Evden Kaçmak?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
yaş itibariyle evden kaçacak değil kendi rızanızla "ben evleniyorum, sizden bir şey beklemiyorum" diyecek konumdasınız. mesleğiniz elinizde, ne yapmak istediğinizi biliyorsunuz. ben "öldürürüm onu" cümlesinde bir ciddiyetten çok sevgilinizin cinsel tacize uğradığınızı düşündüğünü düşünüyorum. öyle baba haberleri duyuyoruz ki, insan sevdiğinin ve ya sevmediğinin başına geldiğini düşündüğünde o cümleyi kurabilir diye düşünüyorum. zira şiddetle alakam olmamasına rağmen ben bile kurarım o ihtimal aklıma gelirse. yine de sevgilinizi siz tanırsınız, şiddete meyili var mı gözlemleyin. en mantıklı olan sadece annenizi değil, ikisini birden karşınıza alıp konuşmanız. kabul etmiyorlarsa da siz bilirsiniz diyip kendi başınızın çaresine bakarsınız. aileniz arkanızda duracağa benzemiyor ama bakarsınız konuşmadan sonra daha normal karşılarlar.
 
"Doğruyu söyle, sana bir şey mi yaptı? Öldürürüm onu." Dedi."

Bu nasil konusmak? Evde siddet gore gore boyle laflar dikkatinizi bile cekmiyor olabilir ama bu cumleyi kurandan da korkarim.

Ayrica bahsettiginiz sekilde kacip evlenirseniz ailesi karşisinda da ezilirsiniz buyuk ihtimalle. Kaçmakla ailenizi saklayamazsiniz zaten.

Saglikli dusunmuyorsunuz hic.

Aynisini bende düsündüm. Ilk tepkim 🚨
 
Okumuş meslek edinmiş, birikimi ve ayaklarının üstünde durduğunu söyleyen biri için "evden kaçmak" tabiri uygun oldu mu sizce?
Aileniz dünyanın en berbat ailesi olabilir ama el insanı da pamuk kalpli olmuyor, evlenmeyi düşündüğünüz adam ve ailesi bir tartışmanızı olsa senin de ailen aile mi onlardan kurtulmak için kaçtın deseler içinize taş gibi oturur.

Madem evlenmeye niyetiniz var, madem maddi manevi üstesinden gelebileceksiniz, alın anne babanızı karşınıza ben evlenmeye karar verdim, sizden bir beklentim yok ama aile tanışıp istemeye geldiğinde anne babalık vazifenizi yapın deyin.

Karşı çıkarlarsa peki o zaman dersiniz, anneanne babaanne, dayı, amca artık çevrenizde aklı başında kim varsa gider konuşursunuz, eş adayı ve ailesi sizi aile büyüklerinden istemeye gelir, çok uzatmadan nikah tarihini ayarlar o arada ailenizin evinde yaşamaya devam edersiniz, nikahınıza da ailenizi çağırırsınız gelirler veya gelmezler.

Size arka çıkacak kimse mi yok, o vakit evlilik hazırlıklarına başlarsınız, evinizde yaşamaya devam ederken nikah günü almaktır, eşya hazırlığıdır vs her şeyi tamamlar, eş adayı ve ailesine ben böyle olmasını istiyorum dersiniz, aileniz hakkında olumsuz bir şey demeye yeltenirlerse de onlar benim ailem, ailem beni ilgilendirir der meseleyi kapatırsınız, size tavsiye aileniz kötü de olsa bunu karşı tarafın kullanacağı bir koz haline getirmeyin canınız yanar.

Evden kaçmak, belki biraz nasıl desem sokak ağzı oldu haklısınız. Kaçmaktan kastım elbette ki bavulumu toplayıp sevgilimin evine sığınmak, onun himayesi altına girmek değil. Belki bir arkadaşıma giderim, belki bir apartta kalırım yani düğün zamanına kadar. Geri kafalı biri miyim bilmiyorum ama zaten nikahsız bir insanla aynı evde yaşamaya karşıyım da. Ben düğün istemesem bile nasıl desem onlar çevresi çok geniş insanlar. Düğün olmasını isteyeceklerine eminim. Bana sorarsanız çok umurumda olan şeyler değil. Zaten en son bir düğüne çocukken falan gitmiştim galiba. Üstelik çok yoğunum, çok da gözümde olan şeyler değil yani.

Bunun yanında tabi ki sevgilimin ileride nasıl biri olacağını bilemem, ailesini de pek tanımıyorum dışarıdan gördüğüm kadarıyla biliyorum. Fakat bir insanın ailesini silmesi başkaları tarafından yüze vurulacak bir şey midir? Bunlar onları ilgilendirir mi? Böyle olursa da tahammül etmek zorunda mıyım neden kapıyı çarpıp çıkıp gitmeyeyim? Kaldı ki dediğiniz gibi olsa bile bence ben ailemi korusam bile babam öyle saçma sapan hareketler yapacaktır ki yüze vuracak daha mantıklı tonla şey bulabilirler.

Onlar benim anne ve babam gibi değiller. Biz birlikte yaşamak zorunda olan insanlarız. Annem söylediğinde bu saçma sapan evlilik işi nereden çıktı, ben uğraşamam, oturun yerinize bana böyle şeyler söylemeyin falan demiş. Adam bir kız babası rolü üstlenecek model değil. Değişik biri, psikolojik sağlığı bozuk biri. Bunun bana maddi destek olmak zorunda kalacağından korkması ile bir alakası yok. Ve çevremde öyle bir dayı teyze falan da yok. Biz aile bağları, akrabalık bağları kuvvetli insanlar değiliz. Çok az yakınım var, onlarda babamdan dolayı bizden yaka silkmiş durumdalar. Kimse onu karşısına alıp taşın altına elini sokmaz, bu fedakarlığı yapmaz. Aile evinde yaşayıp, düğün hazırlığı yapmak kendi başıma,o nasıl oluyor onu da bilmiyorum. Zira ben istemiyorum gizli iş mi çeviriyorsun deyip adamın kıyameti kopartma ihtimali de var.. Karşı tarafı da düşünüyorum. Babası emekli subay, sayılan, itibarı olan biri. Gelip babamın psikopat tavırlarını çekip tolere edeceğini hiç sanmıyorum. Ne nasıl olacak hesap edemiyorum.
 
Sevgilinde pek tekin degil sanki.ne demek oldururum ben olsam sanane kimi olduruyorsun derdim.gencken insan boyle seyleri duyunca ayy beni ne kadar seviyor diye dusunuyor ama bu adamda siddet meyillisi
Ben soğuk bir insanım. Yüzüm hep ifadesizdir, hiç mimik kullanmam mesela. Hem yaşadıklarımdan dolayı hem de bir süre acilde, bir süre ameliyathanede çalışınca daha da bir soğuk kanlı oluyorsun. Ve o an istem dışı kaskatı kesildim, yutkunmakta zorlandım. Onun bakışlarındaki o tedirginliği gördüm. Normal bir sorunun beni o hale getirmeyeceğinin farkındaydı. Sanırım taciz gibi bir şey sandı. Kendimi toparlamam zor oldu, bu yüzden ne biçim konuşuyorsun diye uzun uzun irdelemedim. Ayrıca beni ne kadar seviyor, vayy diye bir şey de düşünmedim. Bu detayı verdim çünkü konusunun açılmasının bile bana ne kadar kötü geldiğini ifade etmek istedim. Şiddet meyillisi bu kişi etiketini yapıştırmak için bir gözlem süresi gerekir. Ha ileride bana bir yanlışı olabilir mi, olabilir. İnsanoğlu sonuçta, kimseye gözü kapalı güvenecek bir toylukta değilim.
 
yaş itibariyle evden kaçacak değil kendi rızanızla "ben evleniyorum, sizden bir şey beklemiyorum" diyecek konumdasınız. mesleğiniz elinizde, ne yapmak istediğinizi biliyorsunuz. ben "öldürürüm onu" cümlesinde bir ciddiyetten çok sevgilinizin cinsel tacize uğradığınızı düşündüğünü düşünüyorum. öyle baba haberleri duyuyoruz ki, insan sevdiğinin ve ya sevmediğinin başına geldiğini düşündüğünde o cümleyi kurabilir diye düşünüyorum. zira şiddetle alakam olmamasına rağmen ben bile kurarım o ihtimal aklıma gelirse. yine de sevgilinizi siz tanırsınız, şiddete meyili var mı gözlemleyin. en mantıklı olan sadece annenizi değil, ikisini birden karşınıza alıp konuşmanız. kabul etmiyorlarsa da siz bilirsiniz diyip kendi başınızın çaresine bakarsınız. aileniz arkanızda duracağa benzemiyor ama bakarsınız konuşmadan sonra daha normal karşılarlar.
Ben soğuk bir insanım. Yüzüm hep ifadesizdir, hiç mimik kullanmam mesela. Hem yaşadıklarımdan dolayı hem de bir süre acilde, bir süre ameliyathanede çalışınca daha da bir soğuk kanlı oluyorsun. Ve o an istem dışı kaskatı kesildim, yutkunmakta zorlandım. Onun bakışlarındaki o tedirginliği gördüm. Normal bir sorunun beni o hale getirmeyeceğinin farkındaydı. Sanırım taciz gibi bir şey sandı. Kendimi toparlamam zor oldu, bu yüzden ne biçim konuşuyorsun diye uzun uzun irdelemedim. Ayrıca beni ne kadar seviyor, vayy diye bir şey de düşünmedim. Bu detayı verdim çünkü konusunun açılmasının bile bana ne kadar kötü geldiğini ifade etmek istedim. Bazen onu zorluyorum. Evet, bazı tartışmaları bilerek çıkartıyorum. Tepkisine bakıyorum, olayı nasıl yönettiğine bakıyorum. Şimdiye kadar bir şiddet yanlılığını görmedim, bana sesini bile yükseltmez. Tabi gelecekte ne olur Allah bilir, kimseye gözü kapalı bir şekilde güvenecek toylukta değilim. Onlar benim anne ve babam gibi değiller. Biz birlikte yaşamak zorunda olan insanlarız. Annem söylediğinde bu saçma sapan evlilik işi nereden çıktı, ben uğraşamam, oturun yerinize bana böyle şeyler söylemeyin falan demiş. Adam bir kız babası rolü üstlenecek model değil. Değişik biri, psikolojik sağlığı bozuk biri.
 
Kaçmak olmaz ama söylersin evleniyorum diye gelip istesinler dersin ki demişsin kararli bir şekilde konuşursun olmuyo madem çok detay vermeden anlatırsın çok kötü anlatma erkeklere güven olmaz yüzüne vurur Allah korusun nikahını kiyar evlenirsin bu zaten kaçmak değil sende kocaya kaçacak çocuk degilsin
 
Bana da en makulu bir aile büyüğüyle bu isi çözmek gibi geldi. Yanasmazlar diyorsunuz ama aranizin iyi olduğu akrabaniz yok mu hic? Size kiyamayacak bir teyze , hala , dayi? Belki konuyu açınca farkli dusunecekler en azindan denemeye değer.
Aileniz silinmeyi hak eden insanlar ama siz boyle evlenmeyi hak etmiyorsunuz ve evet el kapısından emin olamayiz. Yarin bir gün yüzünüze vururlarsa hic suçlu olmadığınız konularda böyle bi acimasizlik ağır gelir.
Çevremde öyle bir dayı teyze falan da yok. Biz aile bağları, akrabalık bağları kuvvetli insanlar değiliz. Çok az yakınım var, onlarda babamdan dolayı bizden yaka silkmiş durumdalar. Kimse onu karşısına alıp taşın altına elini sokmaz, bu fedakarlığı yapmaz.
 
Ben soğuk bir insanım. Yüzüm hep ifadesizdir, hiç mimik kullanmam mesela. Hem yaşadıklarımdan dolayı hem de bir süre acilde, bir süre ameliyathanede çalışınca daha da bir soğuk kanlı oluyorsun. Ve o an istem dışı kaskatı kesildim, yutkunmakta zorlandım. Onun bakışlarındaki o tedirginliği gördüm. Normal bir sorunun beni o hale getirmeyeceğinin farkındaydı. Sanırım taciz gibi bir şey sandı. Kendimi toparlamam zor oldu, bu yüzden ne biçim konuşuyorsun diye uzun uzun irdelemedim. Ayrıca beni ne kadar seviyor, vayy diye bir şey de düşünmedim. Bu detayı verdim çünkü konusunun açılmasının bile bana ne kadar kötü geldiğini ifade etmek istedim. Bazen onu zorluyorum. Evet, bazı tartışmaları bilerek çıkartıyorum. Tepkisine bakıyorum, olayı nasıl yönettiğine bakıyorum. Şimdiye kadar bir şiddet yanlılığını görmedim, bana sesini bile yükseltmez. Tabi gelecekte ne olur Allah bilir, kimseye gözü kapalı bir şekilde güvenecek toylukta değilim. Onlar benim anne ve babam gibi değiller. Biz birlikte yaşamak zorunda olan insanlarız. Annem söylediğinde bu saçma sapan evlilik işi nereden çıktı, ben uğraşamam, oturun yerinize bana böyle şeyler söylemeyin falan demiş. Adam bir kız babası rolü üstlenecek model değil. Değişik biri, psikolojik sağlığı bozuk biri.
aslında benim yazdığım şeyler sizin dediklerinizden farklı değil, çünkü ben "öldürürüm onu" cümlesinde niyetinin gerçekten bu olduğunu düşünmediğimi söyledim. anneniz söylediğinde babanızın böyle bir tepki vereceği sanırım belli ve tahmin edilebilirmiş. bence ikisini de karşınıza alıp ciddi bir konuşma yapmalısınız, üstlenmiyorsa da en azından engel olmasın. baktınız olacak gibi değil o zaman birilerinden yardım alırsınız
 
Şöyle ki şiddette elbette ki karşıyım, bunun tartışması bile olamaz. Ben sırf iş yerinde bir hekim bana sesini yükseltti, üzerime geldi diye mobingden davaya kadar gittim. Bana bir kez bile sesini yükselttiğini duymadım. Genelde bana sen çok güçlü bir kadınsın der. Gerçi güçlü müyüm bilemem. Sadece yerimde başka biri olsa okumayı falan bırak çoktan psikaytri servisinde bir koğuşa alınmıştı. O an öylesine baba konusunda beni köşeye sıkıştırdı ki mosmor oldum, dilim tutuldu. Büyük bir şey olduğunu anladı ve sanırım tacize uğradığımı falan düşündü. İfadesi doğru muydu, doğru olduğunu düşünmüyorum. Ha kalkıp burada ergenler gibi o benim sevdiğim adam, ölürcesine güveniyorum falan diyemem. İnsanoğlu bu, öz babam bile bana neler yaşatmışken bir erkeğe gözü kapalı güvenecek halim yok. Ama işim ve birikimim var. Yanlışını görürsem arkama bakmadan gidecek kadar güçlü hissediyor. Sadece denemek istiyorum.
Ailemi saklayamayacağımı biliyorum. Sadece bu normal ailesi olan kadınlar için bile yorucu bir süreç. Mücadele edecek takatim kalmadı. Onları silip atmak istiyorum.
Birikimini ortaya koyma söyleme kenarda garanti paran olsun her zaman gerekirse borçla evlenirsin
 
Evden kaçmak, belki biraz nasıl desem sokak ağzı oldu haklısınız. Kaçmaktan kastım elbette ki bavulumu toplayıp sevgilimin evine sığınmak, onun himayesi altına girmek değil. Belki bir arkadaşıma giderim, belki bir apartta kalırım yani düğün zamanına kadar. Geri kafalı biri miyim bilmiyorum ama zaten nikahsız bir insanla aynı evde yaşamaya karşıyım da. Ben düğün istemesem bile nasıl desem onlar çevresi çok geniş insanlar. Düğün olmasını isteyeceklerine eminim. Bana sorarsanız çok umurumda olan şeyler değil. Zaten en son bir düğüne çocukken falan gitmiştim galiba. Üstelik çok yoğunum, çok da gözümde olan şeyler değil yani.

Bunun yanında tabi ki sevgilimin ileride nasıl biri olacağını bilemem, ailesini de pek tanımıyorum dışarıdan gördüğüm kadarıyla biliyorum. Fakat bir insanın ailesini silmesi başkaları tarafından yüze vurulacak bir şey midir? Bunlar onları ilgilendirir mi? Böyle olursa da tahammül etmek zorunda mıyım neden kapıyı çarpıp çıkıp gitmeyeyim? Kaldı ki dediğiniz gibi olsa bile bence ben ailemi korusam bile babam öyle saçma sapan hareketler yapacaktır ki yüze vuracak daha mantıklı tonla şey bulabilirler.

Onlar benim anne ve babam gibi değiller. Biz birlikte yaşamak zorunda olan insanlarız. Annem söylediğinde bu saçma sapan evlilik işi nereden çıktı, ben uğraşamam, oturun yerinize bana böyle şeyler söylemeyin falan demiş. Adam bir kız babası rolü üstlenecek model değil. Değişik biri, psikolojik sağlığı bozuk biri. Bunun bana maddi destek olmak zorunda kalacağından korkması ile bir alakası yok. Ve çevremde öyle bir dayı teyze falan da yok. Biz aile bağları, akrabalık bağları kuvvetli insanlar değiliz. Çok az yakınım var, onlarda babamdan dolayı bizden yaka silkmiş durumdalar. Kimse onu karşısına alıp taşın altına elini sokmaz, bu fedakarlığı yapmaz. Aile evinde yaşayıp, düğün hazırlığı yapmak kendi başıma,o nasıl oluyor onu da bilmiyorum. Zira ben istemiyorum gizli iş mi çeviriyorsun deyip adamın kıyameti kopartma ihtimali de var.. Karşı tarafı da düşünüyorum. Babası emekli subay, sayılan, itibarı olan biri. Gelip babamın psikopat tavırlarını çekip tolere edeceğini hiç sanmıyorum. Ne nasıl olacak hesap edemiyorum.
Ailenizle kararlı bir şekilde ben evlenmeye karar verdim diye konuşursanız bizden gizli iş çeviriyor diyemez kimse.

Anne babalık vazifelerini yapmayacaklarsa da zaten siz evlilik hazırlığı yaparken karşı tarafın ailesinin ailenizle bir araya gelmesi diye bir şey de olmayacağından kimsenin ailenizi tolere etmesi gibi bir şey de olmaz.

Bir insanın ailesini silmesi başkalarını ilgilendirir mi bu yüze vurulacak bir şey mi demişsiniz, belli ki henüz çok tecrübesizsiniz, iş evlilik, eş, eş ailesi olunca bir tartışma anında neler yüze vuruluyor bilemezsiniz.
Neden kapıyı çarpıp gitmeyeyim demişsiniz ya, evlenince ha deyip kapıyı çarpıp gidemeyeceksiniz, başka yönleri ağır basacak ve size söylediklerini bu yüzden sineye çekeceksiniz, sizi hiç tanımadan kesin konuşuyorum belki ama bu bölümde eş ve eş ailesiyle ilgili sorunların anlatıldığı konulara girip bir okuyun, neden kesin konuştuğumu anlarsınız, çalışan kendi parasını kazanıp malı mülkü olan hiçbir erkeğe ihtiyaç duymadan yaşayabilecek kadınlar bile kolay kolay çekip gidemiyor.

Evlendikten sonra ailelerin bir araya gelmesini, babanızın veya annenizin evliliğinizin içinde olup olmamasını sınırlayacak sınırlarını çekecek kişi sizsiniz, eğer ailenizi diğer aileyle yüzgöz etmez, herkese sınır koyarsanız kimse de aaa ailesinde şöyle bir şey de varmış diyemez, sizin duruşunuz karşı tarafın haddini belirler bunu asla unutmayın.
Arkadaş evinde kalmak, apartta kalmak da mantıklı gelmiyor bana, he en fazla şunu da yapabilirsiniz, anne baba ben evlenmeye karar verdim, nikah tarihi alacağız bilginiz olsun, gider en yakın tarihe nikah günü alırsınız, kıyarsınız nikahı sonra karşı taraf düğün mü yapacak, kokteyl mi yapacak yapar.

26-27 yaşında, meslek sahibi, çalışan birini eve zorla kapatıp evliliğe mani olacak değiller.
 
Adama gerçekten güveniyor musun? Bu çok önemli bir nokta. Eğer güveniyorsan herşeyi değil ama temel sıkıntılardan bahsedebilirsin. Erkek milleti ilerde sana baskı yapıp baban bile şöyle böyle yapmıştı diye kullanabilir, o yüzden sana karşı kullanılabilecek şeyleri çokta anlatma ama durumdan bahset. Babam evlenmem için erken olduğunu düşünüp sorun çıkarıyor diyebilirsin mesela durum değişir. Ailene gelince de ben bunu istiyorum diyeceksin. İsterse savaş çıksın karşı durun. Onca şeyden sonra izin almak zorunda mısınız bilmiyorum açıkçası
 
Öncelikle merhabalar. Konuya nereden başlayacağımı ben de bilmiyorum, özetlemeye çalışacağım.

Yirmi yedi yaşındayım. Çocukluğum cehennem gibi geçti. Küçücük bir çocukken intiharı bile düşündüm. Çünkü ruh sağlığı bozuk babam sebebiyle sürekli psikolojik ve fiziksel şiddet gördüm. Bana çok fazla şey yaptılar. Keyfi olarak dövüp okula göndermediği de oldu, ben seni artık istemiyorum deyip evden kovduğu da. Her neyse bir şekilde üniversitede giderim zaten dedim, sabrettim. Fakat üniversite döneminde de başka şehre gitmeme engel oldu. Mecbur kaldım sevmediğim halde yaşadığımız şehirde üniversite okudum, hemşirelik bölümünü. Sonra pes etmedim çalışırken üniversite sınavına da hazırlandım. Şu an psikoloji öğrencisiyim. Nöbet usulü çalışıp okula gidiyorum. Kardeşlerim var. Anneme gelince, o da çok iyi biri değil. Çalışıp eline para tutuşturunca senden iyisi yok. Ama bir kez beni koruduğunu, bana bir faydası olduğunu görmedim. Çok fazla antidepresan kullandım, bir şekilde bu günlere geldim.

Evden kaçmayı düşündüm. Fakat dünyanın bin bir türlü hali olduğu için ve babamın davranışlarına pek güvenemediğim için bunu yapamadım. Belki yapmam gerekirdi ama cesur davranamadım. Zaten son yıllarda gecede çalıştığım için pek kimseyi de görmüyordum. Evi otel gibi kullanıyordum.

Bu arada çevremdeki kimse de bunları bilmiyor. Kan kusarım kızılcık şerbeti içtim derim. Bakımlı biriyim de güzel olduğum da söylenir çoğu zaman, aynı zamanda başarılı bir öğrencilik hayatım da oldu. Hatta hocam yüksek lisansa kalayım diye çok ısrar etti ama ben zaten mesleği sevmediğim için istemedim.

Sonra aşık oldum. Bir üsteğmene. Bana aşık olduğunu, çok sevdiğini söylüyor. Pandemi başladığı ilk zamanlar evlilik teklifi etti. Düşünmem gerekiyor, seninle evlenmek isterim ama evlilik konusunda zamana ihtiyacım var dedim. Zaten yaşım 26 o zamanlar ve ben aslında şimdi bile erken olduğunu düşünüyorum.

Bir gün otururken ailemden bahsetmemi istedi. Yani ondan önce de aslında hep sorular soruyordu ama ben geçiştiriyordum. Babamı sordu, kaskatı kesildim. Çünkü ondan öylesine nefret ediyorum ki adı geçince midem kasılıyor. Geri zekalı olmadığı için bir problem olduğunu anladı. "Doğruyu söyle, sana bir şey mi yaptı? Öldürürüm onu." Dedi. Sadece aramız iyi değil, annemi aldatmıştı bu yüzden onunla küs gibiyiz dedim geçiştirdim. Bu yüzden aslında ilk sorum, ona tüm yaşadıklarımı anlatmalı mıyım? Aslında psikoloji eğitimi alıyorum, belki benim insanlara akıl vermem gerekir ama olmuyor, terzi kendi söküğünü dikemiyor işte.

Şimdilerde yine artık aileler tanışsın, seni isteyelim falan demeye başladı. Anneme açtım konuyu, babama bahsetmiş. Ben uğraşamam öyle şeylerle, evlilik falan nereden çıktı falan demiş. Eve katkı sağlıyorum, bu yüzden evlenmemi istemediklerini düşünüyorum. Gerçi çalışmasaydım bile nasıl desem biz aile gibi değiliz, birlikte yaşıyoruz sadece. Babam sadece içkiyi, kumarı, eskortları falan sever kazandığı iki kuruşu böyle şeylere harcar. Yani böyle bir süreçte kız babası olması, bu onun üstlenebileceği bir rol değil. Bunun yanında sevgilimin ailesi varlıklı insanlar, babası emekli subay. Evimizi görseler sadaka bırakırlar, öyle durumdalar. Yani iki aileyi karşı karşıya getirmek de pek içimden gelmiyor aslında.

Sevgilimi seviyorum. Bazen kaçayım, öyle evleneyim diyorum ama çoğu kişi foruma böyle evliliklerden hayır gelmez falan yazmış. Kafam çok karışık. Nasıl bir yol izleyeceğimi biraz bile bilmiyorum.
Çoğu kişi laga luga yapmış.Yakin bir akrabayla konuşun amca dayı dede gibi orda tanistirabilirsiniz.Nisanliniza caktirmayin aile sorunlarınızı sonra size silah olarak kullanabilirler.

Ev olarak da yine akraba olabilir.Benim kuzenimde kendi evleeinde istemedi ki bundan doğal bir şey yok , dedemde tanıştılar.Tanisma için dışarıda yemek yerken de olabilir.Sikmayin canınızı hallollur her şey.
 
Sana çok içten bir tavsiye vereceğim. Normalde kaçılan evliliklerden evet asla hayır gelmez ama senin durumun bu değil çünkü ailen seni sömürebildiği kadar sömürmeyi planlıyor bence. Ben olsam bu adamı bi gün karşıma oturtup baştan sona her şeyi anlatır, ailem olmadan evlenmek istediğimi ve ailemden hayır gelmeyeceğini, benle evlenmek istiyosa bu şartlarda evlenmesini söyler kabul etmezse de ilişkimi bitirmek istediğimi söylerdim çünkü onu da oyalamanın anlamı yok. Kabul ederse de aileni sil bence yazık sana da.
 
Sana çok içten bir tavsiye vereceğim. Normalde kaçılan evliliklerden evet asla hayır gelmez ama senin durumun bu değil çünkü ailen seni sömürebildiği kadar sömürmeyi planlıyor bence. Ben olsam bu adamı bi gün karşıma oturtup baştan sona her şeyi anlatır, ailem olmadan evlenmek istediğimi ve ailemden hayır gelmeyeceğini, benle evlenmek istiyosa bu şartlarda evlenmesini söyler kabul etmezse de ilişkimi bitirmek istediğimi söylerdim çünkü onu da oyalamanın anlamı yok. Kabul ederse de aileni sil bence yazık sana da.
Onu oyaladığımı ben de düşünüyorum. Bunun için üzgünüm. Beni baba konusunda sıkıştırdıktan sonra göreve gitti. Arkadaşı siz kavga falan mı ettiniz bu ilk defa böyle bir değişikti falan dedi. Ben de sonrasında seni olumsuz etkiliyorum, bitirelim dedim o kabul etmedi. Ailesi istemezse hak veririm aslında. Diğer dünürleri çok kaliteli insanlar. Yani seçim hakkı verilse ben de ailem gibi berbat insanlara hiç bulaşmazdım.
 
Öncelikle insan ailesini kendi seçemiyor. Eğer bunu senin yüzüne vuracak biriyse evet çekip gidebilmelisin ve bence sen bunu yaparsın. Mesleğin var zaten,birikimin de varmış. Seni tanımıyorum ama bence duygularında çok mantığınla hareket ediyorsun gibi hissettim. O yüzden o konuyu kafana takma. Zaten 18 inde de evlenmiyorsun. Kim seni neden ezsin?

Senin yerinde olsam ne yapardıma gelirsek; bir kere eve davet etmezdim ve dışarıda tanıştırırdim. Burada babanın olması şart değil. Babanı soran olursa da psikolojik rahatsızlığı var deyip geçsen nasıl olur? Doğruya doğru. Bu şekilde söylersen onlar da daha farklı yaklaşır
 
ruh hastası babaya bende sahibim ne yazık ki .inan bana tanıştırmamak en doğrusu olur. yukarıda arkadaş demiş dışarıda üstünkörü tanıştır acil nikahla(eğer eş adayına güveniyorsan)evlen uzak bir semtte hatta her ikinizin ailesinede uzak bir ilde olabilir yaşayın derim ama?
eş adayının işinden dolayı bilemiyorum babam bence sorun çıkarır bu durumu en azından eş adayı ile konuşman gerek.
zaten seni seviyorsa bu durumda savaşır sevmiyorsa ileride emin ol olaylar patlar mantık olarak bu kadar sorun lu bir baba rahat durmaz .
 
ruh hastası babaya bende sahibim ne yazık ki .inan bana tanıştırmamak en doğrusu olur. yukarıda arkadaş demiş dışarıda üstünkörü tanıştır acil nikahla(eğer eş adayına güveniyorsan)evlen uzak bir semtte hatta her ikinizin ailesinede uzak bir ilde olabilir yaşayın derim ama?
eş adayının işinden dolayı bilemiyorum babam bence sorun çıkarır bu durumu en azından eş adayı ile konuşman gerek.
zaten seni seviyorsa bu durumda savaşır sevmiyorsa ileride emin ol olaylar patlar mantık olarak bu kadar sorun lu bir baba rahat durmaz .
Bir de şöyle bir durum var. Konu sahibi evlenmek istiyorsa ( bahsettiği kişi veya bir başkası) babasının durumu hep karşısına çıkacak. O zaman da tek çare babası vefat edene kadar beklemesi olur. Fakat bu da mantıksız. Dolayısıyla konu sahibi biraz oldu bittiye getirmeli bence.
 
27 yaşında ne kaçması allah aşkına ya...17 yaşında değilsiniz ki.
Gidersiniz ailenize ben evlenmeye karar verdim dersiniz, talibi anlatırsınız laga luga yaparlarsa davetiye gönderirim o zaman deyip çeker kapıyı çıkarsınız.
Çalışan eğitimli 27 yaşında bir kadının yapacağı budur.
Karşı çıkarlarsa abuk sabuk konuşurlarsa yapılacak bu. Zaten size kötü davranmışlar aile olmayı bilememişler. Babanızın pis yaşantısına girmek istemiyorum.
Evlenmek istediğiniz kişi de sokak serserisi değil ki...onurlu bir meslek sahibi ailesi belli genç bir adam.
Evleneceginiz adama da utanmayın anlatın. Kendinizden de utanmayın güçlü olun. Sizin suçunuz değil. Gurur duyun böyle bir baba evinden eğitimli meslekli genç bir kadın olarak çıkacaksınız inşallah.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X