İki kopegim var ve asla kimseye onermiyorum. Onlari cok seviyorum ve asla ayrilmayacagim ama simdiki aklim olsa almazdim esime de aldirmazdim. Bir kere sosyal hayatiniz bitiyor. Tum arkadaslarim is cikisi takilmaya giderken ben kosa kosa eve geliyorum cunku evde yalniz. Kopek evde 8 saatten fazla yanliz kalamaz(o da en iyi huylu en melek kopek) o yuzden mecbur pansiyonlara tonla para dokuyorum. Tek geceligine bi yere gitcek olsam bile. İlk kizimi aldigim zaman depresyona girdi evde yalniz basina
can sikintisindan tum evi yedi parcaladi ufacik golden. Keske kardeslerinden birini o zaman alsaymisim dedim. Sonradan o bir yasindayken oglumu aldik ancak o zaman biraz sakinledi ama bu sefer aorumlulugum da ikiye katlandi. Masraflar ve evdeki tuy de. Sanmayin ki eviniz o kadar temiz kalacak. Hergun temizlik yapiyorum. HER GUN!
Kuzularimi cok seviyorum tekrar diyorum. Muthis can yoldaslari ama evde 8 saat kalan bebegin psikolojisi hala bozuk
ayrilma kaygisi hala yasiyor. Obur garibim sokaktan geldigi icin evde olmaktan mutlu. Ama o da pencereden kimi gorse havliyor
(kucuk irk daha gurultulu)
Demem o ki illa sarilmalik yumusak bi hayvan vs diyorsaniz kedi alin. Veya kopek cok aeviyorsaniz barinaklara gidip gonulullu yardim edin haftasonlari.
Sokak kopekleri yuzunden evimin bahcesinden cikartamadigim kopeklerim icin cok uzuluyorum
sizin eger apartmansa daha cok uzulursunuz.