İşte adam bize senelerce baktığı (!) için artık karşılığını almak istiyor. Dün konuştum. Ben neden çalışıyorum dedim. Önceki standartlarımı biraz daha yükseltebilmek için demi? Ben her ay gereken parayı zaten ortaya koyacağım ama eğer kendi ihtiyaçlarımı ve hatta isteklerimi alamayacaksam neden çalışıyorum? Bu benim hakkım değil mi? Kusura bakma her ay bir miktar kendime ayıracağım dedim. Yok efendim o da senelerdir bir sürü masrafa girmiş,bizi tatillere götürmüş hala onun borcunu ödüyormuş ( Bu bana abes gelmiyor,çünkü tatil dediğin lüks değil artık ihtiyaç yani...Ama ona ve ailesine göre bu çok lüks bir durum),yeri gelmiş kendine de almamış vs vs. (Boyner'den renk renk pantalonlar,kıyafetler alırken kendine,benim gardrobumda düzgün bişeyim yoktu,annem alır gönderirdi üstelik). Herşeyi maddiyata bağlıyorsun dedim. Ben de manevi destektim sana dedim ki hala öyle. Çocukları düzgün yetiştirmeye çalışıyorum,evini temizliyorum,misafirini ağırlıyorum,ütünü yapıyorum,yemeğini yapıyorum vs vs. Ya ne kadar çirkin muhabbetlere girdim Allah'ım ben diyorum?
Kafam çok karışık ve kızgınım hanımlar. Şu an eksideyiz ve bunu mazeret gösteriyor. Evet sadece bu konuda kısmen haklı olabilir ama Yeter gerçekten yeter. Zaten önceki konumdan bilen bilir,mobbingle de uğraşıyorum işyerinde! Ciddi psikolojik desteğe ihtiyacım var. Derdim bir bluz alabilmek değil,saygı görmek... Yoksa ayda bir aldığı 1 kg kıymayı 4-5 çeşit yemek yapan bir insanım ben. Ama değdi mi? Vallahi değmedi. Güvenmediğim için paramı kontrol etmek zorundayım. Ve dediğiniz gibi artık alabilir miyim değil,istedim aldım diyebilmeliyim. Ve yapıcam.
