Boşandıktan kısa süre sonra (yaş 27 idi) bi grup kız arkadaşla yemekteydik, tekrar evlenmeyi düşünüp düşünmediğimi sordular bilmiyorum ne nasip olur deyince ben, kendilerinden artık geçtiğini (!) ama çocuk sahibi olmak istiyorsam benim ÇOK GECİKMEDEN BİRİNİ BULUP

evlenmem gerektiğini ısrarla salık vermişlerdi. O gün de düşünmüştüm herhalde sokaktan bi adamın kolundan tutup götürmem lazım diye (ve sanırım bulduğumuz erkeğin zaten bize dünden razı olup peşimizden geleceği ön kabulünde olmalıyız). Yani böyle demek ki bu işler, nasipmiş geleceğin bilinmezliğiymiş önemli değil, birini bulmak önemli