- 14 Mayıs 2011
- 2.082
- 2.014
- 103
- Konu Sahibi showingnoemotions
- #1
Küçükken sen kız çocuğusun, onu yapamazsın, bunu yapamazsın diyorlardı. 30lu yaşlardayım hala beni hizmetçi olarak görüyorlar. İkisi de eğitimli insanlar halbuki. Babam ağabeyimin üstüne gizliden arsa aldı, ev yaptırdı. Bana da krediyle ev aldık, ben de para verdim. Ama ağabeyimin üstüne olan daha değerli. Mantıklı olan ikisinin değerini ikiye bölmekti.
Babamın 'şurayı süpür, şunu yap' tarzı emirvari konuşmalarından hiç hoşlanmıyorum. Hizmetçi gibi görüyorlar beni. Şu an işsiz olduğum için aynı evdeyiz. Önceden ayrıydım. Çalışırken de babam para istemek için arardı beni. Normalde hal, hatır sormak için aramaz.
Annem de kız olsun çamur olsun. Hastalandıkların ben bakarım, ağabeyim bakmak tarzında konuşup duruyor. O da çocuğu değil mi? Gerçekten kendi aileme karşı sevgim azaldı. Sizlerde durum nasıl? Olsun o anne, baba, başımızda olsun mu diyorsunuz? Nefret etmem normal mi?
Babamın 'şurayı süpür, şunu yap' tarzı emirvari konuşmalarından hiç hoşlanmıyorum. Hizmetçi gibi görüyorlar beni. Şu an işsiz olduğum için aynı evdeyiz. Önceden ayrıydım. Çalışırken de babam para istemek için arardı beni. Normalde hal, hatır sormak için aramaz.
Annem de kız olsun çamur olsun. Hastalandıkların ben bakarım, ağabeyim bakmak tarzında konuşup duruyor. O da çocuğu değil mi? Gerçekten kendi aileme karşı sevgim azaldı. Sizlerde durum nasıl? Olsun o anne, baba, başımızda olsun mu diyorsunuz? Nefret etmem normal mi?