Hanımlar, öyle bir hata yaptım ki.. bulunduğum şehre gelmemek için beni yüz üstü bırakan , düğünden bir ay önce, düğün provasına çağrıldığımız gün beni terkeden o itle nişan attıktan bir ay sonra buluştum ben. O kadar pişman oldum ki buluştuğuma. Nişan atmışım ama belki dedim pişman olur barışmak ister görüşeyim. Bana öyle iğrenç şeyler söyledi ki şok oldum. Görüştük, hiç bir mahcubiyet yok ve beni suçladı her zamanki gibi. Ben sabretmemişim beklememişim onu ben atmışım nişanı ! Neden geldin sen diyorum niye buluşmak istedin ? Son kez görmek istedim seni diyip ağladı. Çözüm bulalım diyorum. Her şey bitti tekrar nasıl olacak ailelerimizin yüzüne nasıl bakacağız dedi. Bana ayrılırken ne dedi biliyor musunuz?( Bunu söylememin amacı, içimde öyle bir kin var ki aradan aylar geçtikçe daha çok kinleniyorum. Sizinle paylaşmak istedim siz de bir şeyler söyleyin de iyice iyice nefret edeyim hiç aklıma gelmesi diye)
Dedi ki eğer ilerde kocan seni yapamazsa çağır ben yaparım
Çok gevşek bir şekilde bunu söyledi . Ne söylediğini bilmeyen pislik bi insan olduğunu o gün çok daha iyi anladım
Kendimi çok suçluyorum nasıl buluştum onunla zaman geçirdim diye. Eğer buluşmasaydım vicdan azabı çekiyorum diyip ağlamasıyla kalacaktı
Ama vicdan azabı artık çekmiyor benimle buluştuktan sonra eminim buna . Ben görüşünce içini rahatlattı . Allah’ın belası
' diye reddedecek, kendi mutlulugunuzu sabote edecek, geceler boyu pişmanlıkla aglayacaktiniz.
e
