• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evlatlarimi yetistiremedim

  • Konu Sahibi Konu Sahibi luges
  • Başlangıç Tarihi Başlangıç Tarihi
Sizi hasta eden, yoran şey çocuklarınız.Neden bunu inkar ediyorsunuz da çevredekileri suçluyorsunuz? Çocuk büyütmenin, insan yetiştirmenin hele ki karakter olarak da zorsalar çok ama çok zor bir şey olduğunu neden itiraf etmiyorsunuz?İtiraf edince kendinizi suçlu ve kötü anne hissetmeyin lütfen.Babada da hayır yok anlaşılan, el birliği ile hayat kalitenizi resmen çökertmişler.
Allah canlarini sag etsin baska ne diyim ki evlat iste denmiyor atilmiyor satilmiyor ama herifin gtune tekmeyi atacagim yine cocuklarim babasiz buyumesin diyorum bi ilgisizliği yuzunden diyecegim ama baş nedenide bu ilgisizlik bunca olan seylerin
 
Sizi hasta eden, yoran şey çocuklarınız.Neden bunu inkar ediyorsunuz da çevredekileri suçluyorsunuz? Çocuk büyütmenin, insan yetiştirmenin hele ki karakter olarak da zorsalar çok ama çok zor bir şey olduğunu neden itiraf etmiyorsunuz?İtiraf edince kendinizi suçlu ve kötü anne hissetmeyin lütfen.Babada da hayır yok anlaşılan, el birliği ile hayat kalitenizi resmen çökertmişler.

Çocukların kendisini hasta ettiğini söylese bazı kendini mükemmel anne zanneden üyeler tarafından linç edilir çünkü.
 
Kendinize bu kadar yüklenmeniz doğru değil. Yansıtmadığınızı düşünseniz de muhakkak yansıyordır.
Çocuklara farkında olmadan “kadın her yükü yüklenir, bu kadının görevidir” diye öğretiyorsunuz. Çünkü evde bunu görüyorlar. Kendi işlerini dahi size yıkmaya başlamışlar çünkü neden yıkmasınlar? Muhakkak yapan birisi var.
Çocuk yaptığı şeyin sorumluluğunu almıyor anne üstleniyor.
Anne destek almadığı için çökmüş, yıkılmış. Anne çökerse bütün sistem çöker şu halde.
Önce kendinizi toplamlısınız. Kendinize iyi gelmezseniz kimseye faydanız olmaz. Önce can.
çocuklar ağlaması gerekirse ağlar, üzülmesi gerekirse üzülür bunu kendiniz yaptırmazsanız ilerde hayat onları daha fena incitir.
 
İlk sayfayı okudum sadece.
Zaman zaman her çocuk çok zordur ama bu her zaman ve bu derece yıldırıyorsa mecburen bir psikiyatri desteği alacaksınız. Belki sorun çocuklarda değil sizin sınır koyamayışınızdadır. Belki sorun tamamen mizaçlarındadır. Kızıp bağırmak, etrafa küsmek yerine çözüme bakacaksınız ve onu bunu dinlemeden çocukları alıp doktora gideceksiniz ki ya çözüme bakacak ya kabulleneceksiniz.
 
eşim bundan iki sene once agzinda sakiz gibi psikologa git psikologa git dedi gittim misol diye bir ilac yazdi gonderdi beni dinlemedi bile aslında psikolojimi bozan unsur eş faktoru . Cocuklar onun icin önemli ama lafta. Mesela egitim cok onemli egitim cok onemli der hep ama egitimlerine katkisi sifir 3. cocuk 3. cocuk der ama 2 cocuga babaligi opup sarilmaktan baska birsey degil ya aslinda ben artik bunu kabullendim eşimin cocuklara ve bana olan desteksizligini kabullendim ama cevreden insanlarin surekli bunlar yaramaz diyisleri Allah sana sabir versin diyisleri beni daha cok yipratti haklilar bakin yalan yok duz duvardan bile uzerine cikip atlayarak gidiyor cocuklarim cunku cocuklar disari hayatini doya doya yasayamadilar yaramaz dediler akran zorbaligi bile yaptilar bir gun kendisinden buyuk bir cocuk bogarken yakaladim birdaha tek basina gonderemedim disariya aslinda kimseye vurmazlar yemin ederim ama cok hareketliler bi bisiklet surerler inanin araba hiziyla eş deger biri kiz biri oglan ama ikiside erkek sanki kiyamiyorum da onlara ne gunahlari var her cocuk bir olmaz ki ama bazen oyle doluyorum ki cekip gitsem bu dunyadan kimse benim cocuklarima benim gibi bakmayacak boyle buraya yaziyorum salya sumuk agliyorum destek oluyor buradaki insanlae o bana yetiyor Allah herkesten razi olsun yarin ben yine bisey olmamis gibi kaldigim yerden devam edecegim sirf bu yazilarim icimi bosaltmak icin buraya
Güzel anne ... elinden geleni yapıyorsun belli ki. Evlat büyütmek çok zor iş. Ama gerçekten böyle kalmayacaklar. Emeklerinin karşılığını muhakkak bir gün alacaksın. Kendine zaman ayır ve babanın ilgisizliğini kabullenme. Özellikle erkek çocuk için baba faktörü önemli. Bir şekilde eşine net bir iki sorumluluk ver. Kendin için de destek al 🤎🤎
 
Gerçekten çocuklarda sorun var yoksa çevre mi sorunlu bilmiyorum. Ama 7 yaş ikiz erkek annesi, 11 yaş kız annesi olarak; çocuklar kavga eder, yerinde durmaz, evde sıkılır ve ödev yapmak istemez.

Benim çocuklar çok severek ödev yapmıyor sadece hoca ödev yapmayanları teneffüse çıkarmıyor diye ödev yapıyorlar. Bir ara masaya ben önce oturacağım diye bile kavga ettiler.

Eğer okulda yada sosyal hayatta sıkıntı varsa , destek alabilirsiniz.

Bu arada çocuklar küçükken bende misafirliğe gitmezdim. Ama park ,bağ , bahçe çok gezdik.
 
spora yazilmistim aksamlari 1 saat gidiyordum eşim istemedi istemiyor cunku neden cocuklarin tam uyku saatleri uyutulmalari gerekiyor 9 da . oda buna katlanamadi .ya bu adami bosayacagim ya cocuklarima iyi bir ana olacağım bende sasirdim ne yapacagimi
8 ve 5 yasindaki cocuklarin kucakta sallayacak ayakta sallanacak hali yok. Dislerini fircala pijamalari giy odaniza gidin yatin diyecek en fazla. Hadi cocuklar korkuyorsa odada yerde oturup uyumalarini bekler en fazla yani bu mu fazla geliyor
 
Çocuklar yaramaz diyip geçmekle olmaz.

Bu çocuklar ne sıklıkta şiddet ve ne oranda şiddet görüyorlar?

Babaları her gün vuruyor ben arasıra vuruyorum demişsiniz. Bu ne zamandır böyle? Doğduklarindan beri mi?

Ayrıca eşiniz de size şiddet gösteriyor mu?
 
Bence şiddet çocukları dahada hırçınlaştırmış, böyle yaparak sakinleşmez aksine onlarda şiddet uygulamaya başlarlar. Siz artık tükenmiş hasta olmuşsunuz neden destek almıyosunuz? Bi uzman değerlendirsin ayrıntılı anlatın eğer derseki çocuklarsa sorun yok klasik yaramaz çocuk o zaman bira salar zamana bırakırsınız, yada şu sıkıntı var derse onun çaresine bakarsınız. Hevesle ödev yapan çocuk zaten yok gibi bir şey. Kardeş kavgasında zarar boyutu yoksa araya girmeyin kendileri çözsün en azından her seferinde girmeyin. Dışardada yaramazlar demişsiniz mesela başka çocuklarla oynarlar mı? Oynarken şiddet gösterirler mi? Yani bunlar bu yaş grubu için çok önemli, ne yaramazlık yapıyorlar dışarda mesela?
Atlama zıplama laf dinlememe oraya buraya tırmanma gibi mi? Eğer öyleyse karateye falan yazdırın dövüşsün atsın iyice enerjisini. Yüzme kursuda çok yorar, evde yaramazlığa halleri bile kalmaz öyle diyim
 
Bide bi örnek vermek istiyorum, çocukluğumuzun kabusu bi çocuk vardı arkadaşımızın kardeşi aman yarabbi deccal gibiydi, değil ailesi değil biz mahalleliyi bile hallederdi. O kadar yaramazdı ki anlatamam size kadınlar o sokaktaysa çamaşırlarını toplardı 🙈, bizim saçımızı çeker muhabbetimizi dinler, camideki adamlara bile bulaşırdı, böyle uyuz bi şeydi😄 (bizden 8-9yaş küçük)
Şimdi ben 28 yaşındayım oda 20 yaşında bi delikanlı ve inanın biz çocukluğunu anlatınca utancından kıpkırmızı oluyor😄 o kadar efendi saygılı biri ki şuan bilmeyen başı önünde sessiz sakin büyüdü zanneder asdagfa
 
Sizi o kadar iyi anliyorumki. Benimde 8 ve 6 yaşına girmek üzere olan iki çocuğum var. İnanın bazen sinirden beynimin hararetlendiğini hissediyorum. Aşırı derecede itiraz eden isteklerini sürekli ağlayarak yaptırmaya çalışan ve sürekli birbiriyle kavga eden çocuklar. Herşeye ama herşeye direnmeleri yıldırdı beni. Sürekli çevreden bu çocuklara bir kural koy artık denmesi ayriyeten sinirlerimi zıplatıyor. Benim çocuklarim disariya karşı uysallar ogretmen öğrenci iliskileri, arkdaşlık ilişkileri güzel. Ama bana karşı direnme ve ağlama huyları beni bitirdi. Kızım öyle değildi esasen, ama abiyi örnek ala ala birebir aynı davranışları sergiliyor.

Baba desen Allah'a emanet. İşten gelir gelmez sıfır diyalogla telefondan programını açar yemeğe oturur. Gününüz nasıl geçti sorusunu ayda bir anca sorar çocuklara heralde. Yani dışardan bakınca çocukları sabah okula götürür haftada bir ailecek dışarı çıkarız diye iyi bir baba gibi görünüyordur belki ama ne kadar ilgisiz olduğunu ben bilirim. Çocuklar onunla konuşmasa kendi başına kolay kolay iletişime geçmez. Bazen sinirden gırtlağına çökesim geliyor. Çocukları sabah okula götürmek dışında istisnasız tüm sorumlulukları bende. Arada bir kendi başına al oturt yanina bir nasihat ver bir hikaye anlat ya. Nadirende olsa kendi başına ödevleriyle ilgilen. İki haftada bir oğlan çok diretirse 20/30 dakika PlayStation oynatır çocuklara. Ayda bir yine oğlan çok diretirse bisiklet sürmeye götürür, bu kadar. Yemeleri, içmeleri, ödevleri, banyoları, etkinlikleri, uykuları, terbiyeleri herşeyleri bende. Üstelik bende çalışıyorum. Mutfağı toplama dışında yine tüm ev sorumluluğu bende. Günlük savaş alanına dönüyor zaten. Bazen çıldırma noktasına geliyorum gerçekten. Hata bizde demekki ne diyeyim, bir yerde birşeyleri eksik veya yanlış yapıyoruz.
 
Son düzenleme:
Sizi o kadar iyi anliyorumki. Benimde 8 ve 6 yaşına girmek üzere olan iki çocuğum var. İnanın bazen sinirden beynimin hararetlendiğini hissediyorum. Aşırı derecede itiraz eden isteklerini sürekli ağlayarak yaptırmaya çalışan ve sürekli birbiriyle kavga eden çocuklar. Herşeye ama herşeye direnmeleri yıldırdı beni. Sürekli çevreden bu çocuklara bir kural koy artık denmesi ayriyeten sinirlerimi zıplatıyor. Benim çocuklarim disariya karşı uysallar ogretmen öğrenci iliskileri, arkdaşlık ilişkileri güzel. Ama bana karşı direnme ve ağlama huyları beni bitirdi. Kızım öyle değildi esasen, ama abiyi örnek ala ala birebir aynı davranışları sergiliyor.

Baba desen Allah'a emanet. İşten gelir gelmez sıfır diyalogla telefondan programını açar yemeğe oturur. Gününüz nasıl geçti sorusunu ayda bir anca sorar çocuklara heralde. Yani dışardan bakınca çocukları sabah okula götürür haftada bir ailecek dışarı çıkarız diye iyi bir baba gibi görünüyordur belki ama ne kadar ilgisiz olduğunu ben bilirim. Çocuklar onunla konuşmasa kendi başına kolay kolay iletişime geçmez. Bazen sinirden gırtlağına çökesim geliyor. Çocukları sabah okula götürmek dışında istisnasız tüm sorumlulukları bende. Arada bir kendi başına al oturt yanina bir nasihat ver bir hikaye anlat ya. Nadirende olsa kendi başına ödevleriyle ilgilen. İki haftada bir oğlan çok diretirse 20/30 dakika PlayStation oynatır çocuklara. Ayda bir yine oğlan çok diretirse bisiklet sürmeye götürür, bu kadar. Yemeleri, içmeleri, ödevleri, banyoları, etkinlikleri, uykuları, terbiyeleri herşeyleri bende. Üstelik bende çalışıyorum. Mutfağı toplama dışında yine tüm ev sorumluluğu bende. Günlük savaş alanına dönüyor zaten. Bazen çıldırma noktasına geliyorum gerçekten. Hata bizde demekki ne diyeyim, bir yerde birşeyleri eksik veya yanlış yapıyoruz.
ayni ben işte bende boyleyim sonra omzuma aldığım yüklerle baş edemez oldum
 
Ben konuya başka bi yerden değinmek istiyorum. Her kadın üremek zorunda mı? Her kadın anne olmak zorunda mı? Değil. Bakmak çok zor. Hem yapın hem çile çekin bla bla öff.... let the linç begin 😂😂😂😂
 
Bütün bu gunler geçecek emin ol bitecek.İkiz erkek annesi olarak söylüyorum.
Cevreden bagimsiz sen kendini yeterli tatmin olmus hissedersen bu cocuklara mutlaka yansiyor.Annelik övguyle ya da yergiyle ilerleyen bir kimlik degil.Senin kimliklerinden sadece bir tanesi.Hayat ondan ibaret degil.
Bence cocuklar sınır koyuldugunda daha guvenli hissediyorlar kendilerini.Bir de ben cocuklarla konusmanin degil onlari dinlemenin daha faydali oldugunu düşünüyorum.
Yalniz son yillarda travma olusturmayacagiz, özgür cocuk yetiştireceğiz diyen instamom özentisi ebeveynler türedi.En tehlikeli bilgi yarim bilgi zannimca.Ne o tarz insanlarla ne de kendi cocukluk donemini vurguluyanlarla bu konularda konusmayin.
Ekran tamamen zararli degil.Koyun onlerine kek süt guzel cizgi film acin beraber oturun film saati yapin.Benimkiler su anda 18 yasinda hala boyle bir etkinligimiz var aliskanlik olarak kaldi.Aile arkadaslik temali cok guzel filmler var.
Butun bunlarin disinda hayat sizin icinde geciyor.Kendinizi tamamen unutmayin.Kolayliklar diliyorum ♥️
 
Bence asıl sorun evdeki şiddet huzursuzluk.
Evde şiddet gören çocuk (azı çoku yok görüyorsa bu şiddettir) arkadaşlarına çevresine bunu yansıtır.
Ben mesela öfkemin nasıl göründüğünü oğlumdan görüyorum beni aynalıyor. Çocuklarınızda gördüğünüz şey evdekilerin yansıması.
Benim 10 ve 8 yaşında iki çocuğu olan kuzenim var. Baba kızınca vuruyor diye o aşırı yumuşak bir anne. Böyle denge kurduğunu sanıyor. Büyük olan sürekli kardeşini dövüyor itiyor kötü davranıyor. Ben uyardığımda büyük küçüğe yapabilir öyle diyor çünkü babasından gördüğü bu.
Küçük olan zaten okulda sürekli uyarı alan sorunlu çocuk etiketli birine dönüştü. Hem babadan hem kardeşten göre göre.
Sizin yapmanız gereken şey önce çocuk psikiyatrisine gitmeniz. Bir sorun var belli ki size yardımcı olacaklar. Annenizin sözlerine bakmayın. Ve kocanızla da konuşun, hayvan terbiye etmiyor çocuğa vurulmaz. Hoş hayvana da vurulmaz. Dayak arsızı kendisi de sinirlenince şiddet gösteren bir insan mı yetiştirmek istiyor?
 
Son düzenleme:
Bu kadar zor mu çocuk büyütmek ben artik cok yoruldum.. Gittikce akillanirlar diyorum sakinlerler diyorum ama olmuyor evde ki her türlu zulume katlaniyorum iki cocuk birbirini yiyor evde hep bağlık ciglik kardes kavgasi bir sekilde aşıyoruz her isi bir kenara biraktim onlarla ilgileniyorum yemekler yapiyoruz beraber pastalar yapiyoruz asla ellerine tv tablet vs vermedim Allah biliyor ya beyinleri ölmesin dedim aptallasmasinlar dedim. İkiside cok hareketli cok yaramaz okuldan birsey ogrenmeden gelirler saatlerce masada oturturum ki neyi dinlemedilerse onu ogretmek isterim. Yeri gelir kizarim sinirlerinim ama onlar benim evlatlarim biliyorum yaramazlar coğu cocuktan farklilar bunu ben biliyorum babalarinin sorumsuzlugunu bile ben sirtime yuklendim onun sorumluluklarinida aldim omzuma ama artik cok agir geliyor be.. cok yoruldum. Artik bu yüklendiğim hersey psikolojik olarak beni cok yordu bobreklerimin ikisindede kist memelerde kist omurgalarda kayma derken artik cok yiprandim..beni yipratan aslaa cocuklarim degil onlar benim herseyim ama beni yoran cevredeki insanlarin surekli yuzume nasil yaramazlar Allah sana sabir versin cok zorlar vb konusmalari birde gecenlerde kayinbabam cocuk tuvaletten pis cikti diye Cocuga egitim verilmeli tarzinda konusmasi oldu Ben sirf cocuklarima adamisim kendimi ne mucadeleler vermisim icime ata ata sagligimdan olmusum ne yapcagim bilmiyorum.. Yaslari 8 ve 5 gun gectikce buyuyecekler diyorum ama gun gectikce anlasamiyorlar buyuk olan herseye karsi cikiyor bir gun olsun odev yapmak istemiyor hergun yalvara yalvara yaptiriyorum bazende sen bilirsin yapmazsan yapma o senin sorumlulugun diyorum tamam diyip odevsiz gidiyor okula sasirdim inanin kucuk desen hep bir aglama hep bir dedigini ettirme cabasi... Ben herseyi kontrol edecegim derken herseyimi kaybetmisim . Cok yanlis yetistirmisim cocuklarimi ölsem gitsem bu dunyadan belki benden daha iyi yetistirirler cocuklarimi belkide onlarin bu yaramazliginin tek nedeni benim...
Gun boyu onlara cok darda kalmazsan asla vurmam bazen cok darliyorlar birbirlerime vuruyorular dayanamiyorum kıvırıyorum ama babalari işten geliyor en ufak seyde vuruyor deliriyorum sen bu cocuklarin birseyini ustlenmemişsin ne hakla vurursun.. Bugun buyuk oglum tuvalete girdi ona bagirdim cagirdim temiz birak deden bana cocuga terbiye ver dedi sirf sen pis biraktin diye dedim sonra bi ağit geldi girdim odaya kitlendim saatlerdir agliyorum gercekten iyi degilim baskalari yuzunden ben cocuguma bagirdim Allah bana bu baskiyi yapanlardan razi olmasin . iki cocugum babasiyla iceride ben odada agliyorum sirf onlara yansitmamak icin kendime gelmeye calisiyorum ama artik cok agir geliyor . Cocuklarla bir yere gitmek istemiyorum cunku yaramazlar gitmek istemiyorum cunku anlasamiyorlar kimseyle . Eve kapandik resmen annesine bile gitmeik istemez mi bi insan istemiyorum cunku huzur bulamiyoruz evde disariya gore daha sakinler
Öncelikle geçmiş olsun diyeyim.Çünkü 2-3 yaş civarında temeli atılan özbakım becerileri için geç kalmışsınız.3-6 yaş dönemi karakter gelişimini şekillendirmek içinde geç kalmışsınız.Bunları kendinizi suçlu hissedin diye söylemiyorum yanlış anlamayın.Şapkanızı önünüze alıp bir düşünün diye söylüyorum.Öncelikle acilen çocuklara anne baba olarak vurmayı bırakın. Çocuklara şiddet gösterdiğiniz her an ruhundan bir parça eksiltirsiniz ve şiddeti öğretirsiniz. Belli ki çocukları kritik dönemlerde dinlemek yerine onlarla ,inatlaşmayı tercih etmişsiniz,onlarda inatlaşmayı ,söz dinlememeyi öğrenmiş.Bakın onlar çocuk yetişkin gibi davranmalarını,anlamalarını ve sorgulamalarını beklemeyiz. Biz ebeveynler olarak onlara doğruyu anlatmak ve göstermek ile mükellefiz.Çocuklarınızın öğretmenleri bugüne kadar durumlarında bir farklılık görüp sizi yönlendirmedi mi? Zaman kaybetmeden bir uzmandan yardım almalısınız.Maddi durumunuzu bilmiyorum ama devlet hastanelerinde çocuk gelişimi uzmanları görev yapıyor.Başvurabilirsiniz.Çocukları enerjilerini doğru yönlendirmek adına spora ,açık hava etkinliklerine yönlendirebilirsiniz.Odaya kapanıp ağlamak size en ufak bir fayda getirmez. Çözüm odaklı davranmanız lazım.
 
Öğretmen oğlunuz yaramaz değil, normal diyorsa o zaman siz abartıyorsunuz ama diyorsunuz ki başkaları da şikayetçi.
Kendinden yaşça büyük bir çocuğu boğmak üzereyken yakalamış annesi sizce bu normal mi ? Abartı mı? Öğretmen bir de veli ile uğraşmamak için geçiştiriyor bence.
 
Öncelikle geçmiş olsun diyeyim.Çünkü 2-3 yaş civarında temeli atılan özbakım becerileri için geç kalmışsınız.3-6 yaş dönemi karakter gelişimini şekillendirmek içinde geç kalmışsınız.Bunları kendinizi suçlu hissedin diye söylemiyorum yanlış anlamayın.Şapkanızı önünüze alıp bir düşünün diye söylüyorum.Öncelikle acilen çocuklara anne baba olarak vurmayı bırakın. Çocuklara şiddet gösterdiğiniz her an ruhundan bir parça eksiltirsiniz ve şiddeti öğretirsiniz. Belli ki çocukları kritik dönemlerde dinlemek yerine onlarla ,inatlaşmayı tercih etmişsiniz,onlarda inatlaşmayı ,söz dinlememeyi öğrenmiş.Bakın onlar çocuk yetişkin gibi davranmalarını,anlamalarını ve sorgulamalarını beklemeyiz. Biz ebeveynler olarak onlara doğruyu anlatmak ve göstermek ile mükellefiz.Çocuklarınızın öğretmenleri bugüne kadar durumlarında bir farklılık görüp sizi yönlendirmedi mi? Zaman kaybetmeden bir uzmandan yardım almalısınız.Maddi durumunuzu bilmiyorum ama devlet hastanelerinde çocuk gelişimi uzmanları görev yapıyor.Başvurabilirsiniz.Çocukları enerjilerini doğru yönlendirmek adına spora ,açık hava etkinliklerine yönlendirebilirsiniz.Odaya kapanıp ağlamak size en ufak bir fayda getirmez. Çözüm odaklı davranmanız lazım.
Evet teselli etmek istiyoruz empati yapıp anneyle ama burada bir sorun var gibi de duruyor. Kesinlikle çözüm aranması gereken sorunlar var.
Benim de çocuğum şu an 8 yaşında ondan kıyasladığımda söylüyorum. Kendi adıma ben 8 yaşta daha uzlaşmacı, anlayan bir çocuk görüyorum biraz daha kolaylaştı bence. Artık kimseye sinirlenince vurmamayı öğrendi. Arkadaşlık ilişkileri daha Stabil geçen seneye göre. Burada çocuk evde şiddet gördüğü için normalleştirmiş devam ediyor belli ki şiddete ama artık bu yaşta sinirlenince vurma davranışı olmamalı.
Dediğiniz gibi öz bakımını hallediyor son bir iki senedir. Kendi yıkanır, temizlenir. Okuldan gelince el yıkamayı artık oturttu mesela ben söylemeden kendi rahatsız olup hemen yıkıyor.
8 yaş bana artık daha aklı başında bir çocuk yaşı gibi gelmeye başladı hatta. Biraz daha anlıyor uzlaşıyor.
Ödevlerini mesela yapmak istemese de yapmak zorunda olduğunu idrak ediyor. Bazen yapmamak için ağladığı oluyor elbette ama artık onun bir sorumluluk olduğunu anladı.
Burada konu sahibinin bir sıkıntı olduğunu anlayıp profesyonel destek alması ve babanın şiddetine son vermesi için de gerekirse destek alması gerekiyor.
 
Evet teselli etmek istiyoruz empati yapıp anneyle ama burada bir sorun var gibi de duruyor. Kesinlikle çözüm aranması gereken sorunlar var.
Benim de çocuğum şu an 8 yaşında ondan kıyasladığımda söylüyorum. Kendi adıma ben 8 yaşta daha uzlaşmacı, anlayan bir çocuk görüyorum biraz daha kolaylaştı bence. Artık kimseye sinirlenince vurmamayı öğrendi. Arkadaşlık ilişkileri daha Stabil geçen seneye göre. Burada çocuk evde şiddet gördüğü için normalleştirmiş devam ediyor belli ki şiddete ama artık bu yaşta sinirlenince vurma davranışı olmamalı.
Dediğiniz gibi öz bakımını hallediyor son bir iki senedir. Kendi yıkanır, temizlenir. Okuldan gelince el yıkamayı artık oturttu mesela ben söylemeden kendi rahatsız olup hemen yıkıyor.
8 yaş bana artık daha aklı başında bir çocuk yaşı gibi gelmeye başladı hatta. Biraz daha anlıyor uzlaşıyor.
Ödevlerini mesela yapmak istemese de yapmak zorunda olduğunu idrak ediyor. Bazen yapmamak için ağladığı oluyor elbette ama artık onun bir sorumluluk olduğunu anladı.
Burada konu sahibinin bir sıkıntı olduğunu anlayıp profesyonel destek alması ve babanın şiddetine son vermesi için de gerekirse destek alması gerekiyor.
Bide konuda dışarıda bile kimseyle anlaşamıyorlar yazmış ya o kısım bana değişik geldi. Ne kadar yaramaz çocuklar gördük haylaz hatta örnek verdim ama onunda bi mahalle dolusu arkadaşı vardı mesela top oynarlardı, iki çocuğunda kimseyle anlaşamaması diğer çocuklara zorbalık yapması falan büyük sıkıntı.
Deseki arkadaşlarıyla bir araya gelince iyice azıp kuduruyo normal gelirdi, 8 ve 5 yaş arkadaş istemez mi normalde.
 
Evet teselli etmek istiyoruz empati yapıp anneyle ama burada bir sorun var gibi de duruyor. Kesinlikle çözüm aranması gereken sorunlar var.
Benim de çocuğum şu an 8 yaşında ondan kıyasladığımda söylüyorum. Kendi adıma ben 8 yaşta daha uzlaşmacı, anlayan bir çocuk görüyorum biraz daha kolaylaştı bence. Artık kimseye sinirlenince vurmamayı öğrendi. Arkadaşlık ilişkileri daha Stabil geçen seneye göre. Burada çocuk evde şiddet gördüğü için normalleştirmiş devam ediyor belli ki şiddete ama artık bu yaşta sinirlenince vurma davranışı olmamalı.
Dediğiniz gibi öz bakımını hallediyor son bir iki senedir. Kendi yıkanır, temizlenir. Okuldan gelince el yıkamayı artık oturttu mesela ben söylemeden kendi rahatsız olup hemen yıkıyor.
8 yaş bana artık daha aklı başında bir çocuk yaşı gibi gelmeye başladı hatta. Biraz daha anlıyor uzlaşıyor.
Ödevlerini mesela yapmak istemese de yapmak zorunda olduğunu idrak ediyor. Bazen yapmamak için ağladığı oluyor elbette ama artık onun bir sorumluluk olduğunu anladı.
Burada konu sahibinin bir sıkıntı olduğunu anlayıp profesyonel destek alması ve babanın şiddetine son vermesi için de gerekirse destek alması gerekiyor.
14 yaşında erkek bir ergen annesi ve okul öncesi öğretmeni olarak ifade etmeliyim ki ,çocuklar sınır sever,yönlendirme ister.Çünkü her vakit nasıl davranması gerektiğini bilemeyebilir.Zamanında konulmayan sınırlar,ergenlikte baş etmesi çok zor bir hâl alabiliyor.Ben evladım ile bir problem yaşamadım şükür, ama aksi durumda olan çok tanıdığım var çevremde.İleride evladınızın geleceği ile eğitim sistemi arasında sıkışmak zorunda kalabiliyor ebeveynler.Üstüne bir de davranış problemleri ile mücadele ediliyor.Bu gibi durumlara maruz kalmamak adına vakit kaybetmeden önlem almak daha hayat kurtarıcı oluyor
 
Back
X