Sinirliyim yanlış okumuşum. Buraya rahatlamak için yazdım. Bir de en garibi ne biliyor musunuz? Bazen abim annem iyilik meleği? Yemek yedin mi, duşunu aldın mı, akşam geç kalma vs vs. Çok da karışırlar aman başına bişi gelmesin bahanesiyle akşam dışarı çıkmama. Böyle bazen sebebpsiz saldırıyor annem, abimde de aynı hastalık var. Onlara benzerim diye korkuyorum. Sevgilim, arkadaşlarım çok sinirlisin diyolar ama verdiğim tepkiler insancıl, normal boyutta. Bir de bana evde biz normaliz, asıl senin kilonu, evde kalmışlığını, parasızlığını görüp sinirleniyoruz diye kendilerini savunuyorlar.
filmdelisi
Bunlara inanmıyorsunuz değil mi?
Aklınızdan zerre ‘acaba’ diye geçiyorsa mutlaka profesyonel destek alın onlara söylemeden.
Çünkü kendi sadistliklerinin suçunu size yüklemeye çalışıyorlar.
Sinirli olmanız da gayet normaldir, 24 yaşına kadar sopayla dövüldüm diyorsunuz.
O yaşa gelene kadar şiddet gören birinin aksi olması beklenemez.
Belli ki bir ruh hastalıkları var ailenizin (hala iyi niyetli düşünüyorum ve manyak oldularını ekarte ediyorum), sizi en minimum düzeyde etkileyecek şekilde yaşayın kurtulana kadar.
Çok sinirlenseniz de cevap vermeyin, onları duymayın ve görmeyin.
Bir şeyler paylaşmayın, zorunlu ortamlar hariç beraber zaman geçirmeyin.
En kaba tabirle, köprüyü geçene kadar dayı deyin ve sonra her ne olursa olsun bir daha görüşmeyin.
Babanız hariç yaşlıymış onu katmıyorum ama, saçınızın telini haketmiyorlar.
Öz evladına yapılan zulme bir anne nasıl göz yumabilir?
İki küçük evladım var, büyük küçüle vurunca, küçüğün de ona vurmasına göz yumuyorum ödeşmeleri ve kavga sonrası ikisinin de can acısıyla bundan vazgeçmeleri için.
Bit kadar çocukta bile içim almıyor adaletsizliği.
Her annenin cennet ayağının altında değil işte, bir sosyopat yetiştirmiş, sizi de ona oyuncak etmiş!!!