Ammann diyim dertsiz başınıza dert almayın ne güzel mis gibi kendi başınıza yaşıyorsunuz işte

Ben aynı sınıfta olduğum bir kızla geçen sene şubattan beri yaşıyorummm...
Sadece üniv. ilişkimiz olduğu için iyi arkadaş olduğumuzu sanıyordum
tabi sonra beraber yaşamaya başlayınca aslında en nefret ettiğim insan tipi olduğunu anladım
(yalan dolan arkamdan konuşmalar dedikodumu yapmalar ve aynı zamanda 5 dakka sonra yüzüme sinsi sinsi gülücük atmalar
ve bazı şeylere hiç dikkat etmiyor ben kızıncada gidip hemen telefona sarılıp annesine bilmemkimlere anlatıyor beni kötülüyor kendini haklı çıkarmak için..
Balkona yarım saat önce çamaşır asmışım o gidip köfte pişiriyor sinirle gidip topluyorum tabi çamaşırları hiç ay afedersin düşüncesizlik ettim fln yok
hemen telefonu alıp anasını danasını arıyor duyuyorum ben mutfağa yönelincede fısıldayarak sonra aricam diyip kapatıyor... belli yani beni çekiştiriyor.
Mesela hiç ev için alışveriş yapmyor dediğini duydum hep kendine yeni ayakkablar alıyor bende almak istiyorum ama işte evin ihtiyacını ben karşılıyorum diye anlatıyordu arkadaşına sonra bakıyordum ertesi gün yeni bluzlarla yeni üstlerle kendisi çıkıyor karşıma)
ama el mahkum mecbur yaşıyoruz yalnız başına kira ödeyemem koca daire için

