Bekarken hayat daha rahattı, renkliydi, ama eşsizdi.Evlenince eş, çocuk, aileler...Eski arkadaş çevresiyle görüşmek ne mümkün.Onlar anılarda kaldı.Hatta onlar var olmuşlar mıydı, silüetleri bile kaybolmaya yüz tuttu.4 yıllık evli ve 2 çocukluyum.Öğretmenlerin çoğundan (Hani o herşeyi bilenlerden) hoşlanmayan bir öğretmenim yani okulda arkadaş yok.Komşuda yok, akrabada yok...Biz evlenene kadar mükemmeldik, evlenince eşime bişeyler oldu.Kurallar, istekler, kızmalar... Eşi arkadaş gibi olanlar en şanslılar bence. Sizi kıskanabilir miyim
(