- 14 Haziran 2018
- 3.775
- 7.573
- 108
- Konu Sahibi gixxer_600
-
- #1
Merhaba hanımlar...
Benim en yakın arkadaşım abimdi.Kardeş ilişkisinden çok iki arkadaş gibiydik yıllardır.Cumartesi günü düğünü oldu evlendi.Nikahı ağustosta olmuştu ama 1+1 evini düğünden birkaç gün sonra boşaltıp kapatacağı için ben orda kalıyordum.Eşinin evinde de kalsa ara ara hep beraberdik eşi dünya iyisi bi insan çok çok seviyorum onu da.Birkaç ay sonrada bebişleri olacak.Yuvası kuruldu diye çok çok murtluyum ama bugün okuduğum şehre döndüm artık.Beni yeni evli abisinin evine kurulmuş bi parazit olarak görmeyin sakın,kalmamı onlar istedi ısrarla...Vedalaşırkende içim buruktu ama kırılma noktam feribotta oldu..Feribot iskeleye yaklaşırken arkadan ona çok çok benzeyen birini gördüm “Aaa abi” dedim hatta.Feribottan indiğimde de ona benzettiğim kişi önden yürüyordu “Abi benide bekle” diye tanımadığım birinin arkasından koşarken buldum kendimi gözlerim sulu sulu.Eve gelene kadar da ağladım.Bunca zaman hep yan yanaydık farkına varamamıştım evlendiğinin.Şimdi bile ağlıyorum elimde olmadan.Onun adına çok mutluyum ama yinede üzülüyorum.Ablam evlendiğinde de üzülmüştüm.Eşi ve görümcesiyle bize gelmişti oturmaya.Giderken ben onu kalacak sanıyordum sonra bi baktım o da gitti onlarla,o zaman anladım artık bambaşka bi hayatı olduğunu.Gerçi şimdi şeytan görsün yüzünü...
Abisi/ablası evlenenler ben nasıl aşıcam bu hüznü?
Benim en yakın arkadaşım abimdi.Kardeş ilişkisinden çok iki arkadaş gibiydik yıllardır.Cumartesi günü düğünü oldu evlendi.Nikahı ağustosta olmuştu ama 1+1 evini düğünden birkaç gün sonra boşaltıp kapatacağı için ben orda kalıyordum.Eşinin evinde de kalsa ara ara hep beraberdik eşi dünya iyisi bi insan çok çok seviyorum onu da.Birkaç ay sonrada bebişleri olacak.Yuvası kuruldu diye çok çok murtluyum ama bugün okuduğum şehre döndüm artık.Beni yeni evli abisinin evine kurulmuş bi parazit olarak görmeyin sakın,kalmamı onlar istedi ısrarla...Vedalaşırkende içim buruktu ama kırılma noktam feribotta oldu..Feribot iskeleye yaklaşırken arkadan ona çok çok benzeyen birini gördüm “Aaa abi” dedim hatta.Feribottan indiğimde de ona benzettiğim kişi önden yürüyordu “Abi benide bekle” diye tanımadığım birinin arkasından koşarken buldum kendimi gözlerim sulu sulu.Eve gelene kadar da ağladım.Bunca zaman hep yan yanaydık farkına varamamıştım evlendiğinin.Şimdi bile ağlıyorum elimde olmadan.Onun adına çok mutluyum ama yinede üzülüyorum.Ablam evlendiğinde de üzülmüştüm.Eşi ve görümcesiyle bize gelmişti oturmaya.Giderken ben onu kalacak sanıyordum sonra bi baktım o da gitti onlarla,o zaman anladım artık bambaşka bi hayatı olduğunu.Gerçi şimdi şeytan görsün yüzünü...
Abisi/ablası evlenenler ben nasıl aşıcam bu hüznü?