Kendi kisiligi yok. Kendi kendinin sorumlulugu yok. Hep baskalari uzerinden kendini tanimlama var. Esini bu kadar dusunuyorsan niye gidiyorsun diye soruyorlar, ailem alip goturuyor diyor. Kendi iradesi yok ya da eylemlerinin arkasında duracak dürüstlük yok. Bir de her yazılana konulan üç tane gülmekten kırılıyorum ifadesi, alakalı alakasız.
Hayattaki tek amacı armutların pişip ağzına düşmesini beklemek. Düşmeyince mutsuz... Çerezdi, mantolamaydı, kıymaydı, iftardı....
Bir yanda dünya yanmış, amaaaaan pıft.
Bu arkadaşa ne ciddi yazanlar oldu, kendim dahil. Boş bir çaba. Yazık mahallenin delisi olur ya, çocuklar sataşir, o da kızar. Öyle bir durum....