Hanımlar, bugünlerde hep aynı sorunlarla uğraşıyorum biraz eşim sebebiyle. Çocuk mu kpss mi diye düşünür dururdum, size sordum, derkeen..Kadın doğumda bazı sıkıntılarım olduğu ve dersane saatlerimin geç olması eşimi bıktırdı. Tartıştık da, konuştuk da.
Bana diyor ki, senin öğretmenlik koşturmanla ömrümüz geçiyor. Sen evi seviyorsun, eğitimi seviyorsun. Geçim sıkıntımız yok, kendi ayaklarım üstünde duracağım diye uğraşma. Beraber hep ertelediğimiz Arapça kursuna gidelim mesela. Ailene zaman ayır. Kurslarına git, falan filan.
Bir de annem rahatsız olduğu için onunla da ilgileniyorum. Mesela, onlara misafir gelmesi demek iki gün benim orada olmam demek. Geçen sene, formasyonum sırasında ne bana ne onlara misafir gelemedi doğru düzgün. Eşim sağolsun, götürür yardım eder ama iki evin koşuşturması ona da yansıyor.
Bense yorgunum galiba, zihnim yoruldu, hevesim kırıldı. Şu iki haftadır dersaneyi durdurdum düşünmek için. Ailem o kadar okudun bir şey yapamadın diye düşünüyorlar. Biraz onları memnun etme çabası da var bende. Eşim para kaygısı olmadan zamanı müsait kurslarda keyfine göre ders ver diyor eğer öğretmenliğini geliştirmek için.
Kaygılıyım, siz olsanız ne yapardınız?