce bir evleneyim, düşünürüz demeyin...
(konu sahibi, sizin böyle düşündüğünüzü ima etmiyorum yanlış anlaşılmasın)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?