Hikayenin bi diğer kısmı olarakta ben örnek vereyim bende sevilen torundum, çocukken bile fark ederdim zaten babanem söylemektende çekinmezdi, ona ve halalarıma tıpa tıp benzemem diğer torunları o kadar benzememesi midir (bunuda derdi) artık bu sebepten mi yoksa ailem ayrı diye mi bilmiyorum.(annemle yaşadım)He şuda var sadece babane dede değil halalarda aynı şekildi gezme tozma beni yanlarına alırlardı çok sevildiğimi hissederek büyüdüm, kuzenlerim kıskanırdı bazı anlarda çocuk aklı işte. Gel gelelim yetişkinim anneyim ve bu durumun hayatıma etkisi nedir derseniz kesinlikle ve kesinlikle öz saygı kazandırması, çocukken sevilen çocuklar yetişkin olduğunda kendilerine daha çok saygı duyuyorlar, daha özgüvenli oluyorlar, sözüm ona sevgi ilgi dilenmiyorlar. Bence bu çok önemli, kız içinde erkek içinde.
Bu yüzden bi çocuk sevilmiyorsa bi ortamda bu hissediliyorsa anne baba engel olmalı seti çekmeli. İnanın çocuklar hissediyor, ona iyi davransınlar, 2 oyuncağı bir bir bölsünler fark etmez, anlıyorlar. Evlat ayrımı bakın size ne yaralar açmış, değersizlik hissi ile yetişkinken nasıl baş edemiyorsanız bu hep çocukluktan aşılandığı için oluyor.