- 15 Temmuz 2019
- 4.497
- 6.933
- 158
Siz kimsenin annesi, kahramanı, koruyucusu, yol göstericisi değilsiniz. Kocaman adam, gerekenleri de söylemişsiniz. Kendi bileceği iş, boşverin. Kendi yolunuza, hayatınıza bakın. Ne o Safiye ne siz Naci hocasınızHerkese merhaba, iki tarafın da 22 yaşında olduğu 1 buçuk bir yıllık ilişkim 2 gün önce karşı tarafın “Sana iyilik yapıyorum, senin iyiliğin için” söylemleri ile bitti.
Ben gezmeyi, öğrenmeyi, okumayı, yeni şeyleri seven biriyim. Bu nedenle bir kafede oturmaktansa yeni şeyler deneyelim, müze, tiyatro etkinlik vs. yapmayı istedikçe o her defasında benimle sadece kafe restorant gibi yerlerde buluşmak istedi.
Kendisi tek çocuk 22 yaşında olmasına rağmen annesine karşı çıkamayan, o izin vermese rahatça arkadaşlarıyla bile dışarı çıkamayan, annesine haber vermeden doğru dürüst bir planıma okey diyemeyen birisi yani birisiydi. Kadın oğlunu kendisine bağımlı yetiştirmiş aynı zamanda kendisi de ona bağımlı birisi. Sürekli her şeyi onun iyiliği, ona zarar gelmemesi için yaptığını iddia ediyor.
Örneğin çocuk, arkadaşıyla x yerine gitmek istese orası çok uzak napıcaksınız onun yerine y yerinde de aynısını yapabilirsiniz gibi söylemlerle ne yapıp edip kendi isteğine getiriyor. Ya da yazın bi spor yapmak istese çocuğun kalp krizi geçireceğini düşünüyor.
Hatta en son, çocuğun verdiği ayrılma kararını yüz yüze konuşmak için evlerine gitmek durumunda kaldığımda (kar vardı dışarıda) oğluna benim için kızın psikopat bi tarafı var mı bir şey yapar mı demiş ve biz içerde konuşurken o da balkonda oturdu... Yani sanki tüm dünya bir olmuşuz onlara zarar vermek istiyoruz.
Arkadaşlar 1 buçuk yıl çocuğa bunun sağlıksız olduğunu aldığım psikoloji derslerini de referans göstererek açıklamaya çalıştım çok mücadele ettim. Kendisinin birey olduğunu kabul ettirmesi gerektiğini, beni hayatından çıkarmanın kalıcı bir çözüm olmadığını çünkü sorununun benimle ya da arkadaşlarıyla değil annesiyle olduğunu dile getirdim.
Kendisinin bununla savaşmaya cesareti bile yoktu.
O zaten bu hallerinden memnun sen ne diye çaba gösteriyorsun ki.. kurtuldum diye sevin hattaHerkese merhaba, iki tarafın da 22 yaşında olduğu 1 buçuk bir yıllık ilişkim 2 gün önce karşı tarafın “Sana iyilik yapıyorum, senin iyiliğin için” söylemleri ile bitti.
Ben gezmeyi, öğrenmeyi, okumayı, yeni şeyleri seven biriyim. Bu nedenle bir kafede oturmaktansa yeni şeyler deneyelim, müze, tiyatro etkinlik vs. yapmayı istedikçe o her defasında benimle sadece kafe restorant gibi yerlerde buluşmak istedi.
Kendisi tek çocuk 22 yaşında olmasına rağmen annesine karşı çıkamayan, o izin vermese rahatça arkadaşlarıyla bile dışarı çıkamayan, annesine haber vermeden doğru dürüst bir planıma okey diyemeyen birisi yani birisiydi. Kadın oğlunu kendisine bağımlı yetiştirmiş aynı zamanda kendisi de ona bağımlı birisi. Sürekli her şeyi onun iyiliği, ona zarar gelmemesi için yaptığını iddia ediyor.
Örneğin çocuk, arkadaşıyla x yerine gitmek istese orası çok uzak napıcaksınız onun yerine y yerinde de aynısını yapabilirsiniz gibi söylemlerle ne yapıp edip kendi isteğine getiriyor. Ya da yazın bi spor yapmak istese çocuğun kalp krizi geçireceğini düşünüyor.
Hatta en son, çocuğun verdiği ayrılma kararını yüz yüze konuşmak için evlerine gitmek durumunda kaldığımda (kar vardı dışarıda) oğluna benim için kızın psikopat bi tarafı var mı bir şey yapar mı demiş ve biz içerde konuşurken o da balkonda oturdu... Yani sanki tüm dünya bir olmuşuz onlara zarar vermek istiyoruz.
Arkadaşlar 1 buçuk yıl çocuğa bunun sağlıksız olduğunu aldığım psikoloji derslerini de referans göstererek açıklamaya çalıştım çok mücadele ettim. Kendisinin birey olduğunu kabul ettirmesi gerektiğini, beni hayatından çıkarmanın kalıcı bir çözüm olmadığını çünkü sorununun benimle ya da arkadaşlarıyla değil annesiyle olduğunu dile getirdim.
Kendisinin bununla savaşmaya cesareti bile yoktu.
Ama o annenin şunu düşünmesi lazım “Birgün bu dünyada ben olmayacağım. Ve sen kendi kararlarını alan biri olmaya başlamalısın” demeli ve her şeyiyle birbirlerine bağımlı olmamalılarOnu da öyle kabul etmek gerekir, herkesin doğrusu kendine. Gençken kafam senin gibiydi öyle de yaşadım rahatça gezdim de içtim de eğlendim hiç kısıtlanmadım şimdi iki tane kızım var (bu teyze kadar olmasa da) ileride nasıl tek başlarına bişeyler yapacaklar, başlarına bişey mi gelir endişesi çok fazla. Bir yerden sonra tabiki mecburum yoksa hayatlarında ben olmazsam sendelerler düşerler devam edemezler. Çok ince bi çizgi ya güveneceksin ve gelen herşeye razı olacaksın ya da bu teyze gibi psikoya bağlayacaksın. Onun da durumu zor çocuğu ikna edemezsin çünkü o çerçevelerle büyümüş onun için normal olanı o, sorun kadında onun o kafadan kurtulması lazım ama her gün artan cinayetlerle bu ülkede malesef zor
Çünkü klasik ben bunu düzeltirim, diğer kadını (anneyi) saf dışı ederim kafası var konu sahibinde. 1,5 yıl boyunca aldığı eğitimi uygulamış sevgilisi üzerinde. Hiç demiyor çocuk mu eğitiyorum ben ikimiz de aynı yaştayız diye. Konu sahibi, size ne elalemin sorunlu ailesinden, aferin mi bekliyorsunuz? Sanki evlenmiş 3 çocuk yapmış üstüne. Ayrılmışsın gitmiş bitmiş.neden çabalıyorsunuz size ne.eşiniz değil kardeşiniz değil .cidden bazı kadınlar kendilerini mutsuz etmek için anne rolüne psikolog rolüne bürünüyorlar.ayrılıp yolunuza bakmak çok mu zordu?neden 1.5 yılınızı eziyetle saçmalıklarla geçirdiniz?
Kendine yardım edecek cesareti olmayana kimse yardım edemez. Çocuk size gerçekten iyilik yapmış. Onları kaderlerine terketmek sizin ruh sağlığınız için en doğrusu. Yardım istemeyene zorla yardım edilmez. Gelmiş geçmiş olsunHerkese merhaba, iki tarafın da 22 yaşında olduğu 1 buçuk bir yıllık ilişkim 2 gün önce karşı tarafın “Sana iyilik yapıyorum, senin iyiliğin için” söylemleri ile bitti.
Ben gezmeyi, öğrenmeyi, okumayı, yeni şeyleri seven biriyim. Bu nedenle bir kafede oturmaktansa yeni şeyler deneyelim, müze, tiyatro etkinlik vs. yapmayı istedikçe o her defasında benimle sadece kafe restorant gibi yerlerde buluşmak istedi.
Kendisi tek çocuk 22 yaşında olmasına rağmen annesine karşı çıkamayan, o izin vermese rahatça arkadaşlarıyla bile dışarı çıkamayan, annesine haber vermeden doğru dürüst bir planıma okey diyemeyen birisi yani birisiydi. Kadın oğlunu kendisine bağımlı yetiştirmiş aynı zamanda kendisi de ona bağımlı birisi. Sürekli her şeyi onun iyiliği, ona zarar gelmemesi için yaptığını iddia ediyor.
Örneğin çocuk, arkadaşıyla x yerine gitmek istese orası çok uzak napıcaksınız onun yerine y yerinde de aynısını yapabilirsiniz gibi söylemlerle ne yapıp edip kendi isteğine getiriyor. Ya da yazın bi spor yapmak istese çocuğun kalp krizi geçireceğini düşünüyor.
Hatta en son, çocuğun verdiği ayrılma kararını yüz yüze konuşmak için evlerine gitmek durumunda kaldığımda (kar vardı dışarıda) oğluna benim için kızın psikopat bi tarafı var mı bir şey yapar mı demiş ve biz içerde konuşurken o da balkonda oturdu... Yani sanki tüm dünya bir olmuşuz onlara zarar vermek istiyoruz.
Arkadaşlar 1 buçuk yıl çocuğa bunun sağlıksız olduğunu aldığım psikoloji derslerini de referans göstererek açıklamaya çalıştım çok mücadele ettim. Kendisinin birey olduğunu kabul ettirmesi gerektiğini, beni hayatından çıkarmanın kalıcı bir çözüm olmadığını çünkü sorununun benimle ya da arkadaşlarıyla değil annesiyle olduğunu dile getirdim.
Kendisinin bununla savaşmaya cesareti bile yoktu.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?