Evim küçücük ve şimdi bir de...off :(

taylor .!.:

1-2 ay kalmayacaklarına çok sevindim. Gönül isterdi ki her şey daha güzel olsun ama bu şartlarda elinizden gelenin en iyisini yapıyorsunuz. Her işte bir hayır vardır, yaşadıklarınız sayesinde ileride kuracağınızz ailenin kıymetini daha iyi bilip daha mutlu olacaksınızdır belki. Çok mutlu olmanızı diliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ciaobella1 .!.:

Evet kesinlikle böyle düşünüyorum. Baba-kız ilişkisi normal çizgide olan arkadaşlarımı görünce gözlerim dolar benim hep. Mükemmel istemedim hiçbir zaman. Ama normalini de asla bulamadım. Bir insanın dünyaya gelmesi bir yumurta bir de sperme bakıyor. Allah var etmek istediği kullarına anne babayı aracı tutuyor ama anne babalar çocuklarının mal sahibi gibi davranıyor. "Ben ne dersem o olacak" mantığında ne benlik gelişiyor ne de başka bir şey. Ama onlar anne baba ya, hrt ne olursa olsun baş üstünde tutulmalılar. Bizim ev büyüktü ama babamın bağırma sesini duymayayım diye merdiven boşluğuna çıkıp çözdüm test kitaplarımı. Babam dershane çıkışlarımda gecenin 11.30 unda (kampa kalıyorduk) beni almaya gelmedi elalemin servislerinde korka korka geldim. Ha evet babalık dediğiniz dershane parasıysa onu verdi. Ama okutmadı, ben okudum. Burada kimseye saldırmıyorum. Madem beni yargılama hakkını konu başlığını açarak size verdim, siz de bilmediğinizi söylediğinix hayatım hakkında atıp tutarak bana bu hakkı verdiniz. Onun için yazıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ciaobella1 .!.:

Evet inanın benim gönlüm de çok isterdi. Ailesi gelirken deli gibi mutlu olan heyecanından uyuyamayan ev arkadaşım vardı. Özenirdim ona. Kendimi eksik hissederdim. İşte bazen ne kadar anlatsan yine eksik kalıyor. Çok şükür ki, artık kendi hayatımı kendim şekillendirebildiğim bir noktadayım. Dediğiniz gibi zorluklar yaşadım ama yılmamayı öğrendim. Bir dolu dersler çıkardım kendim için de. En başından beri bana gösterdiğiniz şefkat ve anlayış için çok teşekkür ederim. Dilerim sizin için de her şey çok ama çok güzel olur :)

Genişletmek için tıkla...

DenizinYosunKokusu .!.:

Üzülme,ben seni anlıyorum.İçindeki,o zorlukları yaşamış küçük kıza haksızlık yaptığını hissediyorsun değil mi?Seni gönlüne sığdıramayanları,sende gönlüne sığdırmak zorunda değilsin.
Saygısızlık yapma yeter.Sınavların en zoru,ana babayla sınanmaktır.Eski konunu bilmiyorum.Annen nasıldı size karşı?

Genişletmek için tıkla...

Ciaobella1 .!.:

Evet hem içimdeki küçük kıza haksızlık yaptığını hissediyorum kızgınım ona. Hem de böyle düşündüğüm için kendimi zaten yargılıyorum ben. Acaba ben kötü bir insan mıyım da babamı sevemiyorum diye çok düşünürdüm önceleri. Ama sevmek kalp işiymiş.
Beni ve kardeşlerimi -çocukları, annemi de eşi olarak kabul etmeyen bir insanı baba olarak görememem neden beni kötü yapsın öyle değil mi?
Evet sınavların en büyüğü bu sanırım. Anne babayla sınanmak. Tabi bunu genel söyliyorum çünkü annem hayır diyemeyişiyle de bağımlı yapısıyla da benim canımın içi. O onun karakteri ve aile yapısının getirisi biraz da, kızamıyorum ona. Bize karşı her zaman anne gibi anneydi. Zaten babamla konuşmamın nedeni de annemdir. Annem üzülmesin diyedir. İşte socaşı sıcağına yaşadığımız olaylar neticesinde bu durum yaşanınca biraz da ondan strese girdim galiba

Genişletmek için tıkla...

taylor .!.:

Konu sahibi uyuyamasın, psikolojisi bozulsun ama meslek sahibi olup zulümünden başka şehre kaçıp zor kurtulduğu insanlarla kutu gibi evde 1-2 ay kalmayı istememe özgürlüğü bulunmasın.

Vicdansa herkese karşı vicdan. Bu kıza da yazık. Küçüklüğünden beri onu mutsuz eden ailesi yetmiyor bir de toplumsal baskıya maruz kalmak zorunda. "Yazıklar olsun sana ve senin gibi evlatlara" yazmışsınız.

Genişletmek için tıkla...

Ciaobella1 .!.:

Bu yaşıma dek verdiğim savaşları aştığım ailevi zorlukları ben biliyorum. Elbette buraya hepsini yazamam. Sadece "vah vah" diyenler ne mutlu ki mutsuzluklarla dolu olaylar silsilesini çok yakın bir zamanda yaşamamışlar. Keşke herşey sizin gördüğünüz şekilde basit olsaydı ben de o zaman yargılar önüme bakardım. Ama bir evlat bunları yazacak noktaya geldiyse kimbilir neler hissetti, ne yaralar aldı bugüne dek diye düşünüp daha objektif yorumlar almayı beklerdim. Açıkçası aldıklarım da oldu ve müteşekkirim onlara. Ben bu yaşıma dek yastığa başımı koyarken hep rahat uyudum. Nasıl bir evlat olduğumu da Allah biliyor. Bugün kriz anımda burada bir soru sorfum ama eve geldiğimde hallettim kimseyi incitmeden. Daha doğrusu evim o kadar küçüktü ki bir kanepe alıp ya da yatak alıp koyacak yerim dahi yoktu, yoksa bunları düşünemedim değil. Annemler de şartlarımı görünce rahat edemediler zaten 1-2 aylık süreç bir haftaya dönüştü. Anneme de hakaret etmişim gibi ifadeler kullanılmış. Nerede ne söylemişim merak ettim. Dilerim sizin çocuklarınız çok mutlu günler geçirir evinizde bir gün bu başlığı yazacak kadar umutsuz ve sıkışmış hissetmezler. Anlayışlı olan herkese teşekkür ediyorum.

Genişletmek için tıkla...