ayşecim 300 ayetel kürsi almıştım ama 100 tanesini okuyabildim
her ay aynı şeylerdeğilmi?bir iki gün gecikmesi yeter de artar bile bizler için ümitlenmeye.
Hemen hayeller kurulur,hatta hamilelik belirtileri bile gözlemlenir.amaaa gelen ilk kırmızı
yeşeren ümitleri bitiriverir.bir kısır döngüdür gider.bende tam 138 aydır aynı şeyleri yaşar
dururum.ne gariptirki biz birbirimize durmak yok yola devam derken,avuturken güzel dileklerle
birbirimizi oysa ne fırtınalar kopar yüreğimizde.ateş düştüğü yerimi yakar diye düşünürüm.
öyleki bebiş haberleri aldığımızda seviniriz.ama burkulur yürekler gizliden.hatırlıyorum da
kendi yeğenimin haberini aldığımda yaşamaıştım bu duygu karmaşasını.işte ozaman öğrendim sevinçle
hüznün aynı anda barınabildiğini.bu ne yaman çelişki demiştim.evet bu ne yaman çelişkiydi.olurmu öyle
diyen olabilir aranızda.olur.korkarken cesur görünmek gibi birşey bu.bu duyguyu kendime itiraf etmem zor olmuştu.
Ben kötümüyüm diye düşünmüştüm.başkasının sevinci nasıl olurda hüzüne dönüşürdü benim içimde.ama o hüzün
özenmekti aslında içten içe.keşke bende....diye başlayan cümleler dökülür ağızdan gözyaşlarına eşlik ederek.
Kötülük değildi bu yıllarca uğrunda emek verdiğin özlemi dindirememenin,kavuşamamanın acısıydı hisssedilen.
Oysa başkaları ne kadarda kolay elde ederler.tarih belirlerler ve o tarihte hamile kalırlar.sonra da kıymetini
bilmezler.bense şimdiye kadar sadece rüyalarımda görmüşümdür anne olduğumu.ve benim gibi niceleri soğuk terlerle uyanmıştır.
Niceleri ne olur rabbim diyen yakarışlar göndermiştir.sokakta bir anne ve yavru kedi görmek kimi duygulandırır ki başka
çiçek açan bir ağaç kimi hüzünlendirir.bahar da yeşeren filizler kimin incitir yüreğini?yanın da bir çocuk anne diye ses
lendiğinde,vitrinlere bakarken o minnak şeylere gözü kaydığında kimin akar gözyaşları için için?annelik hissiyle yaratılmış
ama eksik kalmış ben gibilerin.yıllarca ümitlenip,yıllarca bekleyip,kucağı boş kalmış ben gibilerin,yorulmuş,sendelemiş ama
vazgeçmemiş ben gibilerin akar için için gözyaşları.sabır denen şey böyle öğrenilir.sonrada sana gelir sabret denilir.
Bende öylelerine bu derdi sana verirdi rabbim sabretmeyi bilseydin eğer demekten alıkoyamam kendimi.bir gün bir sohbette geçen
olay şöyle gelişir.duaya geçen hoca çocukları olanlara güzel temenniler de bulunurken biri dayanamaz ve derki.'hocam hep çocukları
olanlara dua eder onlardan bahseder durursunuz peki çocuğu olmayanlar ne yapacak'hoca cevap verir.'onlar kabre girdiği an
etrafını çocuklar saracak'ilk duyduğumda bunu ben bu dünyada anne olamayacakmıyım diye serzenişte bulunmuştum.oysa ne
müthiş bir mukafat.yazdıklarım sadece yaşadıklarımın ve hislerimin bir kısmıdır.melankoli bir günümdeyim galiba.rabbim
şahidimdirki isyan etmedim.aciz bir kulun rabbisine yakarışıdır bu satırlar.ve siz anneler!öyle büyük bir nimetle şereflendinizki
cennet sizlerin ayakları altında.ne olur anneliğin kıymetini bilin.ve hergün heran şükredin....
ayşecim 300 ayetel kürsi almıştım ama 100 tanesini okuyabildim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?